کشاورزان هم نگران قیمت نفت شدند

اقتصاد ایرانی: نایب رئیس کمیسیون کشاورزی اتاق تهران اعتقاد دارد کاهش درآمدهای نفتی بروضعیت صنعت و کشاورزی کشور نیز موثر خواهد بود. از چندی پیش نگرانی هایی در مورد افت درآمدهای نفتی و کاهش میزان حمایت از صنایع کشور ایجاد شده است. در همین حال ابوالحسن خلیلی در این مورد می گوید: «در سال آتی به دنبال کاهش قیمت نفت در جهان و کاهش قیمت انرژی در ایران، درآمد دولت کاهش می یابد؛ اتفاقی که در حمایت از بخش کشاورزی تاثیر مستقیم می گذارد. اما از طرف دیگر کاهش قیمت نفت در جهان منجر به کاهش قیمت یکسری از محصولات اساسی در جهان می شود. چون زمانی که قیمت نفت در جهان کاهش می یابد تولید بیودیزل یعنی تولید انرژی از ذرت و دانه های روغنی متوقف می شود و ذرت و دانه های روغنی موجود در جهان وارد عرضه مصرفی دام و انسان می شود. بدین ترتیب در بازار عرضه و تقاضا، عرضه بیش از تقاضا می شود. در نهایت واردات بر تولید یکسری غلات در داخل ایران ارجحیت پیدا می کند. در واقع به رغم محدویت منابع مالی دولت واردات بر تولید ارجح تر است.»

به گزارش خبرآنلاین، وی می افزاید: «اما در این فضا یک مشکل ایجاد می شود. دولت قادر به حمایت از بخش کشاورزی نیست، دولت قادر به ارائه یارانه مناسب به تولیدکننده نیست تا بتواند کشاورز ایرانی با محصول وارداتی رقابت کند».

او براین بارواست: «در واقع پاردادوکسی جدید وارد این سیستم می شود. این پارادکس جدید کار چرخه معیوب موجود را سخت تر می کند. چون اگر در شرایط موجود از کشاورز حمایت لازم صورت نگیرد؛ سطح تولید او در سال های ۹۵ و ۹۶ کاهش می یابد . حال اگر در همین سال ها ما همزمان با افزایش قیمت نفت مواجه شویم ؛ شاهد افزایش قیمت محصولاتی همچون ذرت و دانه های روغنی در بازار جهانی می شویم ؛ در نهایت نیز با کاهش شدید تولید محصولات اساسی روبرو می شویم. چرخه ای که بدون حمایت دولت در دوره زمانی طولانی برطرف نمی شود. در واقع اگر ما در سال های که پول نفت گران بود و منابع مالی زیاد ما از بخش کشاورزی به صورت مستمر حمایت مالی می کردیم ؛ اگر مکانیزاسیون و یکپارچگی اراضی و آگاهی و دانش کشاورزان را ارتقاء می دادیم؛ امروز با چرخه معیوبی مواجه نمی شدیم که با هر تحولی در جهان دچار مشکل می شود»

او اعتقاد دارد که آمارهایی که در مورد وضعیت بخش کشاورزی منتشر می شود نیز با شرایط کلی اقتصاد ایران همخوانی ندارد. خلیلی در این مورد می گوید:« در نگاهی به آمار بانک مرکزی در مورد تحولات کشاورزی کشور در سال ۹۲، نشان می دهد این آمار با واقعیت موجود قرابت زیادی دارد. البته در بخش باغی ما همواره جزء ده کشور تولیدکننده دنیا بودیم و همواره رکوردهای خود را داشتیم. رشد در این بخش ها اغلب ماحصل فعالیت علمی، تحقیقاتی و کاربردی بیشتر در آن ها است. براین اساس پیش بینی می شود در سال های بعد نیز ما با مشکل خاصی در این بخش ها مواجه نشویم. حتی در بخش باغی نیز به رغم کم آبی در کشور دچار مشکل خاصی در تولید نمی شویم. چون اغلب باغ های ما مجهز به سیتم های نوین هستند. اکنون اغلب سیب، گلابی، هلو و محصولاتی از این دست مجهز به سیستم آبیاری نوین هستند. باغ های مرکبات ما نیز که باتوجه به محل کشت مشکل آبی ندارند.»

او می افزاید: «در این میان آنچه قابل توجه است وضعیت موجود و آتی در تولید محصولات اساسی کشاورزی است. چون ما همواره در بخش غلات با پاردکسی روبرو هستیم از یک طرف وجود سیاست خوداتکایی است که باتوجه به سیاست اقتصادجهانی و اقتصاد ما و نوع ارتباط ما با کشورهای جهان شکل گرفته است. در واقع برپایه توافقات ناپایدار ما با اقتصاد جهان وجود امنیت غذایی یک امر الزامی است. از سوی دیگر ما به دلیل محدودیت منابع آبی کشور باید از تولید یکسری محصولات دست برداریم و یا انها را محدود کنیم. این همان پارادوکسی است که همواره داشتیم و اکنون بیش از گذشته شده است.»

او اعتقاد دارد: «چون ما هنوز موضوع ضریب امنیت غذایی را در الویت اول قرار دادیم. حال چون این برنامه ریزی پایدار است باید برای رسیدن به ضریب امنیت غذایی به سمت بهره وری بالا و مناسب حرکت کنیم. باید محدویت هایی را برای یکسری کشت های زراعی که ضریب مصرف آبی آنها بیش از هر نوع محصولی در بخش کشاورزی است کاهش دهیم. مثلا باید تولید محصولاتی همچون هندوانه، خربزه و صیفی جات را کاهش دهیم. این محصولات باید صرفا در سطح مصرف داخلی تولید شود چون صادرات انها به عنوان صادرات آب مجازی است. صادراتی که باید متوقف شود و به جای ان واردات آب مجازی محقق شود. باید زمین های قابل کشت موجود فقط برای محصولات اساسی مورد استفاده قرار گیرد تا امنیت غذایی مورد نظر محقق شود».