مباحث اقتصادی،‌ مهم ترین جنبه توافق +نمودار

روابط ایران و آمریکا از سال ۱۹۶۵ تا ۲۰۱۵

اقتصاد ایرانی:  ایران و ۱+۵ پس از ۱۹ روز مذاکره فشرده در نهایت روز ۱۴ جولای به خط پایان و توافق هسته ای بر سر برنامه هسته ای ایران رسیدند. زمانی که این توافق امضا شد نظرات محمدجواد ظریف وزیر خارجه موقر و خندان ایران و همچنین باراک اوباما رییس جمهور آمریکا منعکس شد. پیام آن ها مشخص بود: سال ها تحریم و انزوای دیپلماتیک به پایان خود نزدیک می شود.

نگاهی به سانتریفیوژهای ایران

توافق به خودی خود پایبند به چارچوبی است که در ماه آوریل در لوزان مورد توافق اعضا قرار گرفت و انتظار می رود از حدود دو ماه تا نهایت یک سال زمان لازم داشته باشد. در میان محدودیت های این توافق کاهش ظرفیت غنی سازی اورانیوم ایران تا دو سوم و از ۲۰ هزار سانتریفیوژ به ۶ هزار عدد در تاسیسات نطنز برای ده سال می توان اشاره کرد.

برخی شاخص های اقتصادی ایران

یکی از پیامدهای مهم توافق، مباحث اقتصادی خواهد بود. ایران برخلاف همسایه های ثروتمندش در خلیج فارس، دولت رانتی نفتی نیست بلکه یک قدرت منطقه ای با اقتصاد صنعتی و تحصیلکرده های فراوان است. این کشور خودروهای خود را تولید و حتی صادر می کند. اما سوء مدیریت و فساد در دولت گذشته، تحریم و کاهش قیمت نفت موجب کاهش تولید اقتصادی شده است. تحریم های نفتی فلج کننده، درآمدهای صادراتی را تا یک سوم کاهش داد. آیت الله خامنه ای رهبر عالی ایران رشد متوسط سالیانه ۸ درصدی را برای ۵ سال آینده در نظر گرفته است که نسبت به ۲٫۵٪ فعلی فاصله دارد. برخی دیپلمات های غربی و تاجران بر این نظرند که تولید ناخالص داخلی ایران در طی یک دهه از ترکیه و عربستان سعودی پیشی خواهد گرفت.

ایران به عنوان یک فرصت سرمایه گذاری

چشم انداز و دورنمای پس از توافق ایران گسترده است. ایران هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. جمعیت آن ۸۰ میلیون نفر است که در سطح تحصیلات خوبی قرار دارد، منابع نفت و گاز این کشور گسترده است. مبادلات بورس تهران در ردیف دوم خاورمیانه و سرمایه حدود ۱۵۰ میلیارد دلار دارد. اما تا پایان سال ۲۰۱۴ خارجی ها تنها ۰٫۱٪ از سهام شرکت ها را داشتند که این رقم در مقایسه با ۵۰٪ مبادلات اصلی ترکیه و در استانبول است. ایران می تواند سرمایه گذاری مستقیم خارجی بیشتری را به خود جذب کند.

یک برآورد نیازهای ایران ر