بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 23 فروردين 1394      11:23

پنج سوال از آینده نفت ایران

اقتصاد ایرانی: آینده نفت ایران پس از بیانیه لوزان، اکنون دستمایه سوالات متعددی شده است. زمان لغو تحریم ها، میزان و سرعت ورود دوباره نفت ایران به بازار و خریداران احتمالی نفت از جمله مهم ترین سوالات پیش رو است. مجله فوربز در یک تحلیل مفصل به ۵ سوال کلیدی پیرامون آینده نفت ایران پرداخته و به این سوال مهم اشاره کرده است که با افزایش صادرات نفت ایران و در نتیجه کاهش قیمت های جهانی، درآمدهای نفتی ایران به کدام جهت حرکت خواهد کرد.
به گزارش دنیای اقتصاد، پس از بیانیه لوزان بسیاری از پیش بینی ها برای اقتصاد ایران امید بخش بوده است. شماره جدید مجله فوربز به طرح سوالاتی از آینده نفت ایران می پردازد از جمله آنکه زمان مناسب فروش نفت ایران کی خواهد بود؟
آیا ایران می تواند در این بازار که با اشباع عرضه رو به رو است دوام بیاورد؟ خریداران احتمالی نفت ایران چه کسانی خواهند بود؟ و اینکه ایران پس از لغو تحریم ها چگونه در اوپک بازی خواهد کرد؟ در ادامه به تفصیل گزارش فوربز در مورد آینده نفت ایران ارائه شده است.
پس از آنکه مذاکرات هسته ای ایران و گروه ۱+۵ در دوم آوریل در سوئیس به پایان رسید، ایران در نظر داشت که چگونه حجم بیشتری از نفت خود را به بازار وارد کند.
به دلیل اتفاقات ژئوپلیتیک، بسیاری از تحلیلگران خارجی در مورد ماهیت نتیجه و تاثیر آن بر قیمت نفت اغراق کرده اند و به دورنمای ضربه ای که مازاد نفت ایران به بازار وارد می کند، اشاره کردند.
در چنین شرایطی بهتر است قبل از هر گونه نتیجه گیری و تجارت، گامی به عقب برداشته و با دیدی باز تر به شرایط نگاه کنیم. ایران و 6 قدرت جهان در ژنو به چارچوبی از یک توافق رسیدند که در این قالب تحریم های بین المللی اعمال شده بر تهران در قبال کنترل و نظارت بر برنامه هسته ای ایران لغو می شود.
اولین سوال برای بازار نفت این است که آیا ایران به تعهدات خود عمل می کند یا خیر؟ علاوه بر این، اختلافات بسیاری بر سر مفاد توافقنامه منتشر شده بعد از مذاکرات بین وزیر خارجه ایران و آمریکا و وزارت خارجه بریتانیا وجود داشته است.
سوال دوم که در این میان مطرح می شود این است که نفت ایران چه زمان و در چه حجمی به جهان عرضه می شود. رژیم تحریم های بین المللی که ابتدا در سال ۲۰۱۱ توسط آمریکا و اروپا اعمال شد، پس از مدتی طولانی تاثیر خود را بر جا گذاشت. ضربه این تحریم ها زمانی احساس شد که ایران با کمبود طرف های تامین کننده پوشش بیمه برای محموله های نفتی خود روبه رو شد.
در نهایت حتی چین به عنوان سومین بازار صادرات ایران، واردات خود را کاهش داد. بر اساس برآورد اداره اطلاعات انرژی آمریکا در سه ماه چهارم سال ۲۰۱۲، حجم صادرات نفت ایران نسبت به سال پیش از آن، روزانه یک میلیون بشکه کاهش یافت.
از آنجا که صنعت نفت و گاز ایران از فقدان سرمایه گذاری رنج برده است، آن جذابیت گذشته باز نمی گردد. بازگشت نفت ایران به بازار به صورت سیل آسا نیست بلکه بازگشتی قطره ای است و به ۱۲ ماه وقت نیاز دارد تا اوضاع به شرایط قبل از تحریم باز گردد.
اکثر تحلیلگران در بارکلیز، دویچه بانک، یوبی اس و ای جی مارکتز چنین تحلیل می کنند که ایران حتی در بازگرداندن ۵۰ درصد از یک میلیون بشکه نفتی که در گذشته کاهش یافته است، در کوتاه مدت با دشواری روبه رو خواهد بود.
تحلیلگر دویچه بانک در این باره چنین می گوید: «پس از توافق نهایی، انتظار می رود که رشد تولیدات نفتی ایران در خوش بینانه ترین حالت تا نیمه سال ۲۰۱۶ به معادل ۴۰۰ هزار بشکه در روز برسد و پس از آن نیز تا سال ۲۰۲۰ به چهارصد هزار بشکه دیگر افزوده شد.» سوال سوم این است که ایران چگونه از عهده بازاری که تغییر آن یک نسل طول می کشد و همچنین مبتنی بر عرضه است، بر می آید.
جمهوری اسلامی تولیدات خود را در بازار خریداران تدریجی روانه خواهد کرد که البته با اشباع عرضه رو به رو است. سیاست گذاران در تهران به طور یقین می دانند که برای تعدیل به دنیای تغییر یافته به زمان نیاز دارند. هرچند این موضوع در مجامع عمومی اذعان نمی شود.
سوال چهارم که مطرح می شود این است که چه کشورهایی خریداران احتمالی نفت ایران خواهند بود. بی تردید صادرات این کشور به طور عمده راه شرق را نشانه گرفته است. این مساله از پیشنهادهای سریع شرکت ملی نفت ایران به چین پس از اتمام مذاکرات، مشخص است. اگر قیمت ها مناسب باشد، چین بدون اهمیت قائل شدن به تفکرات آمریکا و اتحادیه اروپا، نفت بیشتری از ایران خواهد خرید. هرچند «قیمت مناسب» مساله ای کلیدی است.چین مسوول بازار خریداران خواهد بود، از آنجا که آنها در حال حاضر نیز به میزان گذشته نفت وارد نمی کنند.
سوال آخر این است که ایران بدون تحریم چگونه در داخل اوپک بازی خواهد کرد. جواب تقریبا قابل پیش بینی است. عربستان سعودی اوپک را تحت کنترل خود دارد. باید خاطر نشان کرد که سران دو کشور ایران و عربستان در مسائلی همچون انتصاب دبیرکل با هم دیداری ندارند. همچنین عربستان سعودی اخیرا اظهار کرده است که روزانه ۱۰.۳ میلیون بشکه نفت خام در ماه مارس استخراج کرده است که منجر به کاهش قیمت نفت در آینده می شود.
با توجه به اختلافات و دشواری های گفته شده، هر گونه پیش بینی برای ۱۲ ماه آینده سخت خواهد بود. صرف نظر از جنبه پیچیده سیاسی قضیه، بهتر است تاثیرات فرضی افزایش بشکه های نفت ایرانی بر بازار های بین المللی بررسی شود.
با داشتن داده ها از منابع مختلف چنین می توان برداشت کرد که حدود ۱.۳ میلیون بشکه در روز مازاد نفت خام وجود دارد مگر آنکه این میزان به پانصد هزار بشکه یا کمتر برسد. اگر جرقه ژئوپلیتیک وجود نداشته باشد برنت تقلا می کند که به ۶۰ دلار برسد و روند نزولی ادامه خواهد یافت.
در چنین محیطی، اگر نفت ایران بدون محدودیت روانه بازار شود تنها سبب پایین آمدن قیمت نفت می شود. این موضوع برای ایران یک پارادوکس است. زیرا ایران همواره خواستار کاهش تولید نفت اوپک بوده است.
تفکر رقبا نیز اکنون تغییر یافته است. به سختی کسی در ایران انتظار دارد که تولید کنندگان کانادایی، آمریکایی و عربستان سعودی در چنین بازار دشواری فرصتی به ایران دهند. حتی کشورهای همسو با ایران مانند نیجریه و آنگولا نیز مشغول روانه کردن نفت تولیدی خود هستند که قیمت را در بازار آمریکا پایین می آورد.
شواهدی وجود دارد که ایران در حدود ۴۰ میلیون بشکه پر شده آماده فروش دارد و پنهان کردن معامله با قیمت مناسب آنقدر آسان نخواهد بود.
کاهش قیمت نفت تا پایان سال ۲۰۱۵ ادامه خواهد داشت و در مدت زمان کوتاه به قیمت ۱۰۰ دلار نخواهیم رسید چه ایران در بازار باشد یا نباشد. ایران این کاهش قیمت را تشدید می کند و اوضاع را بهبود نمی بخشد. می توان گفت نفت ایران ممکن است آینده مالی خود را آتش بزند.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir