خودکفایی صنایع عامل اصلی رهایی از اقتصاد نفتی
اقتصاد ایرانی: رییس سابق کمیسیون اقتصادی مجمع امور صنفی تهران معتقد است اقتصاد بدون نفت زمانی میسر می شود که از واردات قاچاق جلوگیری شود و استعدادهای دانشگاهی فعال تر باشند.
به گزارش ایسنا، محمد صادق مشایخ، رییس سابق کمیسیون اقتصادی مجمع امور صنفی تهران در پاسخ به این سوال که آیا اقتصاد بدون نفت در شرایطی که اقتصاد ما اتکا به نفت دارد، امکان پذیر است اظهار کرد: اقتصاد بدون نفت به دلیل اینکه مربوط به منافع ملت و کشور است، باید آن را با قبل از انقلاب مقایسه کنیم که چگونه اقتصاد پیش از انقلاب با اینکه وابسته به آمریکا بود، تمام کارخانه های ما کار می کردند و تولید داشتند.. از سال ۱۳۴۶ که بحث خودروی داخلی به نام ایران ناسیونال مطرح شد تاسال ۱۳۵۷ به مدت ۱۱ سال ماشین تولید کردیم.
وی ادامه داد: حال اگر این نفت نبود، جایگزینش چه بود؟ به عنوان مثال در سال ۱۳۴۲ حدود ۸۰ درصد مردم کشاورز و ۲۰ درصد مردم شهرنشین بودند اما هیچ نیازی به کالای خارجی نداشتیم. به عنوان مثال در برنج و گندم و میوه و حتی دامداری خودکفا بودیم. هیچ کس فکر نمی کرد روزی گوشت از خارج وارد کنیم .
مشایخ افزود: در ادامه جامعه ما با آفتی روبرو شد که اقتصاد ما را تضعیف کرد و آن هم چیزی نبود جز هشت سال جنگ تحمیلی. آنهایی که جنگ را بر ما تحمیل کردند، قطعا هدف خاصی را دنبال می کردند که درنهایت ۱۰۰۰ میلیارد دلار خسارت به کشور وارد شد. این خسارت ها چیزی نیست که در مدت ۱۰۰ سال بتوان آن را جبران کرد. برای مثال استانهای کشور جابجایی جغرافیایی پیدا کردند. مردم خوزستان به تمام شهر ها روانه و بسیاری از مردم آواره شدند.
رییس سابق کمیسیون اقتصادی مجمع امور صنفی تهران همچنین به رشد جمعیتی در دوران تحمیلی جنگ اشاره کرد و گفت: در حالی ما این هشت سال را گذراندیم که شاهد رشد چهار درصدی جمعیت بودیم. بعد از اتمام جنگ تحمیلی، جمعیت ایران از ۳۴ میلیون نفر به ۵۰ میلیون نفر رسید و این یعنی ما درحالی که توانایی اداره ۳۴ میلیون نفر را نداشتیم، ۱۶ میلیون نفر دیگر به جمعیت افزوده شد .
وی خاطرنشان کرد: در ضمن تولیدات صنعتی و کشاورزی ما پایین آمد و این در حالی بود که مصرف جامعه به سرعت افزایش یافت . حالا این جامعه ای که بهای نفتش از ۳۶ دلار پیش از انقلاب به ۶ دلار رسیده بود، به چه شکل می خواست هم خسارت جنگ را جبران و هم خرابی شهر ها و تاسیسات را تعمیر کند؟
مشایخ به دوران بعد از جنگ اشاره و اظهار کرد: بعد از اتمام جنگ تحمیلی و با روی کار آمدن دولت سازندگی، جامعه به مرز تعادل رسید.
وی ادامه داد: الان سوال این است که جمعیت به عدد ۸۰ میلیون نفر رسیده و این در حالی است که بهای نفت به یک سوم بهای ۱۰ سال گذشته رسیده و هزینه های کشور افزایش یافته و واردات بسیار زیاد شده است. در این مملکت۸۰ میلیون نفری نزدیک به ۳۰ میلیارد دلار قاچاق وارد می شود. قاچاق اولین ضررش ضربه به تولید داخل است و درعین حال دانش مملکت را بی مصرف و بی استفاده نشان می دهد .
مشایخ در پاسخ به این سوال که چه چیزی در شرایط کنونی می تواند اتکای ما را به نفت کاهش دهد گفت: در شرایط کنونی خودکفایی صنایع می تواند نقش مهمی در جدایی اقتصاد ما از نفت ایفا کند. حال پرسش اینجاست که آیا با اینکه سال هاست بجای اینکه تولید داخل داشته باشیم واردات داشتیم، آیا امیدی هست که تولید بتواند جایگزین واردات شود؟
وی افزود: الان بزرگترین کاری که می تواند ما را به تولید داخلی امیدوار کند، این است که جلوی واردات قاچاق گرفته شود، واردات قانونی مان را کنترل کنیم و ببینیم چه کالاهایی استراتژیک هستند که نیاز داریم وارد شود. باید کالایی وارد شود که توان ساخت آن را نداریم.
وی با تاکید بر اهمیت جایگاه دانشگاهها ادامه داد: حال باید ببینیم دانشگاههای ما چه جایگاهی دارند. اگر دانشگاههای ما جایگاه خود را پیدا کنند و صنایع به صورت علمی تولید کنند، به طور قطع هر چیزی که نیاز جامعه است را خودمان تولید خواهیم کرد.
مشایخ با بیان این که در مملکتی که ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد و ۵۰ میلیون آن زیر ۳۰ سال دارند، نمی توان امیدوار بود که به سادگی وابستگی اش را به نفت قطع کند افزود: در صورتی می توانیم وابستگی مان به نفت را قطع کنیم که عزم ملی داشته باشیم که اولا از واردات بی رویه و غیر تخصصی که اکثرا ضایعات اجتماعی بوجود می آورد جلوگیری کنیم. ثانیا حاکمیت باید این تصمیم را بگیرد که جامعه را علیه کالای قاچاق واکسینه کند. ما در همه استانها این قابلیت را داریم که در زمینه های صنایع، کشاورزی و دامپروری خودکفا شویم.
رییس سابق اتحادیه بنکداران پارچه تهران در بخش دیگری از سخنانش به نقش دانشگاهها در صنعت نساجی کشور اشاره کرد و گفت: سال ۱۳۸۱ از یک کارشناس کمک خواستیم که او دانشکده نساجی امیرکبیر را معرفی کرد و ما با آنها تماس گرفتیم. رییس وقت دانشکده جلسه ای را تشکیل داد که همه حاضران جلسه تخصص های فنی در این زمینه داشتند و در جلسه گفتند دانشگاه، صنعت و بازار سه راس تولید است. ما هم این سه راس را دعوت کردیم و کنار هم نشاندیم و حاصل این مذاکره را به وزراتخانه های صنعت و اقتصاد وقت ارسال کردیم که هیچ پاسخی ندادند.
وی در این باره ادامه تاکید کرد: ما در صنعت نساجی هیچ کمبود و نیازی به واردات پارچه نداریم، بلکه باید کارخانه ها و استعدادهای دانشگاهی ما فعال شوند. مهم این است که علم را در اولویت قرار دهیم و امید را در بین تولیدکنندگان و استعدادها افزایش دهیم.
مشایخ در پایان به رابطه اختلاس های اخیر و خروج استعدادهای علمی از کشور اشاره و اظهار کرد: در ۱۰ سال گذشته این اختلاس ها عمومی شد و قبح آن در بین مردم شکست. ارقام نجومی که از اختلاس ها اعلام شد، باعث شد که امید از جامعه محو شود. در حال حاضر که این اتفاق افتاده است باید به سرعت مردم را توجیه کنیم که مبارزه با این عمل زشت و قبیح به شکل گسترده در جامعه انجام شود و امیدواریم که دیگر از این اتفاقات رخ ندهد، زیرا به اقتصاد مملکت لطمه می زند. این در حالی است که یکی از بدترین بازتاب های این اختلاس، بحث فرار مغزها و استعداد های علمی و دانشگاهی از کشور است.
