بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 13 تير 1389      8:21

بهمنش تنها نیست!

ملاقات اتفاقی استاد عطا بهمنش برای من یادآور خاطرات زیادی از دوران نوجوانی است. اما در این برهه خاص از زمان این جالب بود که چرا بعد از دهه ها خدمت به کشور در زمینه های فرهنگی-ورزشی، یک اسطوره دست نیافتنی از خدمات از صدا و سیما غایب است؟ البته در عوض در خبرها آمده جرزینهو را برای تفسیر بازی های جام جهانی در سیما خواهیم داشت!

امروز افتخار آن را داشتم که کاملا به صورتی ناخواسته با یکی از اسطورهای ورزشی و در واقع نماد فرهنگی ارزشمند کشور روبرو شوم. گرد تجربه که به صورت سپیدی و چین چروک در چهره دارد و اندوه از دست دادن دو فرزند دلبند در یکماه هم نتوانسته بود برق عشق به مردم را از ذهن او دور کند. هنوز از عشق به مردم می گفت و هنوز دل مشغول ایران عزیز است.

 ملاقات اتفاقی استاد عطا بهمنش برای من یادآور خاطرات زیادی از دوران نوجوانی است. اما در این برهه خاص از زمان این جالب بود که چرا بعد از دهه ها خدمت به کشور در زمینه های فرهنگی-ورزشی، یک اسطوره دست نیافتنی از خدمات از صدا و سیما غایب است؟ البته در عوض در خبرها آمده جرزینهو برای تفسیر بازی های جام جهانی در سیما خواهیم داشت!

هر جای دیگر دنیا را که نگاه کنیم می بینیم که علاوه بر احترام خاص برای بزرگانی مانند او، از نظرات و راهنمائی های ایشان برای ارتقای کمی و کیفی امور استفاده می شود. اما واقعیت این است که بهمنش تنها نیست. در بسیاری از زمینه ها شاهد این روند هستیم. اگر قرار باشد هر نسل از ما دوباره تجربیات نسل های قبلی را خود تجربه کند و از تجربه بزرگان دوران خود بهره نگیریم، در نهایت چه می شود؟

خداوند دکتر حسابی را رحمت کند، از آن استاد بزرگوار در مصاحبه ای پرسیده شد که برای درست شدن مملکت چه باید کرد؟ ایشان فرمودند: "به استادان خود احترام بگذارید." 

مهمتر این که توجه نداریم که با بی توجهی و بی احترامی به بزرگان و پیشکسوتان در هر صنف و شغل به خود و به نسل های بعد از خودمان جفا می کنیم. سرمایه های بزرگی در کنارمان هستند و هر روز و هر ساعت مستهلک می شوند. به ایشان بها نمی دهیم تا روزی که دیگر خیلی دیر می شود. تاریخ ما، چه تاریخ بلندمدت و چه تاریخ متاخر ما، گویای آن است که همیشه در افسوس آنها هستیم که دیگر با ما نیستند. همه ما ایرانیان احساس نوستالژیک خاصی را نسبت به گذشته داریم. اما، چرا نباید به فکر آنها باشیم که همین امروز می توانیم از تجربه و دانش ایشان بهره ببریم؟ چرا آنان که هستند و با ما همراهند را بها نمی دهیم؟ آیا ما سرمایه ای مهمتر از این انسان های شریف و بزرگوار در اختیار داریم؟ همه باید بدانیم که بهمنش تنها نیست، همه ما بهمنش هستیم.

 استفاده از مطالب سایت اقتصاد ایرانی با ذکر منبع بلامانع است.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir