بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : شنبه 3 آبان 1393      11:24

بیکاری جوانان، چالش امروز دنیای عرب

جمعیت زیاد زیر بیست و پنج سال کشورهای شورای همکاری خلیج فارس، زمینه را برای اشتغال زایی آن ها دشوار کرده و بدین ترتیب هم زمان یک چالش و فرصت برای این کشورها محسوب می شود.

اقتصاد ایرانی: کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس – بحرین، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی- پیشرفت های زیادی در دهه های اخیر داشته، شهرهایی در خط مقدم نوآوری ساخته و رهبران جهانی صنایع برگزیده شده اند. اما برای حفظ این روند، پیشرفت های زیادی نیاز است تا اینکه چگونه جوانان که اکثریت جمعیتی را تشکیل می دهند در اقتصاد و جامعه وارد شوند.

در حال حاضر و با وجود تایید اهمیت موضوع و دهه ها گسترش اقتصادی و سرمایه گذاری گسترده در آموزش و پروژه های زیرساختی و تنوع اقتصادی، همچنان بیکاری در میان جوانان بالاست و گاهی به رقم دو برابری هم می رسد.

گزارش مجمع جهانی اقتصاد با عنوان بازنگری در اشتغال اعراب: رویکرد نظامند برای اقتصاد های با منابع وقفی (Resource-Endowed Economies) یک تحلیل تاریخی از شرایط اشتغال در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را فراهم ساخته و رفتارهای اجتماعی و اقتصادی را ترسیم می کند که موجب بیکاری جوانان شده و بر آسیب های مدل اشتغال فعلی تمرکز می کند.

این گزارش سعی دارد تا مساله را از جنبه های مختلف سهامداران درک کند و اصول و قواعد را برای حمایت از سیاست گذاران و رهبران اقتصادی در زمینه تاثیر آن ها فراهم می سازد.

خلاصه اجرایی

افزایش جمعیت جوانان نشان دهنده یکی از بزرگ ترین فرصت ها و همچنین بزرگ ترین چالش های در مقابل دنیای عرب است. خاورمیانه و شمال آفریقا با داشتن نیمی از جمعیت زیر ۲۵ سال و بیشترین نرخ بیکاری جوانان، در مقطع مهم و حساسی قرار دارد.

راه حل هایی که تاکنون اتخاذ شده پیشرفت های کمی در زمینه مقابله با بیکاری جوانان در یک روش ساختاری داشته است.

با وجود تاکید گسترده بر اهمیت این چالش و تلاش های زیاد انجام شده، پیشرفت های کمی برای حل بیکاری جوانان صورت گرفته است. ادامه نرخ بیکاری در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ( بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی) به خوبی نشان می دهد که حل موثر بیکاری جوانان نیاز به ظرفیت بودجه ای بیشتر و رشد اقتصادی دارد.

سهامداران نیز علاقمندند تا مشکل بیکاری جوانان را از زوایای مختلف براساس فرضیاتشان درباره ریشه هایی که این مشکل را ایجاد کرده، نگاه کنند.

نخستین نگرش مجمع جهانی اقتصاد برای اشتغال زایی اعراب، شامل اقداماتی برای مشارکت با رهبران جوامع از کسب کار گرفته تا دولت، جامعه مدنی و آکادمیک است تا یک تحلیل جامع از نظام اشتغال در اقتصاد های عربی و با تاکید بر کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ایجاد شود. این رویکرد به دنبال فهم مشترکی از دلایل ساختاری برای بیکاری جوانان است.

بیکاری جوانان یک مشکل ساختاری پیچیده است که توسط رفتارهای عمیق اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده است. یک رویکرد جامع و بهم پیوسته می تواند به شناسایی دلایل ساختاری و مرتبط به بیکاری جوانان و آسیب های مدل فعلی کمک کند.

این گزارش تحلیلی نظرات مختلف سهامداران را درباره چالش های بیکاری بررسی کرده و آن ها را در یک چارچوب که تصویر بزرگی از نظام اشتغال در کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را ایجاد می کند، با یکدیگر ادغام می سازد.

نظام اشتغال فعلی دو هدف مشخص را انجام می دهد: تضمین ثبات اجتماعی از طریق قراردادهای اجتماعی ایجاد شده بین دولت و شهروندانش و تضمین رونق اقتصادی از طریق یک قرارداد اقتصادی که نشان دهنده ارتباط بین کارگران غیر ملی و کشور میزبان است. نتیجه نظام فعلی اشتغال این است که بازار کار خصوصی و عمومی با یکدیگر غیر مرتبط هستند، درحالی که موانع زیادی برای جوانان برای استخدام در بخش خصوصی نیز وجود دارد. این عدم ارتباط در تقاضای گسترده برای مشاغل غیر ملی پس از افزایش نفت با یک نگرش فراگیر از سوی دولت ها به شهروندانشان ریشه دارد.

راه حل های نظام مند که شامل چارچوب های پیشرفته برای استقلال جوانان، خلاقیت، انگیزه و مسئولیت و همچنین چارچوب قانونی که بین کارگران ملی و غیر ملی تعادل ایجاد می کند می شود، فرصت ها را برای اعتماد سازی بین نیروی کار ایجاد کرده و جذابیت بخش خصوصی را برای جوانان در مقایسه با بخش عمومی افزایش داده است.

اجرای راه حل های نظامند که نیازمند ساخت مجدد نظام اشتغال است، خطراتی هم دارد اما یک نظام پایدارتر نیز ایجاد می کند.

تداوم نظام فعلی اشتغال بر فشارهای فعلی همچون محدودیت های بودجه و تولید عمومی و فشارهای احتمالی آینده همچون کاهش قیمت نفت و گاز، فشارهای سیاسی، افزایش تنش بین نیروی کار ملی و غیر ملی، بهره وری کم در بخش خصوصی و کمبود منابع غیر ملی دلالت می کند. یک نظام اشتغال که بیشتر وابسته به بهره وری نیروی کار ملی خود با پایه هایی که در دستان تصمیم گیران ملی خود است، نظامی خواهد بود که در آن ثبات اجتماعی و رونق اقتصادی پایدار تر هستند. از این رو مقابله با چالش ها در سطح ساختاری امروز و رشد اقتصادی راه را برای کسب فرصت های بلند مدت باز می کند و نظام را پایدار تر می سازد. اگرچه این رویکرد می تواند هزینه کوتاه مدت داشته باشد اما تصمیم گیران را از کسب مرحله ای که در آن راه حل ها به دلیل فشارهای احتمالی محدود است جلوگیری می کند.

 

 


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir