بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : سه شنبه 12 مرداد 1395      10:59

جهش واردات کالاهای اروپایی

در میان ۲۰ شریک اول وارداتی ایران، نام بسیاری از کشورهای غربی قرار دارد؛ در حالی که ردپای کمرنگی از این کشورها را در میان ۲۰ شریک اول صادراتی می‌توان دید. گویا غربی‌ها، میوه برجام را چیدند.

اقتصاد ایرانی: بازار جذاب ایران این روزها دیگر شاهد رفت و آمدهای تجاری به معنای سابقش نیست. ترافیک کاری وزارتخانه ها و اتاق های بازرگانی فروکش کرده و به نظر نمی رسد دیگر آنطور که مسئولان می گفتند، صف انتظاری برای ورود هیات های تجاری به کشور وجود داشته باشد. گویا زمان آن رسیده که همه چیز رنگ و بوی منطقی به خود گیرد. رفت و آمدها به شکل معمول خود درآید و حتی برخی کشورها، میوه برجام را با تصاحب بازارهای ایران بچینند.

حال دیگر بسیاری از کشورها، راه بازار خود را پیدا کرده اند و کالاهای مصرفی آنها در میان قفسه های فروشگاهی ایران و تبلیغات و بیلبوردهای سطح شهر جا خوش کرده است. حتی برخی از آنها، به راحتی در میان سایت های فروش اینترنتی و شبکه های مجازی به راحتی دست به دست می شوند و توانسته اند دل مصرف کنندگان ایرانی را در غیاب سیاست های حمایت از تولید داخلی بربایند.

به گزارش مهر، همان روزهایی که برجام تازه اجرایی شده بود و همه کشورها و هیات های تجاری، رفت و آمدهای سیل واری به بازار ایران داشتند، برخی این را هشدار داده بودند که ممکن است ایران بهشتی برای واردکنندگان شود، موضوعی که البته با موضع سرسختانه برخی اعضای کابینه هم مواجه شد. از معاون اول رئیس جمهور گرفته تا برخی وزرای اقتصادی، همه و همه تاکید می کردند که اجازه نخواهند داد که بعد از برجام، خارجی ها بازار ایران را با کالاهای خود تصاحب کنند و به تولید داخلی ایرانی لطمه بزنند. اما حال چنین نشده است.

حتی تا چند ماه پیش، ممکن بود در یک روز، ۵ تا ۶ هیات تجاری از سوی بخش های مختلف اقتصادی کشور به صورت همزمان پذیرش شوند و صحبت از همکاری های متقابل با ایران بزنند، اما همان روزها هم، بسیاری بر این باور بودند که هیات های تجاری، بیشتر برای شناخت بازار ایران آمده اند و می خواهند اطلاعات کسب کنند. هر چه باشد، به دلیل تحریم ها، چند سالی بود که اطلاعاتشان از بازار ایران، تغییر ذائقه مصرفی مردم و حتی ترکیب جمعیتی و شکل گیری طبقات جدید سرمایه ای ایران، بسیار محدود شده بود.

آن روزها بسیاری، این حرفها را خصمانه می خواندند و بر این باور بودند که رفت و آمد هیات های تجاری به منظور سرمایه گذاری و مذاکره برای به دست آوردن بازارهای صادراتی منطقه است؛ چراکه تخمین و برآوردشان نشان می داد، صحبت از ۴۰۰ میلیون نفری در میان است؛ اما اکنون، مشخص است که غربی ها در اولین گام، سهم بازار ایران را می خواستند و قصد داشتند باز هم کالاهای تولیدی خود را بدون انتقال تکنولوژی و کمترین هزینه کردی، در بازار پر ولع ایران بفروشند. این را از تغییر شکل قفسه فروشگاهها و فروش های گسترده اینترنتی طی ماههای گذشته و حتی تغییر در ترکیب کشورهای واردکننده به ایران به خوبی می توان یافت.

روز گذشته هم، مقام معظم رهبری به صراحت نسبت به همین آسیب ها هشدار دادند و تاکید کردند: "متاسفانه با وجود تاکید بر ضرورت ممنوعیت واردات کالاهای دارای مشابه داخلی، بازارها پر از کالاهای خارجی است و تولید داخلی در فشار قرار دارد. " ایشان همچنین به این نکته هم اشاره کردند که رفت و آمد ماههای اخیر تجار خارجی، حداقل تاکنون بی نتیجه بوده و تاکید کردند: "هدف آنها، تسلط بر بازار مصرف داخلی است؛ در حالیکه این مراودات باید به سرمایه گذاری واقعی و انتقال فناوری جدید بینجامد. "

اکنون به نظر می رسد این غربی ها هستند که تاکنون با تصاحب بازار ایران، میوه برجام را چیده اند و روز به روز هم تلاش می کنند تا برندهای لوکس خود را در ایران رونمایی کنند. دفاتر و نمایندگی های رسمی کالاهایشان در ایران را در لوکس ترین نقاط شهر راه اندازی کرده و برای خرید املاک تجاری در برج های صاحب نام تهران و بسیاری از شهرهای کشور، دلاری هزینه کنند؛ اما این هزینه کردن به منظور تصاحب بازاری جذاب است و می خواهند کالاهای تولیدی تولیدکنندگان خود را بفروشند و برای جوانان کشورشان اشتغالزایی کنند.

حتی فعالان اقتصادی نیز بر این باور بودند که باید سهم بازاری که در اختیار کالاهای غربی قرار می گیرد، تنها برای فروش کالاهای تولیدی شرکای خارجی نباشد، بلکه باید زمینه ای برای تولید مشترک فراهم شده و توان تولید داخلی بالا رود؛ درحالیکه حداقل ظواهر بازار ایران و نوع همکاری غربی ها با تولیدکنندگان ایرانی هنوز این را نشان نمی دهد. بیشتر آنچه که رفت و آمدهای تجاری به بازار ایران سیگنال می دهد، فروش کالاهای خارجی ساخته شده است.

نگاهی به آمارهای رسمی منتشر شده از سوی گمرک جمهوری اسلامی ایران نشانگر این است که از میان ۲۰ کشوری که جزو شرکای اصلی وارداتی ایران به شمار می روند، نام بسیاری از کشورهای غربی به چشم می خورد. در حالیکه ردپای کمرنگی از این کشورها در میان بیست شریک اول صادراتی ایران به چشم می خورد.

بر اساس آماری که گمرک در سه ماهه ابتدای امسال منتشر کرده، بیست شریک اول تجاری ایران در واردات را به ترتیب، کشورهای چین، امارات، کره، ترکیه، روسیه، هند، آلمان، سوئیس، ایتالیا، هلند، فرانسه، برزیل، انگلیس، سنگاپور، سوئد، مالزی، تایوان، اسپانیا، پاکستان و ژاپن تشکیل می دهند، حال اینکه بیست شریک اول تجاری ایران در صادرات را به ترتیب کشورهای چین، امارات، عراق، کره، هند، افغانستان، ترکیه، ژاپن، عمان، پاکستان، ایتالیا، ترکمنستان، اسپانیا، تایوان، سوریه، آلمان، تایلند، آذربایجان، ویتنام و روسیه تشکیل می دهند.

همین حساب سرانگشتی کافی است تا مشخص شود که بازار کالاهای وارداتی ایران را چگونه غربی ها تصاحب کرده اند و در مقابل، سد بزرگی بر سر صادرات کالاهای ایرانی کشیده اند. البته باید این را هم پذیرفت که شاید کالاهای تولید داخلی، توانایی رقابت در بازارهای اروپایی را نداشته باشند، اما به هرحال این نشانگر آن است که عطش اروپایی ها برای بازار ایران، تمامی ندارد و آنها حداقل توانسته اند در رکودی که در بازارهای دنیا وجود دارد، راه بازار ایران را به خوبی پیدا کنند.

اسداله عسگراولادی، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران نیز می گوید:غربی ها دلشان برای ما نمی سوزد. هیات های بی خودی را نباید راه ندهیم و تنها آنهایی بیایند که با پروژه و برنامه سرمایه گذاری وارد کشور می شوند.

وی معتقد است: رفت و آمد خارجی ها فقط از نظر روانی، سیاسی و بین المللی خوب است و باعث بالا رفتن درآمد هتل ها، صرافی ها و مشاغلی این چنینی می شود، یعنی هر گردشگری که می آید با خود پول می آورد اما هیات ها یا باید در مقابل فروش کالا، از ایران کالا بخرند یا به صورت مشترک با ما سرمایه گذاری کنند؛ یعنی در مقابل خرید تولیداتشان، ماشین آلات و خط تولید به ایران بیاورند، زمین و کارخانه هم از طرف ایرانی باشد؛ سپس تولید مشترک صورت گیرد و مازاد بر نیاز بازار داخلی ایران، صادرات صورت گیرد.

به گفته عسگراولادی، اگر فقط به ایران کالا بفروشند و ما پول نداشته باشیم و نسیه بخریم و بانک مرکزی آن را ضمانت کند، ده سال دیگر ۱۰۰ میلیارد دلار بدهکار خواهیم بود و آنگاه خارجی ها پا را روی گلوی ما می گذارند که گمرک و بانک خود را به ما بفروشید؛ همان کاری که با ونزوئلا کردند. او هم به این هشدارها گوش نکرد و هم اکنون اقتصاد این کشور سکته مالی کرده است. سکته مالی این است که کشوری در حال ورشکستگی کامل باشد؛ در حالیکه اگر کشورهای دنیا دریافت این بهره ها را رها کرده و آن را مطالبه نکنند؛ این کشور نجات می یابد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir