بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 4 تير 1396      4:21

بی توجهی به محیط زیست، محور سیاستهای اقتصادی ترامپ

خارج شدن آمریکا از پیمان پاریس می تواند به عنوان بدترین تصمیم قرن نام گذاری شود. البته خارج شدن امریکا از پیمان پاریس حداقل ۴ سال طول می کشد به همین دلیل انتظار می رود همچنان پایبندی امریکا به پیمان پاریس مساله مهمی در میان سیاستمداران و فعالان اقتصادی دنیا باشد.
نویسنده :
مونا مشهدی رجبی

اقتصاد ایرانی: از زمانیکه دونالد ترامپ در امریکا روی کار آمده است شعارهای اقتصادی و سیاسی زیادی را برای مردم بیان کرد که یکی از مقبول ترین آنها از طرف عامه مردم امریکا این شعار بود: امریکا را دوباره به یک کشور بزرگ و مقتدر تبدیل می کنیم. این شعار به مذاق افرادی که به گفته خودشان رویای امریکایی شان را از دست داده بودند خوش آمد و باعث شد تا نه تنها در جریان رقابتهای انتخاباتی بلکه بعد از پیروی او نیز همچنان به حمایت از ترامپ ادامه دهند. اما این سرمایه دار امریکایی که هیچ تجربه ای در عرصه سیاسی ندارد در طی ماه های اولیه ریاست جمهوری است طرح های جنجال برانگیزی را ارایه داد. از طرح ممانعت از ورود تبعه های شش کشور خاورمیانه به امریکا گرفته تا آغاز جنگ تجاری با چین و بی تعهدی به پیمان های بزرگ اقتصادی در دنیا. یکی از مهمترین طرح ها به خصوص در عرصه انرژی و محیط زیست را می توان اعلام خروج امریکا از پیمان پاریس دانست البته از آنجا که این پیمان را دستاورد بزرگ قرن بیست و یکم میلادی می توان نامید خارج شدن امریکا از این پیمان هم می تواند به عنوان بدترین تصمیم قرن نام گذاری شود. پیمانی که بدون شک از مهمترین و تاثیر گذارترین توافق های بین المللی است. امریکا مانند ۱۹۵ کشور دیگری که این پیمان را امضا کرده اند متعهد است تا سال ۲۰۲۵ میلادی میزان انتشار گازهای گلخانه ای را ۲۶ تا ۲۸ درصد نسبت به سال ۲۰۰۵ میلادی کمتر کند. از طرف دیگر این کشورها متعهد شده بودند ۳ میلیارد دلار برای کمک به اقتصادهای فقیر برای مقابله با اثرات منفی تغییرات جوی بپردازند که با تصمیم ترامپ برای خروج از این پیمان در مورد کارکرد و اثر گذاری آن در آینده تردید های زیادی وجود دارد.

از حرف تا عمل

دونالد ترامپ در پاسخ به اعتراض های جهانی در مورد خروج امریکا از پیمان پاریس با توجه به سهم ۲۰ درصدی این کشور در انتشار گازهای آلاینده اعلام کرد شاید مذاکراتش را برای رسیدن به یک توافق بهتر با دیگر کشورها ادامه دهد ولی مقامات کشورهای صنعتی اروپای غربی و چین و هند رسما از غیر قابل مذاکره بودن این پیمان صحبت کردند و خود را پایبند به توافق معرفی کردند. اما همیشه بین حرف تا عمل فاصله زیادی وجود دارد و زمانیکه پای منفعت اقتصادی کوتاه مدت و میان مدت به میان بیاید این اعتماد سخت تر می شود.

چین یکی از کشورهایی است که به دلیل انتشار گازهای آلاینده طی سالهای گذشته با مشکلات انسانی و اقتصادی و بهداشتی زیادی روبرو بود. در سال های اخیر تعداد زیادی از ثروتمندان چینی به دلیل آلودگی هوا از این کشور خارج شدند و بیماری مردم و افزایش شمار مرگ و میر به خصوص در بخش های صنعتی هزینه های انسانی و اقتصادی زیادی را به چین تحمیل کرد. یکی از صنایعی که بارها به عنوان یکی از صنایع بسیار آلاینده در چین معرفی شد صنعت فولادسازی است. این صنعت در چین با سوخت زغال سنگ کار می کند و میزان انتشار گازهای آلاینده در کارخانه های فولادسازی چین به دلیل استفاده از تکنولوژی های ناکارآمد، بسیار بالا است. این مساله در کنار موضوع مازاد عرضه ای که در بازار فولاد دنیا وجود دارد باعث شد تا مقامات کشورهای صنعتی از چین بخواهند حجم تولیدش را کاهش دهد و کارخانه های کم بازده و آلاینده را تعطیل کند. درخواستی که از طرف مقامات چینی هم پذیرفته شد. در بیانیه های منتشر شده در سطح بین المللی اعلام شد چین طی ۵ سال آینده حجم تولیدش را ۱۵۰ میلیون تن کمتر می کند تا به تعهدات جهانی اش پایبند بماند ولی واقعیت مشاهده شده در صنعت فولادسازی چین فاصله زیادی با این طرح ها دارد. در ماه های اخیر نه تنها آمارها از رشد تولید فولاد در این کشور خبر می دهد بلکه سرمایه گذاری ها هم نشان از افزایش توان تولید در این کشور دارد. همچنین خبری در مورد تعطیلی نیروگاه های زغال سنگی و جایگزین شدن با نیروگاه های گاز شنیده نمی شود. در واقع می توان گفت چین کاملا در خلاف اصول تایید شده در پیمان پاریس حرکت می کند و این اولین پاسخ به روی کارامدن فردی در امریکا است که خود را به تعهدات جهانی پایبند نمی داند.

افزایش تولید نفت

از طرف دیگر ترامپ در دوره رقابت های انتخاباتی اعلام کرد مجوزهای بیشتری برای حفاری حوزه های نفتی امضا می کند و از قوانین دست و پا گیر می کاهد. او بر خلاف دولت قبل که به دلیل اهمیت قابل شدن برای محیط زیست دستور کاهش استفاده از زغال سنگ را داده بود و حفاری و استخراج نفت را به مناطق خاصی محدود کرده بود، اعلام کرد صنعت زغال سنگ آمریکا را احیا می کند. او مدعی است که این طرحش می تواند باعث افزایش دستمزدها به اندازه ۳۰ میلیارد دلار طی هفت سال شود و این رشد هم از طریق افزایش شمار افراد شاغل و هم از محل افزایش درآمد شاغلان حاصل می شود. اما در صورتی که دونالد ترامپ واقعا موفق به اجرای طرح افزایش حجم تولید نفت و گاز طبیعی شود و تمامی قوانین دست و پار گیر را لغو کند بدون شک اثرات بسیار مخربی روی محیط زیست ایجاد می کند. از طرف دیگر مازاد عرضه ای که در بازار نفت ایجاد می شود زمینه را برای کاهش قیمت نفت و گاز فراهم می کند که برای امریکا هم به عنوان یک کشور بزرگ تولید کننده نفت در دنیا مطلوب نخواهد بود. مگر اینکه راهی دیگر برای بیشتر شدن قیمت نفت در نظر گرفته باشد. راهی که دیگر معادلات اقتصادی در آن دخیل نباشد و او بتواند به عنوان یک بازیگردان مهم جهت گیری قیمت را در دست بگیرد. تنش ایجاد شده در خاورمیانه بین قطر و عربستان را می توان نقطه آغاز اجرای همین نقشه دانست زیرا عربستان قطب نفت در اوپک است و قطر هم بزرگترین ماک ذخایر گاز طبیعی در جهان است و بالا گرفتن تنش در این دو کشور به معنای بر هم خوردن توازن در بازار انرژی دنیا و افزایش قیمت نفت خواهد بود.

البته باید در نظر داشت خارج شدن امریکا از پیمان پاریس حداقل ۴ سال طول می کشد به همین دلیل انتظار می رود همچنان پایبندی امریکا به پیمان پاریس مساله مهمی در میان سیاستمداران و فعالان اقتصادی دنیا باشد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir