پایان عصر اوباما؟

اقتصاد ایرانی: پیروزی قاطع نمایندگان جمهوری خواه باعث شده که هم اینک کنگره به دست آنها بیفتد و به گفته ناظران سیاسی با این پیروزی، باراک اوباما، رئیس جمهوری ایالات متحده روزگار سختی را در پیش خواهد داشت.
به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از خبرگزاری فرانسه، ۶ ایالت تعیین کننده؛ یعنی کارولینای شمالی، آرکانزاس، کلرادو، جورجیا، آیووا و کانزاس رقابت نزدیکی با هم داشتند؛ اما این جمهوری خواهان بودند که توانستند از این شش ایالت عایدی خوبی به دست آورند. به طور تاریخی، در آمریکا حزب رئیس جمهوری که دوره دوم ریاست جمهوری اش را سپری می کند در انتخابات میان دوره ای کنگره شکست می خورد و این بار نیز این روند برای اوباما تکرار شد.
مشارکت در انتخابات میان دوره ای در ایالات متحده معمولا کم است. این انتخابات به این دلیل نام میان دوره می گیرد که معمولا بین دو انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد.
با این پیروزی، آمارها می گویند که این برای نخستین بار از سال ۲۰۰۶ به این سو است که جمهوری خواهان هم سنا و هم مجلس نمایندگان را به دست می گیرند. کنگره آمریکا متشکل از سنا و مجلس نمایندگان است. با پیروزی به دست آمده، باراک اوباما رئیس جمهوری ایالات متحده از رهبران دو حزب در کنگره خواسته است که جلسه ای با وی برگزار کنند. حزب جمهوری خواه آمریکا برای کسب کرسی های مجلس سنا توانست در ایالت های آرکانزاس، کلرادو، آیوا، مونتانا، کارولینای شمالی، داکوتای جنوبی و ویرجینای غربی به پیروزی برسد و کنترل مجلس سنا را از دموکرات ها خارج کند.
با پیروزی جمهوری خواهان، میچ مک کانل، سناتور جمهوری خواه به جای هری رید دموکرات، از این پس رهبری سنا را به عهده خواهد داشت. مک کانل توانست رقیب دموکرات خود را شکست دهد و پس از اعلام پیروزی اش گفت: «مردم دیگر به این دولت، اعتماد ندارند.» در این راستا آسوشیتد پرس گزارش داد که افزایش نارضایتی از باراک اوباما باعث شد که جمهوری خواهان بتوانند در سنا موفق عمل کنند و اکثریت سنا را از دست دموکرات ها خارج کنند. این در شرایطی است که اوباما در این چند سال توانسته بود با اکثریت نسبی که در سنا دارد، برخی از برنامه های خود را پیش ببرد یا برخی از برنامه های جمهوری خواهان را وتو کند.
روز سه شنبه، پیروزی جمهوری خواهان در شرایطی رقم خورد که این نمایندگان بیشترین انتقاد را از مدیریت باراک اوباما داشته اند. جمهوری خواهان گفته اند که در نظر دارند برنامه هایی مثل مهاجرت و راهکار باراک اوباما را برای کسری بودجه روی هوا ببرند. از نظر جمهوری خواهان این برنامه ها دیگر اولویتی برای آمریکا محسوب نمی شود.
هم اینک دموکرات ها تنها کاری که می توانند در برابر جمهوری خواهان انجام دهند، استفاده از راهکار اطاله زمان است و می توانند با این حربه قوانین موردنظر جمهوری خواهان را به تاخیر بیندازند. این تکنیکی بوده است که جمهوری خواهان پیش از اینکه اکثریت را به دست گیرند از آن استفاده می کرده اند. اینک باید منتظر ماند و دید که آیا کنگره می تواند سدی در برابر باراک اوباما باشد یا نه. نحوه تبلیغات جمهوری خواهان در ایام انتخابات نشان می دهد که جمهوری خواهان شمشیر را از رو بسته اند و قصد سد کردن برنامه های اوباما را دارند. اما رهبر تازه سنا، میچ مک کانل ضمن رد این ادعا گفته است که سیستم دو حزبی به معنای دعوای همیشگی نیست.
با وجود این او ضمن انتقاد از اوباما گفت: تا به امروز، مدیریت رئیس جمهوری به گونه ای بوده است که سعی داشته به مردم آمریکا بگوید چه چیزی برای آنها خوب است. سپس، اگر برنامه وی سرانجام مناسبی پیدا نمی کرد، او کسانی را سرزنش می کرد که به ادعای وی مانع پیشبرد برنامه های وی می شده اند.
دموکرات ها که پس از ۸ سال اکثریت را در سنا از دست داده اند، در برابر سخنان مک کانل که ندای پیروزی سر می دهد، می گویند که مردم این کشور از دو حزب می خواهند که در کنار هم مشکلات را حل کنند. هری رید که تا پیش از چهارم نوامبر، رهبر سنا بود، ضمن تبریک به مک کانل گفته که این خواسته مردم است تا دو حزب با هم کار کنند. با این حال، جمهوری خواهان با بسیاری از قوانین و طرح های دولت اوباما در مجلس نمایندگان مخالفت کرده اند. آنها زمانی که در اقلیت بوده اند، (در سنا ۴۵ به ۵۳ و دو نماینده مستقل عمدتا هوادار دموکرات) نتوانستند آن گونه که می خواهند برنامه های باراک اوباما را زمین گیر کنند، اما حالا می توانند سدی بلند برای برنامه های دو سال آتی اوباما باشند.
حتی برخی از جمهوری خواهان پس از پیروزی در انتخابات چهارم نوامبر، بازی را به زمین انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶  کشانده اند و می گویند که با این پیروزی شرایط برای نامزدی هیلاری رودهام کلینتون هم سخت تر شده است. آنها می گویند که جمهوری خواهان در حوزه هایی پیروز شده اند که تا پیش از این تصور می شده این زمین بازی برای دموکرات ها بوده است؛ همچنین برخی دیگر می گویند در انتخابات کلرادو، اودالِ دموکرات سعی داشته که از گاردنر چهره ای ضدزن بسازد، به رغم همه این تبلیغات، وی توانست اودال را در این انتخابات پس بزند.
برخی می گویند که جامعه آمریکا آمادگی پذیرش یک رئیس جمهوری زن را ندارد.

رهبر تازه سنا کیست؟
اوایل سال جاری، نیویورک تایمز گزارشی از میچ مک کانل نوشت و از وی خواست که خود را در یک جمله توصیف کند. او هم گفته بود که مک کانل یک میانه رو است؛ اما از ابتدای سال ۲۰۱۴ به این سو، حزب جمهوری خواه بیشتر از پیش محافظه کار شد و در برابر برنامه های باراک اوباما موضع گرفتند. در شرایطی که مک کانل، در برابر برنامه هایی مثل افزایش حداقل دستمزد در کنار دموکرات ها قرار داشت. او ناگهان به اردوگاه خود بازگشت و از مخالفان سرسخت آن شد.
سایت تحلیلی پولوتیکو، با توجه به این ویژگی وی نوشته است: در شرایطی که بیشتر سیاستمداران دوست دارند از خود یک چهره دوست داشتنی نشان دهند، مک کانل دوست دارد تا خود را یک «تبهکار» جلوه دهد. پولوتیکو در ادامه می نویسد: در بیشتر دوران ریاست جمهوری اوباما، مک کانل یک نقش اساسی داشته و آن هم خرابکاری در برنامه های نخستین رئیس جمهوری سیاه پوست آمریکا بوده است.  سایت تحلیلی سالون نیز ضمن تایید ویژگی های مک کانل نوشته است که وی مهم ترین و نخستین فردی است که مانع برنامه های باراک اوباما بوده است. از مهم ترین دست اندازهایی که مک کانل در آن نقش داشته، می توان به بحرانی موسوم به «پرتگاه مالی» و «تعطیلی دولت اوباما» اشاره کرد. مک کانل اما در گرایش های خود در سیاست خارجی این نقش دو گانه خود را حفظ کرده است. به نوشته سایت پولوتیکو، پس از اینکه او در سال ۱۰۴۸، وارد سنا شد، مک کانل از طرفداران قانون ضدآپارتاید بود؛ اما به شدت از کمک های مالی به رژیم صهیونیستی و مصر هم حمایت می کرد. او همچنین از انتخابات آزاد برای مسلمانان میانمار، کامبوج و مقدونیه حمایت و از این رو از کمک های نقدی به مردم این کشورها حمایت می کرده است.  در جایی سایت پولوتیکو، با توجه به این ویژگی مک کانل نوشته که او «آقای موافق» با هر رئیس جمهوری برای کمک های نقدی به هر کشوری است. با این وجود او از جمله طرفداران قانونی بوده که در سال ۲۰۰۷، به بهانه ردیابی افراد تروریستی، شنود سرویس های اطلاعاتی آمریکا از تلفن های ثابت و همراه را مجاز و جاسوسی از وسایل ارتباطی و الکترونیکی را حق دولت بوش دوم می دانسته است. این قانون می گفت دولت حق دارد که وسایل ارتباطی هر کسی را که مظنون است بدون اجازه قضایی شنود یا جاسوسی کند.

 پیروزی مطلق جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان
حزب جمهوری خواه آمریکا همچنین در انتخابات مجلس نمایندگان نیز توانست به پیروزی هایی دست یابد و موقعیت خود را بیش از پیش تحکیم کند. بر اساس آخرین گزارش ها این حزب توانست در انتخابات مجلس نمایندگان با به دست آوردن ۲۴۳ کرسی در برابر ۱۷۵ کرسی دموکرات ها اکثریت خود را حفظ کند. در انتخابات فرمانداری ها نیز جمهوری خواهان موفق ظاهر شدند. این دوره از انتخابات گران ترین انتخابات میان دوره ای در تاریخ آمریکا بود. «مرکزی برای سیاست پاسخگو»، یک سازمان فرادولتی در آمریکا، می گوید انتخابات میان دوره ای سال ۲۰۱۴ نزدیک به ۳.۷ میلیارد دلار هزینه داشته است. بنا بر گزارش ها، رقابت برای کسب کرسی سنا در ایالت کارولینای شمالی، بیش از ۱۱۰ میلیون دلار و در کلرادو نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار هزینه در بر داشته است. در ایووا، کنتاکی و جرجیا نیز هزینه ها بین ۶۵ تا ۸۵ میلیون دلار بوده است. به این ترتیب با کنترل کنگره آمریکا توسط حزب جمهوری خواه، این حزب خواهد توانست در دو سال پایانی ریاست جمهوری باراک اوباما، نقش بزرگ تری ایفا کند. جمهوری خواهان با پیروزی های به دست آورده می توانند سیاست های موردنظر خود را در لوایح بودجه اعمال کنند. آنها همچنین می توانند مانعی بر سر تایید افراد پیشنهادی اوباما برای مسوولیت های قضایی و اجرایی ایجاد کنند. مشارکت در انتخابات میان دوره ای آمریکا معمولا پایین است و نتیجه آن غالبا به نفع حزبی که در قدرت نیست تمام می شود. محبوبیت باراک اوباما، رئیس جمهور دموکرات آمریکا نیز با رسیدن به حدود ۴۰ درصد، به پایین ترین سطح خود از ابتدای ریاست جمهوری او رسیده و این امر در شکست دموکرات ها بی تاثیر نبوده است. جمهوری خواهان در این دوره از انتخابات از این مساله نهایت استفاده را کردند و در تبلیغات انتخاباتی به نارضایتی از اوباما و سیاست هایش اشاره کردند و گفتند که این انتخابات، همه پرسی برای مقبولیت اوباما است. سایت سالون می نویسد: با پیروزی جمهوری خواهان در هر دو مجلس نمایندگان و سنا، باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا، بیش از پیش متحدان قانون گذار خود را از دست داده است. با این حساب رقبای جمهوری خواه او از وزن بیشتری در مقابل او برخوردار شده اند.

اقتصاد عامل پیروزی
برخی از تحلیلگران اعتقاد دارند که پیروزی جمهوری خواهان ناشی از دلایل متفاوتی بوده است. از جمله قوانین ضدبارداری، مخالفت با ازدواج دگربا ش ها. اما در کنار این موارد باید اشاره کرد که «اقتصاد» عامل مهمی در رقم خوردن نتایج چهارم نوامبر بوده است.
به نوشته سایت«slate» ، دموکرات ها زمان زیادی را صرف این موضوع کردند تا نشان دهند به فکر رشد اقتصادی، ایجاد مشاغل جدید و سایر موضوعات اقتصادی هستند. با این وجود جمهوری خواهان در نقاطی رای آورده اند که میزان فقر بالا و ایجاد مشاغل جدید در این ایالت ها پایین بوده است.
از سال ۲۰۰۸ به این سو که بحران اقتصادی ایالات متحده و اتحادیه اروپا را درگیر خود کرده است، دولت اوباما توانسته بود تا حدودی تحرک اقتصادی به وجود آورد اما هنوز به نقطه مطلوب نرسیده است. به رغم اینکه قیمت بنزین تا حدودی پایین آمده است اما هنوز میزان بیکاری بالا در این کشور جزو نقاط ضعف بزرگ دولت اوباما به حساب می آید. راب منه س، نماینده راست ترین دیدگاه در ایالت لوییزیانا پیش از انتخابات گفته بود که نرخ بیکاری سیاه پوستان این ایالت سه برابر نقاط دیگر ایالات متحده است. در پنج ایالت دیگر از جمله کلرادو، ایلینویز، لوییزیانا، نیوهمپشایر و اوره گون که بیشتر پیروزی ها از آنِ جمهوری خواهان بوده است آنها از شعارهایی استفاده کرده اند که همیشه دموکرات ها از آن حمایت می کرده اند. جمهوری خواهان این بار از برابری دستمزد زنان و مردان حمایت کردند و در کمپین های تبلیغاتی خود تاکید کرده اند که از این لایحه حمایت خواهند کرد. همچنین شخصی مثل گاردنر ضمن انتقاد از افزایش نیافتن متوسط درآمد ها گفته است که از سال ۱۹۹۹، متوسط درآمد در آمریکا بر روی چهار هزار دلار باقی مانده است. «ویلیام اسلیتن» تحلیل گر مسائل آمریکا می گوید که جمهوری خواهان توانسته اند با متمرکز شدن بر روی موضوعاتی نظیر نرخ بیکاری، درآمد کم، برابری دستمزد زنان و مردان، گوی رقابت را از دموکرات هایی بربایند که تا پیش از این، موضوعاتی از این دست به عنوان شاخصه تبلیغاتی آنها به حساب می آمده است. جمهوری خواهان در مونتانا، جورجیا و ویرجیانا از این شعارها توانستند به بهترین نحو استفاده کنند و بر روی موضوعی مثل نرخ بیکاری بیشترین مانور تبلیغاتی را بدهند. فرماندار مینه سوتا که خود یکی از جمهوری خواهان است، یکی از کسانی است که به شدت روی این موضوع تبلیغ کرده است. او در گفت وگو با یکی از تلویزیون های محلی گفته است که نرخ بیکاری در این ایالت بالا است و حتی نصف افراد شاغلی که در این ایالت مشغول به کار هستند، تنها به اندازه نصف تخصص شان دستمزد دریافت می کنند. سایت خبری فاکس نیوز، نزدیک به جمهوری خواهان هم نوشت که جمهوری خواهان توانستند ضمن به چالش کشیدن برنامه های دموکرات ها در حوزه اقتصادی، اکثریت کنگره را به دست گیرند. آنها می توانند در دو سال باقی مانده تا پایان دوره ریاست جمهوری باراک اوباما چالش های تازه ای خلق کنند. اوباما در دوره ریاست جمهوری خود چالش های فراوانی با جمهوری خواهان سنا و مجلس نمایندگان داشته است. آنها یک بار دولت آمریکا را تعطیل کردند و با عدم تصویب برنامه اوباما، بحران پرتگاه مالی را به وجود آوردند. این نتایج در شرایطی رقم خورده که «اقتصاد» ایالات متحده نرم نرمک روی ریل افتاده است. هر چند سرعت این قطار چندان چشم نواز نیست اما به گفته کارشناسان، اوباما توانسته بود تحرک اقتصادی را پس از رکود بزرگ به وجود آورد و اوضاع آنها از سال ۲۰۱۲ به این سو، نسبت به متحدان آن سوی آتلانتیکی اش، یعنی اتحادیه اروپا بسیار بهتر بوده است. با این وجود پیروزی چشمگیر جمهوری خواهان نشان می دهد که مردم آمریکا از باراک اوباما ناراضی هستند. سایت فاکس نیوز می گوید این پیروزی می تواند یک رفراندوم ناخواسته علیه برنامه های اوباما باشد.

جمهوری خواهان فرشته نیستند
جمهوری خواهان دوست دارند کشور باور کند که آنها با دستور کار قوی و جذاب مانند ایجاد شغل، اصلاح مالیاتی و کاهش هزینه ها کنترل سنا در روز سه شنبه را در دست گرفتند. اما واقعیت این است که آنها هم کار چندانی انجام ندادند. حتی رای دهندگانی که از نامزدهای جمهوری خواه حمایت کردند زمان سختی داشتند تا بگویند گزینه های شان چیست. به همین دلیل است که تقریبا تمام نامزدهای جمهوری خواه حول یک مساله رقابت داشتند: «ناکامی های رئیس جمهور اوباما.» جمهوری خواهان در سخنرانی پشت سخنرانی، تبلیغ پشت تبلیغ بی وقفه مخالفان دموکرات خود را به رئیس جمهور پیوند می زدند و وعده دادند که بر تمام نفرت های عمومی که دولت اوباما و دموکرات ها به وجود آورده اند، پایان می دهند. سه شنبه صبح، کمیته ملی جمهوری خواهان مجموعه ای از «تصاویر انتخاباتی» را منتشر کرد که اوباما و نامزدهای دموکرات سنا را در کنار این پیام نشان می داد: «اگر شما رای دهنده نیستید، نمی توانید اوباما را متوقف سازید.» مهم ترین وعده هایی که جمهوری خواهان پیروز دادند در ماهیت و نفس خود منفی بود. آنها اصلاح خدمات بهداشتی و درمانی را رد کردند. قوانین جدیدی در مورد بانک ها و وال استریت وضع خواهند کرد. طرح های اوباما برای محدود ساختن تولید گازهای مربوط به زغال سنگ و اصلاح مهاجرتی و سرمایه گذاری در آموزش را متوقف خواهند کرد. رقابت حول «منفی بودن صِرف» برای حزبی که از زمان سوگند اوباما به این شکل عمل کرده تعجب آمیز نیست. جمهوری خواهان با ایجاد محیطی که هر طرحی با مخالفت مواجه شده و هیچ کاری انجام نمی شود، به مهندسی تصویری ناکارآمد و ضعیف از اوباما کمک کردند. «میچ مک کانل» که رهبر جدید اکثریت سنا خواهد بود، در سال ۲۰۰۹ وعده داد که «فهرست ضررها» را برای آسیب به اوباما منتشر خواهد کرد و به همین دلیل، روز سه شنبه هم به همین نتیجه دست یافت. سکندری خوردن های رئیس جمهور در دوره دوم ریاستش به این هدف مک کانل یاری رساند: آغاز فاجعه بار قانون مراقبت های درمانی مقرون به صرفه در سال گذشته، سیاست خارجی سست و افشای نظارت های داخلی و مراقبت نامناسب از کهنه کاران جنگ. جمهوری خواهان همچنین از ترس ساده لوحانه در مورد کودکان مهاجری که از مرز جنوبی عبور می کنند و مشکلات پیش پا افتاده در پاسخ به موارد داخلی ابولا سوءاستفاده کردند. در برخی رقابت ها، خطاهایی از سوی دموکرات ها به جمهوری خواهان کمک کرد. در آیوا، «بروس برلی» نظری تحقیرآمیز در مورد کشاورزان داد که هزینه هایی برای او در پی داشت. در کنتاکی، «آلیسون لوندرگان گرایمز» اعتباری برای صداقت خود به دست نیاورد آن گاه که حاضر به بحث در مورد رای قبلی خود به رئیس جمهور نشد.
تقریبا تمام نامزدهای دموکرات میان خود با اوباما فاصله نهادند و طرح این مساله را رد کردند که اوباما پیشرفت چشمگیری در مورد مشاغل و رشد اقتصادی در دوران خود داشته است. اما جمهوری خواهان حرف چندانی برای بحث در مورد احیای اقتصادی ندارند و نظراتشان در مورد ایجاد شغل ظاهرا محدود است به ساخت خط لوله نفتی«Keystone XL» ، کاهش مالیات ها و رد «Obamacare»  در هر فرصتی. در نظر، کنترل کامل کنگره به جمهوری خواهان انگیزه ای می دهد تا به مصالحه با اوباما برسند چرا که نیاز خواهند داشت نشان دهند که به جای مانع تراشی می توانند حکومت کنند. برای مثال، جمهوری خواهان می توانند در مورد توافق تجارت آزاد با کشورهای اقیانوس آرام به توافق برسند. اما انجمن های حزبی شان در سنا و مجلس نمایندگان محافظه کارتر از قبل خواهد بود و بسیاری از نامزدهای پیروز مجبور خواهند بود که به وعده های خود برای آبستراکسیون عمل کنند. مک کانل متعهد به مخالفت با افزایش حداقل درآمد، مبارزه با قوانینی در مورد انتشار کربن و نفی قانون مراقبت های بهداشتی شده است. مک کانل در سخنرانی پیروزی خود گفت: «فقط این دلیل که ما یک نظام دو حزبی داریم به این معنا نیست که باید در ستیزی دائمی باشیم.» او به عنوان رهبر جدید سنا باید اثبات کند که حرف مفت نزده است.