بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 25 مرداد 1394      11:31

توسعه بخش خصوصی در سیاست خارجی هند

اقتصاد ایرانی: انتخاب نارندرا مودی به عنوان نخست وزیر هند در سال ۲۰۱۴ علاقه خارجی به جنبه های رشد سریع و شکوفاشده اقتصاد این کشور را برانگیخت. برخلاف دیدگاه غالب مبنی بر هند به عنوان یک کشور در حال توسعه و پتانسیل آن به عنوان مقصدی برای فرصت های سرمایه گذاری مهم، داستان مشباهی نیز در آن سو وجود دارد که از ظهور هند به عنوان یک قدرت اقتصادی در سطح جهانی حکایت دارد.

طی ۱۵ سال گذشته، بخش خصوصی هند به تدریج به آن سوی مرزهای این کشور جهت سرمایه گذاری در شرکت ها و پروژه های جهانی نگاه کرده است. هند به طور روزافزونی در حال تبدیل شدن به یک منبع بزرگ برای سرمایه گذاری مستقیم خارجی در هر دوی کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته تبدیل می شود.

با افزایش رقابت جهانی بر سر منابع، داشتن درکی واضح از رویکرد هند به سرمایه گذاری خارجی برای سیاستگذاران امریکایی حائزاهمیت خواهد بود و به شناسایی فرصت هایی برای همکاری ایالات متحده-هند و همچنین این موضوع خواهد انجامید که ایالات متحده باید از چه تلاش های هندی ها درس بیاموزد یا این که چگونه بر این تلاش ها اثر بگذارد.

اقتصاد هند ظرف یک دهه گذشته، رشد سالانه ۷.۵ درصد را تجربه کرده و این موضوع منجر به ظهور اقتصادی شده که در سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ حدود ۹۳ درصد در مقایسه با سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ بزرگ تر شده است. در همین مدت زمان شرکت های هندی موقعیت های اصلی و مهمی را در چندین بخش دنیا از آن خود کرده اند. رشد اقتصادی هند  با آزادسازی سیاست هند در هر دوی سرمایه گذاری مستقیم خارجی در داخل این کشور و سرمایه گذاری مستقیم خارجی هند در کشورهای خارجی همزمان بوده است.

از سال ۱۹۹۲، سیاست هند بر روی سرمایه گذاری مستقیم خارجی در آن سوی مرزها (ODI) تکامل های مختلفی را از سر گذرانده است. رشد ODI هند  همراه با سرمایه گذاری خارجی مستقیم  در داخل این کشور (FDI) و افزایش تولید ناخالص ملی از سال ۱۹۹۲ تا سال ۲۰۱۲ در این مقاله به شکل نمودار ارائه شده است. 

بر اساس بنیاد آسیایی ، هند از دهه ۱۹۴۰ ارائه دهنده کمک توسعه ای بوده و این کمک بین سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۵ هفت برابر شده است.  در عمل این کشور به تعریف این کمک کمتر از درآمدهایی که از این پشتیبانی ها بدست می آورد علاقه مند است. سیاست تجارت خارجی هند در سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ از این رویکرد برای ارتقای تجارت و مبادله هند با بازارهای نوظهور در آسیا، امریکای لاتین، افریقا، اقیانوسیه و کشورهای مشترک المنافع استفاده کرده است.

کمک توسعه ای هند اغلب با تقاضا برای خرید محصولات هندی همراه بوده که در نهایت به شرکت های هندی چه از طریق خرید کالاها یا خدمات تولیدشده در هند چه از طریق ارائه بازاری در  خارج سودرسانی کرده است.  سیاست خارجی هند بر افزایش موقعیت این کشور در جنوب آسیا و کشورهای زیر صحرای افریقا متمرکز شده و در واقع اولویت بعدی آن افزایش موقعیت هند در آسیای جنوب شرقی است.

هند به عنوان دومین کشور پرجمعیت دنیا و پنجمین کشور بزرگ از لحاظ جغرافیایی و بزرگ ترین دموکراسی جهان، خط مشی سیاست خارجی خود را از سال ۱۹۴۷ و از زمان استقلالش مشخص کرده است. تاریخ این کشور در اهرم قراردادن تخصص بخش خصوصی برای دستیابی به اهداف توسعه با این خط مشی همراستاست. رویکرد مبتنی بر بخش خصوصی هند همسو با اهداف این کشور برای تقویت اقتصاد داخلی آن از طریق بسط دادن سریع تجارت است.

هند نقشی متفاوت را برای خود در جامعه بین المللی دست و پا کرده و در این مقاله تلاش های این کشور در راستای توسعه بخش خصوصی برای پررنگ کردن این نقش توصیف شده اند.

این مقاله همچنین تلاش های سرمایه گذاری خارجی هند طی ۱۵ سال گذشته را پوشش می دهد که این تلاش ها شامل کمک توسعه ای است. متن پیش رو بر روی این موضوع که سیاست ها و اقدامات دولت چگونه سرمایه گذاری بخش خصوصی را در کشورهای موردهدف تقویت کرده، تمرکز ویژه ای دارد. علاوه بر این، نگارنده این موضوع را بررسی می کند که کمک توسعه ای هند به کنیا چگونه بر اهرم سیاسی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی هند در داخل کنیا تاثیر گذاشته است.

جهت دریافت متن کامل گزارش بر روی عکس زیر کلیک کنید:

منبع: مرکز مطالعات استراتژیک

 


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir