بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : سه شنبه 14 مهر 1394      12:40

ائتلاف چین- ایران فرا رسیده است؟

همانطور که پیش از این در آسیای مرکزی تجربه شده بود، با افزایش همکاری های اقتصادی و انرژی با جمهوری آسیای مرکزی، چین بدنبال تحقق رویای ایجاد شبکه های زیربنایی گسترده بر پایه طرح ارائه شده توسط شی جین پینگ، رئیس جمهور این کشور در سال ۲۰۱۳ است که در آن، ایران باتوجه به موقعیت استراتژیک خود، نقش مهمی ایفا می کند.

اقتصاد ایرانی: رکن اصلی مشارکت اقتصادی و استراتژیک میان ایران و چین، وفور منابع انرژی در ایران است که دارایی مهمی برای استراتژی امنیت انرژی پکن محسوب می شود. 

میزان تقاضای انرژی چین طی دو دهه گذشته به ­طور قابل توجهی افزایش یافته است و این کشور را از واردکننده عمده نفت به دومین مصرف کننده نفت جهان تبدیل کرده است.

در سال های گذشته، رشد اقتصادی و توسعه صنعتی نقش عمده ای در تضمین ثبات سیاسی و اجتماعی در کشور و در تقویت روابط با کشوری سرشار از منابع، مانند ایران ایفا کرده است.

همانطور که پیش از این در آسیای مرکزی تجربه شده بود، با افزایش همکاری های اقتصادی و انرژی با جمهوری آسیای مرکزی، چین بدنبال تحقق رویای ایجاد شبکه های زیربنایی گسترده بر پایه طرح ارائه شده توسط شی جین پینگ، رئیس جمهور این کشور در سال ۲۰۱۳ است که در آن، ایران باتوجه به موقعیت استراتژیک خود، نقش مهمی ایفا می کند.

در سراسر منطقه، انتظار می رود که ایران بعنوان یک تأمین کننده نفت رشد کند. حتی باوجود محدود شدن ارتباط اقتصادی با بسیاری از کشورهای جهان، ایران روابط خود را با شرکت های دولتی چین مانند شرکت ملی نفت چین (CNPC) استمرار بخشید.

از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴، چین تنها شریک اقتصادی مهم ایران نبود، بلکه مهمترین تأمین کننده سرمایه و انتقال دهنده فناوری مورد نیاز برای نوسازی و توسعه اقتصادی ایران بود.

بدون سرمایه گذاری پکن، تأثیر تحریم های شدید اقتصادی از سوی آمریکا و برخی کشورها می توانست اقتصاد ایران و قابلیت استراتژیک این کشور در منطقه را بشدت تحت تأثیر قرار دهد. برداشته شدن تحریم ها منجر به تقویت ظرفیت پکن برای افزایش سطح نفت خام سنگین عرضه شده توسط ایران از طریق اجرای زیرساخت های مورد نیاز برای تولید و پالایش خواهد شد. 

در واقع وابستگی رو به رشد پکن، عنصر مهمی در شکل دهی روابط اقتصادی و دیپلماتیک دو کشور از اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی محسوب می شود. حتی در زمان اوج رویارویی واشنگتن- تهران، چین باوجود فشار از سوی جامعه بین المللی، همکاری نزدیک خود با ایران را حفظ کرد.

همزمان با برداشته شدن تحریم ها، همکاری تثبیت شده با ایران مزیت قابل توجهی برای شرکت های دولتی چینی مانند شرکت ملی نفت چین (CNPC)، Sinopec و شرکت ملی نفت برون ساحلی چین فراهم کرده است و آنها تلاش می کنند که بسرعت قرارداد مهمی با ایران منعقد کنند.

هفته گذشته شایعاتی در مورد تمایل ایران به خرید ۱۵۰ جنگنده چنگدو J-10 از چین به ارزش یک میلیارد دلار منتشر شدند. چین از زمان جنگ عراق- ایران در سال ۱۹۸۰ یکی از مهمترین تأمین کنندگان تجهیزات نظامی برای ایران بوده است.

از سال ۱۹۸۰، پکن به شریک مهم تهران برای تهیه سخت افزارهای نظامی مهم از جمله بالستیک و موشک های کروز ضد کشتی تبدیل شده و پشتیبانی حیاتی برای توسعه و گسترش صنایع نظامی ایران ارائه کرده است.

از منظر استراتژیک، حمایت نظامی چین از ایران بخشی از یک استراتژی با هدف ایجاد تأثیر غیرمستقیم پکن در خاورمیانه بعنوان ابزار اصلی برای مقابله با حضور آمریکا در خلیج فارس است. در بلندمدت، این اقدام می تواند شامل گسترش حضور نیروی دریایی ارتش آزادی بخش چین در منطقه به منظور حفظ خطوط ارتباطات دریایی برای حفاظت از ترانزیت منابع انرژی از طریق خلیج فارس باشد.

با این حال، دشوار است که پیش بینی درستی از سناریوی در حال شکل گیری در منطقه ارائه کرد که در آن، چین روابط خود را با تهران برای افزایش دسترسی به منابع انرژی تقویت کرده و در عین حال، نفوذ جدیدی بر منطقه اقیانوس آرام پیدا می کند که برای جوانسازی چین حیاتی است.

منبع: بیزینس اینسایدر


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir