بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 16 آذر 1393      9:34

اقتصاد جدید نفت؛ شیخ در برابر شیل

اقتصاد نفت تغییر یافته است؛ برخی کسب و کارها ورشکست می شوند، اما بازار سالم تر خواهد شد.

اقتصاد ایرانی: منشور رسمی اوپک عنوان می کند که هدف این گروه «تثبیت قیمت ها در بازار بین المللی نفت» است؛ اما به نظر می رسد که این سازمان چندان در انجام این کار موفق نبوده است. در ماه ژوئن قیمت نفت از ۱۱۵ دلار در هر بشکه شروع به کاهش نموده و اکنون حدود به ۷۰ دلار در هر بشکه رسیده است.

این سقوط ۴۰ درصدی، تاحدی ناشی از اقتصاد کند جهانی است که میزان نفتی کمتر از پیش بینی بازار مصرف کرده و بخشی نیز مربوط به خود اوپک است که بیش از پیش بینی بازار (نفت) تولید کرده است؛ اما مجرمان اصلی، تولیدکنندگان نفت داکوتای شمالی و تگزاس هستند. در طول چهار سال گذشته که قیمت نفت در حدود ۱۱۰ دلار در هر بشکه ثابت ماند، این شرکت ها استخراج نفت از سازندهای شیل را مانند قبل ثابت نگه داشتند. جنون حفاری – تکمیل ۲۰ هزار چاه جدید از سال ۲۰۱۰ – بیش از ۱۰ برابر عربستان سعودی بوده و تولید نفت آمریکا را نزدیک به یک سوم افزایش داده و به ۹ میلیون بشکه در روز رسانده است که تنها یک میلیون بشکه کمتر از تولید عربستان سعودی است. رقابت بین شرکت های شیل آمریکا و شیوخ عرب باعث تغییر وضعیت از شرایط کمبود نفت به مازاد تولید شده است.

نفت ارزان تر می بایست مانند آدرنالین برای رشد جهانی عمل کند؛ کاهش ۴۰ دلاری قیمت نفت، حدود ۱٫۳ تریلیون دلار را از سمت تولیدکنندگان به مصرف کنندگان انتقال می دهد. کشورهای بزرگ واردکننده نفت مانند منطقه یورو، هند، ژاپن و ترکیه از این ثروت بادآورده استقبال می کنند. از زمانیکه این پول به جای ذخیره شدن در صندوق مستقل دارایی، خرج شد، تولید ناخالص داخلی جهانی افزایش یافت. سقوط قیمت نفت، تورم نسبتا کم فعلی را بیشتر کاهش داده و بانک های مرکزی را به اتخاذ سیاست های تشویقی ملایم تر تشویق خواهد کرد. فدرال رزرو برای مدت طولانی تر، افزایش نرخ بهره را به تعویق انداخته و بانک مرکزی اروپا نیز از طریق خرید اوراق قرضه، از کاهش قیمت ها جلوگیری خواهد کرد.

البته برخی با این کاهش قیمت ها، بازنده خواهند شد؛ کشورهای تولیدکننده نفت که بودجه آنها بستگی به قیمت های بالای نفت دارد، دچار مشکل شده اند. با تاریک تر شدن چشم انداز شرایط روسیه، ارزش روبل این هفته سقوط کرد؛ نیجریه مجبور به افزایش نرخ بهره و کاهش ارزش نایرا شده است؛ ونزوئلا به بحران بدهی مواجه شده و در آستانه ورشکستگی در برابر بدهی هایش است. با این حال، اثرات کلی اقتصادی کاهش قیمت های نفت بوضوح مثبت است.

میزان اثرگذاری مثبت قیمت هایی پایین نفت، به مدت زمان پایین بودن قیمت ها بستگی دارد. این موضوع، کشمکشی بین اوپک و شرکت های فعال در میادین شیل محسوب می شود. برخی از اعضای اوپک خواستار توقف تولید، به امید بازگردان قیمت ها به شرایط قبل هستند، اما بویژه عربستان سعودی به نظر می رسد بدنبال تکرار تجربه دهه ۱۹۷۰ میلادی است؛ شرایطی که جهش بزرگ در قیمت ها منجر به سرمایه گذاری عظیم در میادین نفتی جدید شد. به نظر می رسد عربستان تاکتیک متفاوتی را در پیش گرفته باشد که شامل اجازه برای سقوط قیمت ها و خارج کردن تولیدکنندگان با هزینه های بالا از گردونه رقابت است؛ این مسئله می تواند بزودی باعث افزایش مجدد قیمت ها شود.

نشانه هایی وجود دارند که نشان می دهد، چنین اقداماتی در راه است. قیمت سهم شرکت هایی که در حوزه نفت شیل فعالیت می کنند، کاهش یافته اند؛ بسیاری از این شرکت ها در بدهی غرق شده اند. حتی پیش از شروع سقوط قیمت نفت، بسیاری از این شرکت ها به جای سرمایه گذاری در چاه های موجود، سرمایه گذاری بیشتر در چاه های جدید را آغاز کردند. با درآمدهایی که رو به کاهش هستند، فعالیت این شرکت ها نامعقول شده و ورشکستگی آنها دور از انتظار نخواهد بود. حتی شرکت هایی که از این وضعیت نجات پیدا کنند، با بازار بسته مواجه می شوند که این مسئله آنها را مجبور به مهار هزینه ها برای مطابقت دادن با پول حاصل از فروش نفت می کند. از آنجا که عمر چاه های نفت شیل کوتاه هستند (تولید می تواند در سال نخست ۶۰ تا ۷۰ درصد کاهش پیدا کند)، کاهش در سرمایه گذاری به سرعت به کاهش تولید تفسیر خواهد شد.

اما آینده صنعت نفت شیل مطمئن به نظر می رسد؛ شیوه استخراج که در آن مخلوطی از آب، شن و مواد شیمیایی به سازندهای شیل تزریق می شوند تا نفت آزاد شود، یک فناوری نسبتا جوان است که برای افزایش بهره وری، راه درازی در پیش دارد. شرکت تحقیقاتی IHS عنوان می کند، هزینه یک پروژه معمولی از ۷۰ دلار به ۵۷ دلار در هر بشکه در سال گذشته کاهش یافته است، چراکه شرکت های حفاری با نحوه حفاری سریع تر چاه ها برای استخراج بیشتر نفت آشنا شده اند.

شرکت هایی که در معرض طوفان جاری (کاهش قیمت ها) قرار گرفته اند، سازندهای شیل بیشتری برای بهره برداری خواهند داشت؛ حفاری در سازند نیوبرارا در کلورادو تازه آغاز شده (و شاید کاهش پیدا کند). نیاز به نفت شیل یک پدیده منحصر بفرد آمریکایی نیست؛ از چین تا جمهوری چک شرایط زمین شناسی مشابهی در سراسر جهان وجود دارد. گرچه هیچ کشور دیگری، ترکیب مشابه سرمایه گذاران مشتاق، شرکت های حفاری باتجربه و شرایط اداری قابل انعطاف را ندارد، اما ثروت در نهایت به توسعه استخراج شیل در مناطق دیگر منجر خواهد شد.

شرکت های زیادی تمایل به سرمایه گذاری در نفت شیل شامل میدان های بزرگ نفتی در مناطق دور از دسترس، در عمق زیر اقیانوس، قطب شمال یا هر دو دارند. شرکت اکسون موبیل آمریکا و روسنفت روسیه دو ماه زمان و بیش از ۷۰۰ میلیون دلار هزینه برای حفاری در دریای کارا در شمال سیبری هزینه کردند. اگرچه آنها موفق به کشف نفت شدند، اما توسعه این میدان نفتی سال ها بطول انجامیده و میلیاردها دلار هزینه در بر خواهد داشت. یک چاه نفت شیل در کمتر از یک هفته با هزینه ۱٫۵ میلیون دلار حفاری می شود. شرکت های حفاری می دانند که اجاره سکوهای نفتی جدید بسیار آسان است؛ اما سوال این است که چند چاه باید حفاری شود؟

اقتصاد نفت تغییر کرده است؛ بازار همچنان تحت تأثیر شوک های سیاسی قرار دارد: جنگ در خاورمیانه یا سیاست های جنگ طلبانه «ولادیمیر پوتین» منجر به افزایش قیمت می شود، اما درصورت نبود چنین حوادثی، قیمت نفت باید از آسیب پذیری کمتری در برابر شوک یا اعمال نفوذ سیاسی برخوردار باشد. حتی اگر سه میلیون بشکه نفت اضافی در روز که توسط آمریکا تولید می شود، بخش کوچکی از ۹۰ میلیون بشکه نفت مصرفی جهان باشد، نفت شیل آمریکا بعنوان یک تولیدکننده حاشیه ای، رقیب واقعی برای عربستان سعودی خواهد بود. این مسئله نه تنها باعث کاهش نوسانات قیمت نفت می شود، بلکه بر نوسانات اقتصاد جهانی هم اثر می گذارد. نفت و سرمایه گذاری (finance) دو صنعتی هستند که قادر به کشاندن جهان به رکود هستند، اما دست کم یکی از آنها باید در آینده باثبات تر شود.

منبع: اکونومیست


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir