درمان اعتیاد دیرینه اقتصاد ایران
اقتصاد ایرانی: یک کارشناس اقتصادی با اشاره به این که اقتصاد ایران از زمان کشف نفت تاکنون به درآمدهای نفتی حاصل از آن معتاد شده است، گفت: این آرزوی دیرینه اقتصاد ایران است که از این وابستگی رها شود. در این راستا ایران می تواند با سیاست های جدید در قالب اقتصاد مقاومتی به سمت تغییر روند تجاری با دیگر کشورها برود.
به گزارش ایسنا، علی اکبر نیکواقبال با بیان این که بزرگ ترین دستاورد اجرای برجام در زمینه اقتصادی لغو تمام تحریم ها پولی، بانکی و تجاری است، اظهار کرد: سیاست های اقتصاد مقاومتی پس از اجرای تحریم ها برای ایران به این معنا بود که کشوری مانند ایران که وابستگی بالایی به درآمد های ارزی حاصل از فروش نفت دارد، بتواند بدون این منابع نفتی و با واردات محدود تر معیشت مردم خود را سامان دهد و تا حدودی نیز تحریم ها را بشکند.
وی با تاکید بر این که اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی توانست به شکل خوبی باعث گذر اقتصاد از تحریم ها شود، خاطرنشان کرد: اما پس از اجرای برجام صورت مساله در اقتصاد تغییر می کند و باید به تناسب آن سیاست گذاری ها نیز عوض شود.
این کارشناس اقتصادی شرایط پس از تحریم را موقع مناسبی برای خروج اقتصاد از حالت دفاعی دانست و تصریح کرد: بنابراین سیاست های اقتصاد مقاومتی که برای پیشرفت کشور مناسب است باید با ابزارهای جدید به کار گرفته شود تا از موقعیت جدید اقتصاد بهره برداری حداکثر شود.
نیکواقبال وجود منابع نفتی را یکی از بزرگ ترین نقاط قوت کشور می داند، اما معتقد است: از زمان اکتشاف نفت تاکنون اقتصاد ایران به شدت به درآمدهای نفتی وابسته بوده، بنابراین رهایی از این اعتیاد به درآمدهای نفتی همواره خواسته و آرزوی بزرگ اقتصادی ایران بوده است.
وی در این باره عنوان کرد: فروش نفت اگر چه می تواند منافعی برای ایران داشته باشد، اما با توجه به نوسان پذیر بودن خطرات بزرگ بالقوه ای نیز دارد و باید دید که سیاست گذاران چطور از شرایط جدید برای رفع این وابستگی استفاده می کنند.
این کارشناس اقتصادی با اشاره به این که شرایط ایده آل در مبادلات اقتصادی بین المللی این است که کشور تنها صادر کننده باشد، تصریح کرد: با این حال دستیابی به این ایده آل غیرممکن است در نتیجه لازم است توازن بین صادرات و واردات رعایت کنیم.
نیکواقبال با تاکید بر این که در دوران پساتحریم لازم است از منابع عظیم انرژی، نیروی انسانی ارزان و موقعیت جغرافیایی ایران برای افزایش قدرت پولی استفاده شود، گفت: اما تا این لحظه به نتایج درخشانی در این زمینه دست نیافته ایم و بیشتر صادرات ایران متکی به نفت و محصولات پتروشیمی بوده و در واقع کالاهای مصرفی وارد کرده است.
وی با تاکید بر لزوم تغییر سیاست گذاری ها برای افزایش تولیدات و تشویق صادرات تصریح کرد: همچنین باید سیاست گذاری های سخت گیرانه ای در ارتباط با مسائل روزمره و رفاه اتخاذ شود.
این کارشناس اقتصادی افزود: اگر رفاه لحظه ای برای سیاست گذاری ها مورد توجه قرار گیرد اجرای برجام، افزایش منابع ارزی و برداشته شدن تحریم ها به تبع آن منجر به واردات کالاهای بیشتر خواهد شد که اگر چه ممکن است در لحظه رفاه را افزایش دهد اما در میان مدت و بلند مدت سیاست صحیحی نیست.
به گفته نیکواقبال تکیه بر عوامل خارجی برای ایجاد تغییر در اقتصاد نادرست است و باید در ابتدا برای جذب سرمایه های جدید تلاش شود که اصلاحات داخلی صورت گیرد و شرایط بهتری برای محیط کسب وکار ایجاد شود.
وی نقش اقتصاد مقاومتی را در این زمینه جلوگیری از واردات بیشتر کالاها در مقابل صادرات نفت دانست و ادامه داد: این روند تجاری یک طرفه با دیگر کشورها نمی تواند در پساتحریم نیز ادامه پیدا کند و لازم است کشورهایی که با ایران مبادلات تجاری دارند را مجبور به سرمایه گذاری و مشارکت در تولید کنیم.
این کارشناس اقتصادی در این باره گفت: به این ترتیب با سیاست گذاری هایی که انجام می شود، دیگر کشورها نیز برای آنکه بازار خود را در ایران از دست ندهند به سرمایه گذاری روی می آورند و همین امر موجب افزایش تولیدات می شود.
نیکواقبال با تاکید بر لزوم برقراری روابط صحیح تجاری با شرکای تجاری کشور گفت: در این صورت انبارهایی را که به گفته مسوولین از کالاهای تولیدی دور شده است می توان با سیاست های صادراتی مدیریت کرد.
وی همچنین عدم سرمایه گذاری در بخش نرم افزار از دیگر مشکلات کشور دانست و افزود: اصلاح این امر نیز نیازمند همکاری های بین المللی است.
این کارشناس اقتصادی همچنین تصریح کرد: برای جذب این همکاری های بین المللی لازم است بحث هایی مانند فساد اداری، بوروکراسی و اقتصاد رانتی در کشور مورد توجه قرار گرفته و برطرف شود. همچنین در زمینه ی خصوصی سازی نیز لازم است سیاست های جدی تری اتخاذ شود.
