سیاست انرژی ایران پس از توافق هسته‌ای،اقتصاد مقاومتی
اقتصاد ایرانی: اندیشکده شورای آتلانتیک در گزارشی تغییرات متفاوتی را که در سیاست انرژی ایران در حال رخ دادن است مورد بررسی قرار داده است، خاصه به این علت که ایران از سال ۲۰۱۲ با تحریم های فزاینده و شدیدی در حوزه اقتصاد و انرژی مواجه شده همچنین در جولای سال ۲۰۱۵ توافقی هسته ای بین ایران و گروه ۱+۵ حاصل شد.
نویسنده این گزارش به طور خاص تعدیل های انجام شده در سیاست ایران در خصوص تولید نفت خام و گاز طبیعی، صادرات نفت و گاز، بخش پالایش و پتروشیمی، و تلاش این کشور برای جذب سرمایه گذاران خارجی در بخش انرژی را مورد کندوکاو قرار داده است.
در بخش دوم این گزارش که در متن ارائه می شود، نویسنده به طور خاص بر مفهوم اقتصاد مقاومتی، زمینه های شکل گیری این مفهوم در رابطه با تحریم ها و وابستگی اقتصاد کشور به صادرات انرژی مفهوم و مولفه های آن از دید رهبران ایران پرداخته است.
در این گزارش آمده است که نفت نه تنها مهمترین عامل محرک اقتصاد ایران و منبع اصلی درآمد آن است، بلکه یک ابزار دیپلماتیک مهم نیز است. تحریم های مرتبط با موضوع هسته ای که بر صنعت انرژی ایران خاصه از سال ۲۰۱۲ به بعد اعمال شد، یک رویکرد نوین را در بین مسئولان ایران در خصوص اقتصاد، صنعت انرژی، و دیپلماسی نفتی ایجاد کرد. این موضوع خاصه در سایه کاهش احتمالی تحریم ها که ناشی از توافق هسته ای حاصل شده بین ایران و گروه ۱+۵ است، رنگ واقعیت به خود می گیرد.
این رویکرد نوین بیش از همه مبتنی بر دکترین «اقتصاد مقاومتی» ارائه شده از سوی رهبر ایران، آیت الله علی خامنه ای است، که به دنبال ایجاد مقاومت در مقابل تحریم های کنونی و آتی یا فشارهای بین المللی علیه اقتصاد ایران، خاصه درباره صادرات نفت و گاز این کشور است.
«اقتصاد مقاومتی» به دنبال افزایش ارزش صادرات غیرنفتی و زنجیره تولید ارزش افزوده درون کشور؛ کاهش مصرف انرژی، و تقویت خوداتکایی اقتصادی است. این دکترین تأکید خاصی بر صادرات محصولات پایین دستی (همچون محصولات پالایش شده نفتی) و محصولات پتروشیمی دارد.
«اقتصاد مقاومتی» همچنین بر تغییر گاز طبیعی ایران به نیروی برق و صادرات الکتریسیته حاصل از آن تمرکز دارد.
