بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : پنجشنبه 4 تير 1394      12:24

سهم وام مسکن در ارزش خانه

افزایش قدرت خرید مردم در بخش مسکن از یک طرف منوط به افزایش درآمدهاست که خود وابسته به بهبود شرایط اقتصادی است و از سوی دیگر، به تداوند روند کاهشی تورم بستگی دارد.

اقتصاد ایرانی: اقتصاد ایران طی سه سال اخیر یکی از سنگین ترین رکودهای اقتصادی اش را تجربه کرده است. یک رکود تورمی بلندمدت که ترکش های آن به همه حوزه های بازار اصابت کرده است. از جمله بازارهایی که طی این مدت شدیدا تحت تاثیر این رکود قرار گرفت، بازار مسکن بود و تمام تلاش دولتمردان برای تحرک دادن به آن تاکنون بی اثر بوده است. قیمت های بالا و تقاضای پایین، عملا خرید و فروش ها را در حداقل قرار داده و از ایجاد هر گونه موج رونق جلوگیری کرده است.

به گزارش خبرآنلاین، دولت یازدهم طی دو سال اخیر تلاش کرده که به روش های مختلف بازار مسکن را فعال کند. افزایش وام مسکن یکی از راهکارهای دولت فعلی برای رونق بازار مسکن بوده است؛ افزایشی که در دو مرحله، بار اول در نیمه دوم سال ۱۳۹۲ از ۲۰ میلیون به ۳۵ میلیون تومان و بار دوم نیز به میزان ۸۰ میلیون تومان تصویب شده است. البته این برنامه به دلیل محدودیت های اقتصادمان و همچنین مشکل نقدینگی بانک ها تا اندازه ای با محافظه کاری بسته شد. در پرداخت این تسهیلات تلاش شده که از ورود دلالان به محدوده آن جلوگیری شود. سپرده گذاری یک ساله و تایید خانه اولی بودن از جمله شروط پرداخت این وام است.

در ایران به دلیل مساله تورم، درآمدهای مردم کمتر از تورم بوده است و قدرت خرید مردم در طی سال ها کاهش یافته است. در این میان، مسکن به ویژه برای برخی خانواده های با درآمد متوسط به آرزو تبدیل شده است، بنابراین باید دولت برنامه تامین منابع مالی مسکن را در نظر گیرد. آنچه تاکنون در کشور ما رخ داده، این است که باید مردم از پس اندازهای خود استفاده می کردند و در این زمان، نمی توان گفت این رویه بهتر شده است و مردم حجم زیادی پس انداز با خود دارند؛ چراکه آنها باید در کنار وام ها، پس اندازی هم داشته باشند. عملا سهم وام و مقدار وام به ارزش خانه برای تامین مسکن بسیار کم بوده است؛ به ویژه با گرانی های اخیر.

در گذشته های دور حتی با وام های ۵ میلیون تومانی هم مردم می توانستند سهمی از ارزش خانه را تهیه کنند و بعدها که تورم و افزایش قیمت مسکن اتفاق افتاد، دیگر این مبالغ ناچیز شد و این وام ها چندان نتوانست کمک کننده تامین مسکن باشد و به این تبدیل شد که وام ها در شهرهای بزرگ کمتر عرضه شوند؛ چراکه کمترین تاثیر را دارند.

در این که رقم وام های مسکن قبلی به هیچ وجه منطقی نبوده، شکی نیست، اما افزایش لحاظ شده در وام مسکن نیز به چند دلیل جای سوال دارد. براساس آمار و ارقام موجود، قیمت متوسط مسکن در سال ۱۳۹۳ حدود ۴۰ میلیون ریال بوده و این یعنی که با وام قبلی تقریبا ۱۰ مترمربع واحد مسکونی قابل خریدن بوده و امروز با دو برابر شدن این وام، باز هم گرهی از این مشکل باز نخواهد شد؛ چراکه هنوز شیب افزایش قیمت مسکن و شیب افزایش قدرت خرید تفاوت چشم گیری دارد.

بحث دیگر این که با خواب یک ساله سپرده در بانک بعید است این افزایش وام بتواند تاثیری بر رونق بازار مسکن بگذارد؛ چراکه حتی ممکن است کفاف افزایش تورمی قیمت مسکن را هم ندهد. دلیل رکود بازار مسکن این است که حجم عمده ای از مسکن عرضه شده به بازار طی یک دهه اخیر بی پاسخ مانده است و تا زمانی که این عرضه ها، تقاضایی نداشته باشد، مشکل همچنان باقی خواهند ماند.

افزایش قدرت خرید مردم در بخش مسکن از یک طرف منوط به افزایش درآمدهاست که خود وابسته به بهبود شرایط اقتصادی است و از سوی دیگر، به تداوند روند کاهشی تورم بستگی دارد. نباید نادیده گرفت که هر دو این موضوعات، در کوتاه مدت تقریبا غیرقابل حل هستند. به این ترتیب نباید انتظار داشته باشیم که مشکلات موجود در بازار سرمایه با راه حل هایی همچون افزایش مقطعی وام حل و فصل شود.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir