دخل و خرج زندگی به حساب چین

اقتصاد ایرانی: چونگ کینگ یا چونگ چینگ شهری است در غرب کشور چین. این شهر یکی از چهار شهر بزرگ چین است که با شیراز «خواهرخوانده» شده است. چونگ کینگ که از مراکز عمده صنعتی و بازرگانی است کمترین توریست را در خودش جای می دهد و شهرهایی چون پکن، شانگهای و گوانگجو رتبه های اول در جذب توریست و تجار را دارند. بازدید از یک کارخانه خودروسازی در این شهر سبب شد تا ما به این شهر بزرگ پا بگذاریم؛ شهری که تنها اطلاعات ما از آن در حد ویکی پدیا بود.

به گزارش ایران، در گزارش پیش رو می خواهیم به زندگی روزمره یکی از پرجمعیت ترین شهرهای دنیا بپردازیم.

نگاهی به بازار خودرو

نخستین صحنه ای که نظرم را جلب کرد تصادفی نبودن خودروها بود.خودروهایی که در سطح شهر و اتوبان در حال تردد بودند هیچ گونه خوردگی نداشتند و حتی جالب تر اینکه به لحاظ ظاهری تمیز بودند. تصور می کردم وقتی وارد پرجمعیت ترین کشور دنیا شوم ترافیک، قدیمی بودن خودروها و دود امانمان را ببرد ولی این گونه نبود. اکثر خودروها جدید بودند و در بین خودروهایی که در سطح شهر تردد می کردند خودروی آئودی بیشترین طرفدار را داشت و بعد از آن بنز و بی ام و از بین خودروهای خارجی در بین مردم جایگاه داشت. در بین خودروهای چینی هم چری و چانگان مقام های بعدی را داشتند. با اینکه چین در تولید خودرو در بین ۱۰ کشور اول دنیا قرار گرفته اما برند سایر کشورها بخوبی توانسته اند جای خود را در بازار چین پیدا کنند. البته خودروسازان چینی برای اینکه بازار خودشان را براحتی در اختیار برندهایی چون نیسان، آئودی، پژو، رنو، بی ام و و... قرار ندهند با بیشتر آنها به مرحله تولید مشترک رسیدند.
خیلی از خودروها با برندهای بنام در چین تولید می شوند. نحوه پرداخت تسهیلات برای خرید خودرو هم بسیار جذب کننده است به همین دلیل مردم چین برای تعویض خودروی خود یا خرید خودروی جدید تمایل زیادی داشتند. نرخ سود تسهیلات در این کشور ۳ دهم درصد است. لذا گرفتن وام برای آنها دغددغه ای را ایجاد نمی کند. در چین بوق حرف اول را می زند. وقتی فردی بخواهد از خیابان عبور کند یا حتی راننده ای تصور کند خودروی دیگر به صورت احتمالی به او نزدیک می شود دست خود را روی بوق می گذارد. همین امر باعث شده تا خودروهایی که در یکی از پرترددترین شهرهای دنیا یعنی چونگ کینگ رفت و آمد می کنند هیچ تصادفی را تجربه نکرده باشند.
اکثر مردم چین مانند اروپایی ها ترجیح می دهند از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند و خودروهای خود را در پارکینگ ها نگهداری کنند. هزینه جابه جایی  ازطریق مترو با توجه به مسیرهایی که انتخاب می شود در حدود هزار و ۵۰۰ تومان است که در مقایسه با ایران رقم بالاتری دارد.قیمت بنزین در این کشور هرلیتر 3 هزار تومان است و جایگاه های بنزین با قیمت های رقابتی کار نمی کنند لذا قیمت بنزین در تمام نقاط یکسان است.

بازار مسکن

موضوع دیگری که در شهرهای پرجمعیت دیده می شود برج های سر به فلک کشیده است. شهر چونگ کینگ هم از این قاعده مستثنی نبود. تا جایی که چشم کار می کرد برج بود. برج هایی که بیش از ۱۳ طبقه بودند و متراژ آنها اغلب بین ۹۰ تا ۱۲۰ متر بود. قیمت هر واحد مسکونی در شهری مانند چونگ کینگ سالانه محاسبه می شود و قیمت ها در رنج ۲ هزار و ۵۰۰ (یک میلیون و ۳۸۷ هزار تومان) تا ۳ هزار یوآن (یک میلیون و ۶۶۵ هزار تومان) است. شهری که ۳۷ میلیون نفر جمعیت دارد به هیچ عنوان کمبود مسکن در آن حس نمی شود. برای دانشجویان چینی و خارجی هم شرایط بسیار ساده است. یک اتاق با تمام امکانات سالانه هزار یوآن تمام می شود و البته یکسری هزینه ها مانند آب برای آنها رایگان است.
متوسط درآمد ماهیانه چینی ها بین ۳ (یک میلیون و ۶۶۵ هزارتومان) تا ۴ هزار یوآن (۲ میلیون و ۲۲۰ هزار تومان) است و کمترین حقوق پرداختی در این کشور ۲ هزار یوآن (یک میلیون و ۱۱۰ هزار تومان) است. البته حقوق های بالای ۴ هزار یوآن هم وجود دارد که بعضاً شامل حال مدیران می شود.در کل می توان گفت وضعیت مالی مردم چین سطح بالا نیست و هزینه ها در این کشور زیاد است. نرخ تورم هم در این کشور حدود ۶ درصد است. افزایش نرخ تورم در شرایطی حادث شد که ارزش دلار و یورو افزایش پیدا کرد. افزایش هزینه ها و هماهنگ نبودن آن با درآمدها باعث شده که کل اعضای خانواده سرکار بروند. گفته می شود به طور متوسط هزینه خورد و خوراک در یک ماه برای یک خانواده چینی ۱۵۰۰ یوآن (۸۳۲ هزار تومان) است. همین هزینه ها باعث شده که خیلی از مردم چین برای ادامه تحصیل با چالش های متعددی مواجه شوند. لذا داشتن مدرک دانشگاهی برای آنها سهل الوصول نیست. هر چند که باید این موضوع را هم تأکید کرد که سطح هوش آنها خیلی بالا نیست و عملاً در زمینه کپی کاری سرآمد هستند.
در زندگی خصوصی چینی ها چه می گذرد؟
در مورد فرهنگ چینی ها صحبت های زیادی شنیده ایم. آنچه ما در یک سفر کاری دیدیم با چیزهایی که شنیده بودیم تفاوت زیادی داشت. شاخصه اصلی مردم چین سرد بودن شخصیت عمومی  آنها است و به سختی می توان خنده آنها را دید. زمانی که در خیابان های شهر تردد می کنند افراد با سردی با هم گفت و گو می کنند و گویا رابطه دوستانه در شهرهای چین بسیار کمرنگ است. اولویت آنها در زندگی، کار است. چینی ها مردم ایران را خیلی دوست دارند اما معمولاً تصور می کنند ایران، عر اق است. در این میان کشور خودشان را خیلی پیشرفته تر از ایران می دانند و می گویند چین بزودی در تمام بخش ها حائز رتبه اول می شود. نکته جالبی که در سطح شهر می بینید آشنا نبودن مردم چونگ کینگ به زبان انگلیسی است. حتی کلمات اولیه چون سلام و خداحافظ انگلیسی ر ا نمی دانند. برخی از تجار این کشور معتقدند که چون دیگران به چین و تولید آن نیاز دارند باید زبان چینی یاد بگیرند. شنیده بودیم چینی ها وقتی نتوانید غذاهای آنها را بخورید بسیار ناراحت می شوند اما در واقع چنین نیست. برای همین توصیه می شود قبل از سفر به چین در حد نیاز غذاهای بسته بندی ببرید.با آنکه اکثر مردم چین اضافه وزن ندارند اما حجم غذاهای آنها زیاد است و به غذاهایی چون پاستا (رشته ای) و گوشت کباب شده، سوپ و... علاقه زیادی دارند. خوردن غذای تند هم جزو عادت غذایی آنها است. در اکثر غذاها به گونه ای فلفل می زنند که حتی یک فرد هندی هم از خوردن آن عاجز می شود. هندی ها همیشه در خوردن غذاهای تند رتبه اول را داشتند ولی گویا چینی ها در این رقابت توانستند جلوتر حرکت کنند. در سبد غذایی آنها فست فود جایگاهی ندارد و کمتر می توان پیتزا و انواع ساندویچ ها را در آنجا دید. اکثر مردم چین تمایل به خوردن غذاهای سنتی خودشان را دارند.حتی مجموعه هایی مانند «کی اف سی» و «مک دونالد» (فروشگاه زنجیره ای فست فود) مشتری زیادی ندارند.در چین هم مانند ایران میوه ها متنوع بود اما یک فرق بزرگ داشت و آن بی طعم بودن بود. در حقیقت هر کدام از میوه ها به غیر از انگور مزه آب شیرین می داد. قیمت میوه نسبت به سایر خوراکی ها در این شهر ارزان تر بود.مانند ایران سیب، انگور، کیوی، خیار و گوجه فرنگی داشتند ولی گلابی به شکل سیب بود.برنج هم از سبد غذایی خیلی از چینی ها حذف شده است و دیگر مانند گذشته سراغ این محصول نمی رفتند. آب پز بودن غذاها و بی نمک بودن آن دیگر شاخصه طبع غذایی چینی ها بود.این را هم بگوییم که تنها جایی که مردم چین با شما خیلی خوش رفتار هستند در فروشگاه ها است. آنها برای فروش اجناس خود با ترفندهای مختلف جذب مشتری می کنند و تمام سعی شان این است که کالای خود را به فروش برسانند. البته این خوش رفتاری در سطح کارخانه ها هم وجود دارد. در حقیقت زمانی که آنها بدانند شما یک مشتری هستید بهترین رفتار خود را بروز می دهند و اگر بدانند که قصد خرید ندارید انتظار رفتار مناسبی را از یک شهروند چینی نداشته باشید. جمعیت زیاد، هماهنگ نبودن هزینه و درآمد و مشکلات متعدد باعث شده مردم چین تغییر رفتار بدهند. نکته جالب دیگر آنکه آنها در رفت و آمد بین خودشان هم بسیار سختگیر هستند و ترجیح می دهند یکدیگر را به منزل خود دعوت نکنند. شاید همین باعث شده بود که یکی از چینی ها به ما بگوید که در خانه های چین، سرویس بشقاب یافت نمی شود.

فیلتر بودن

باورش برای ما هم سخت بود که در چین اکثر شبکه های اجتماعی به غیر از واتس آپ ،فیلتر بود.این امر به موتور جست وجوگر گوگل هم رسیده است.آنها تنها با شبکه جست وجو گر داخلی خود امکان جست وجو دارند.