بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 26 آبان 1393      12:40

هند، برهم زننده اصلاحات سازمان تجارت جهانی

هند یکی از فعالان مهم در اقتصاد جهانی است؛ علاوه بر دومین کشور پرجمعیت جهان، این کشور دارای رتبه دوم مناطق قابل کشت و زراعی است. یارانه ها منجر به مازاد تولید و حرکت بسمت کانال های صادرات می شود. هند معمولا در رتبه اول یا دوم صادرات برنج قرار دارد و مشتریانی در خارج برای گندم و شکر دارد؛ به همین علت کشاورزان سایر کشورها از قیمت های پایین تر (این کشور) آسیب می بینند.

اقتصاد ایرانی: «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا و «نارندرا مودی» نخست وزیر هند به تازگی در واشنگتن با یکدیگر دیدار کردند. حامیان آزادسازی تجارت امیدوار بودند که این ملاقات بتواند هند را از تلاش برای عقب گرد از مقررات کشاورزی سازمان تجارت جهانی منصرف کند؛ با این حال به نظر می رسد هند متعهد به یک سیستم غذایی دولت محور است که برای این کشور و جهان ناکارآمد است.

بیانیه مشترک ۳۰ سپتامبر تنها به این نکته اشاره می کند که رهبران دو کشور، نگرانی خود را درخصوص بن بست فعلی اعلام کرده و در گام های بعدی، مقامات دو کشور در این مورد با یکدیگر به مشورت خواهند پرداخت؛ این بدان معناست که هند همچنان بدنبال یارانه های کشاورزی خارج از تعهدات سازمان تجارت جهانی بوده و در عین حال بدنبال جلب موافقت کشورهای دیگر برای لغو موافقت نامه ۲۰ ساله کشاورزی اروگوئه است.

موافقت نامه کشاورزی اروگوئه یک دستاورد قابل توجه محسوب می شود؛ برای چند دهه، کشورها از یارانه هایی استفاده کردند که تشویق کننده افزایش تولید و درنتیجه کاهش قیمت جهانی شد. بنابراین بخشی از هزینه های تنظیم سیاست های اشتباه یک کشور، توسط کشاورزان در کشورهای دیگر بر عهده گرفته می شود. برای نخستین بار، این موافقت نامه مجموعه قوانینی را به منظور محدود کردن استفاده از یارانه های منحرف کننده بازار تدوین کرد. هند و سایر کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی با این مقررات موافقت کردند و برخی کشورها، سیاست های کشاورزی خود را با این سیاست تنظیم و منطبق کردند.

حدود ۴۰ درصد از مواد غذایی هرگز به دست مصرف کنندگان مورد نظر نمی رسد. در ماه ژوئیه گزارش شد که 3 میلیون تن متریک گندم (معادل مصرف سالانه گندم فیلیپین) در کیسه هایی بر روی زمین نگهداری می شوند. به نظر می رسد مقامات محلی گاهی اوقات ترجیح می دهند که غلات را به جای فروشگاه های یارانه ای، در اختیار خریداران دیگر قرار دهند. افراد در نظر گرفته شده برای دریافت کمک های غذایی ملزم به پرداخت رشوه برای دریافت کارت های جیره بندی هستند و کسانی  که قادر به پرداخت رشوه نیستند، مجبور به خرید گندم با قیمت بالاتر در بازار تجاری هستند. هند رویکرد متفاوتی در پیش گرفته و حمایت از کشاورزی را افزایش داده است. شرکت مواد غذایی هند بعنوان یک سازمان دولتی اقدام به خرید مقدار قابل توجهی گندم و برنج از کشاورزان به قیمتی بالاتر از سطح جهانی می کند؛ سپس بخشی از آن را از طریق ۵۰۰ هزار فروشگاه یارانه ای، با قیمت های پایین تر در اختیار ۸۰۰ میلیون شهروند فقیر قرار می دهد. اما این سیستم خرید و توزیع، ناکارآمد، بی فایده و بی ارزش شناخته می شود.

رژیم پرداخت یارانه هند با این طرح های حمایتی، تعهدات خود در قبال سازمان تجارت جهانی را نقض می کند. موافقت نامه کشاورزی اروگوئه به دقت نگارش شده بود تا پرداخت یارانه های نامحدود برای کمک به تغذیه مردم محروم را امکانپذیر کند؛ اما این یارانه صرفا برای کشاورزان و نه برای مصرف کنندگان در نظر گرفته شده بود. به تازگی هند با بروزرسانی هزینه های کشاورزی، مدعی شده که هزینه ها هنوز در سطح مجاز قرار دارد؛ اما این ادعا نیاز به پذیرش محاسبات نادرست از سطح قیمت و مقدار تولید مقدماتی دارد. نتایج یک مطالعه محافظه کارانه در سال ۲۰۱۱ توسط DTB نشان می دهد که هند دست کم ۳۷ میلیارد دلار از سطح حمایتی مجاز تجاوز کرده که این رقم در حال حاضر قطعا بیشتر شده است.

موافقت نامه کشاورزی اروگوئه، راهنمایی های مفیدی برای چگونگی بازسازی سیاست کشاورزی هند ارائه می کند. اگر هند سهام کالای مورد نظر را با قیمت بازار آزاد خریداری کند، مشکل سازمان تجارت جهانی حل خواهد شد. حمایت های بیشتر از کشاورزان می تواند از طریق پرداخت های جداگانه (غیر مرتبط با تولید فعلی) یا از طریق گزینه های مختلف یک سیاست مشخص انجام شود که این اقدامات به توسعه جوامع روستایی کمک می کند. این تدابیر شامل هزینه برای انجام تحقیقات، آفات و کنترل بیماری، گسترش خدمات مشاوره، خدمات بازاریابی، خدمات زیرساختی و برنامه های بیمه هستند.

هند یکی از فعالان مهم در اقتصاد جهانی است؛ علاوه بر دومین کشور پرجمعیت جهان، این کشور دارای رتبه دوم مناطق قابل کشت و زراعی است. یارانه ها منجر به مازاد تولید و حرکت بسمت کانال های صادرات می شود. هند معمولا در رتبه اول یا دوم صادرات برنج قرار دارد و مشتریانی در خارج برای گندم و شکر دارد؛ به همین علت کشاورزان سایر کشورها از قیمت های پایین تر (این کشور) آسیب می بینند.

گفتگوهای صریح اما دوستانه بین مقامات ارشد هند و کشورهای دیگر عضو سازمان تجارت جهانی می تواند هند را متقاعد کند تا سیاست های خود را با مقررات این سازمان منطبق کند. دولت جدید «مودی» موضع جدی در مورد این موضوع گرفته و بعید به نظر می رسد که بدون اعمال فشار، موضع خود را تغییر دهد. سایر کشورها با اعمال فشار به سازمان تجارت جهانی، باید نسبت به حل و فصل اختلافات در خصوص یارانه های کشاورزی هند اقدام کنند.

حل و فصل اختلافات، علاوه بر ایفای نقش بعنوان یک محرک جهت تجدیدنظر هند، نفع گسترده تری داشته و تأکید مجددی بر تعهد جامعه بین المللی به خویشتنداری سیاسی در قبال توافقنامه های سازمان تجارت جهانی محسوب می شود. عدم تمایل به اجرای محدودیت ها در پرداخت یارانه های کشاورزی، با خطر از بین رفتن اصلاحات ایجاد شده همراه است.

منبع: اندیشکده کاتو

                                                                                


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir