بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 23 مهر 1396      13:31

پایان دیپلماسی دلار؟

کارشناسان از دهه ۱۹۶۰ میلادی، یعنی حدود نیم قرن پیش از پایان سلطه جهانی دلار می‌گفتند. شاید امروز به واسطه کمرنگ شدن اتحادهای ژئوپلیتیک زمان آن رسیده که این پیش‌بینی را جدی بگیریم.

اقتصاد ایرانی: کارشناسان از دهه ۱۹۶۰ میلادی، یعنی حدود نیم قرن پیش از پایان سلطه جهانی دلار می گفتند. شاید امروز به واسطه کمرنگ شدن اتحادهای ژئوپلیتیک زمان آن رسیده که این پیش بینی را جدی بگیریم.

به گزارش تعادل، بری ایچن گرین استاد اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه کالیفرنیا برکلی، در پراجکت سیندیکیت می نویسد: شاید زمان آن رسیده که شایعات و گمانه زنی ها درباره «سقوط دلار» را جدی بگیریم؛ نشانه های تحقق این پیش بینی را باید در افزایش گزارش های منتشر شده در این باره دید. پیش بینی هایی که از ۱۶۹۶ میلادی و سقوط گلد پول لندن آغاز شد، زمانی که ۸ بانک مرکزی کلیدی در حمایت از تبدیل دلار امریکا به طلا با یکدیگر همکاری کردند. سقوط سیستم مدیریت پولی برتون وودز که دلیلش تورم بالا بود، باعث شد تا ارزش دلار افزایش یابد. از این دوره که همزمان با ریاست جمهوری ریچارد نیکسون، جرالد فورد و جیمی در ایالات متحده (دهه ۱۹۷۰) بود با اهمیت یافتن جایگاه دلار ابراز نگرانی درباره احتمال سقوط دلار بیشتر شنیده می شد.

اما این گمانه زنی ها در مقایسه با حجم انبوه ابراز نگرانی ها درباره دلار که از سال ۲۰۰۱ شروع شده بود و منعکس کننده شوک ناشی از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر بود یا رشد قارچ گونه کسری تراز تجاری ایالات متحده و بحران مالی جهان در سال ۲۰۰۸ میلادی بسیار ناچیز بود. اما نقش جهانی دلار با وجود تمام این فراز و نشیب ها ادامه یافت. همان طور که من و همکارانم در کتاب جدیدی که منتشر شده، اشاره کرده ایم سهم دلاری که بانک های مرکزی و دولت ها در سراسر جهان به عنوان ذخایر ارز خارجی نگهداری می کنند به دلیل تحولات اخیر جامعه جهانی به سختی می تواند تغییر کند. بله، دلار هنوز هم ارز غالب در بازارهای معاملات خارجی است. دلار هنوز هم ارزی است که برای قیمت گذاری نفت در سراسر جهان از آن استفاده می شود، امری که نیکلاس مادورو رییسجمهوری ونزوئلا از آن با عنوان استبداد دلار نام برده است.

در میان بهت و ناباوری بسیاری از معامله گران ارز، ارزش دلار در طول سال گذشته فراز و نشیب و بهبود گسترده یی را شاهد بود. اما این افت و خیز هم نتوانست محبوبیت ارزش دلار در بازارهای جهانی را تخریب کند.

بانک های مرکزی هنوز هم اوراق قرضه خزانه داری امریکا را نگه می دارند چراکه بازار این اوراق شناورترین بازار مالی جهان است و البته اوراق قرضه خزانه داری امریکا امن هستند چراکه دولت ایالات متحده از جنگ ویرانگر ۱۸۱۲ تاکنون پرداخت های معوق در بدهی اش نداشته است.

علاوه بر این، ارتباطات دیپلماتیک و نظامی ایالات متحده، متحدان واشنگتن را ترغیب می کند تا دلار را نگه دارند. کشورهایی که تسلیحات هسته یی خود را دارند کمتر از کشورهایی که در تامین امنیت خود نیازمند امریکا هستند، دلار نگه می دارند. اتحاد نظامی با کشوری که ارز آن در سبد ذخیره ارزی است، ارزش سهامی که با ارز خارجی آن کشور خرید و فروش می شود را تا ۳۰ درصد افزایش می دهد. با این حال مطالعات نشان میدهد سهم ذخایری که به دلار نگه داشته می شود با خروج ایالات متحده از پیمان ها، ائتلاف های سیاسی و اتحادهای نظامی به طور قابل توجهی کاهش می یابد.

این پیوندهای میان اهداف ژئوپلیتیک و انتخاب ارز بین المللی ناشی از عوامل ترکیبی هستند. دولت ها باید اطمینان داشته باشند کشوری که ارز آن را به عنوان ذخیره ارزی نگهداری می کنند یا اوراق قرضه آن را خریداری می کنند به عنوان یک متحد پرداخت بدهی های آنان را در اولویت قرار خواهد داد. در مقابل این متحدان، با عمل به تعهدات خود می توانند به کاهش هزینه های استقراض کشور صادرکننده کمک کنند.

اما تهدید جدی علیه سلطه دلار بر بازارهای جهانی همین دسامبر از راه می رسد، زمانی که قرار است مساله سقف بدهی فدرال بار دیگر مطرح شود (رییس جمهور امریکا با درخواست دموکرات های کنگره برای افزایش سقف بدهی و تامین بودجه دولت تا ۱۵ دسامبر، موافقت کرد).

آن طور که یکی از مقام های وزارت خارجه امریکا بدون تمایل به انتشار نامش گفته است؛ به نظر می رسد که دولت دونالد ترامپ هیچ اهمیتی برای متحدان امریکا قائل نیست و در نتیجه به دیپلماسی هم اهمیتی نمی دهد.

کره جنوبی و ژاپن تقریبا ۸۰ درصد از ذخایر بین المللی خود را به دلار نگه می دارند. می توانید تصور کنید که باتوجه به سیاست های ترامپ اگر اتحاد واشنگتن با توکیو و سئول دستخوش تنش شود و رفتار مالی ژاپن و کره جنوبی و دیگر کشورهایی که متحدان امریکا به شمار میروند به طور چشمگیری تغییر کند، چه پیامدهای ناگواری برای نرخ دلار و هزینه های استقراض ایالات متحده دربر خواهد داشت.

دونالد ترامپ خود را مرکز ثقل امور قرار داده است. به عنوان مثال او می خواهد به هر قیمتی که شده مساله کره شمالی را حل کند تا چهره تخریب شده خود را در جنگ کلامی (نافرجام) با پیونگ یانگ صیقل دهد و در این راه توجهی به جامعه جهانی ندارد. اما ترامپ در مقابل تمام خصومت کره شمالی تنها یک راه در پیش دارد؛ مذاکره. با این حال کره شمالی برخلاف ایران که با دولت باراک اوباما پای میز مذاکره نشست هیچ تمایلی به مذاکره ندارد. پس دولت ترامپ مجبور خواهد شد که راه دیگری را درپیش بگیرد. واضح ترین گزینه برای چانه زنی دادن احساس امنیت به کره شمالی از طریق کاهش نیروهای امریکایی در شبه جزیره کره و به طور کلی آسیاست که البته این اقدام (حداقل در نگاه اول) به معنی کمرنگ شدن تعهد ایالات متحده برای تضمین امنیت متحدان آسیایی و باز کردن فضا برای چین است. این اقدام باعث تقویت موقعیت بین المللی چین در جامعه جهانی شده و تقویت بیش از پیش موقعیت چین در عرصه جهانی، به معنی تقویت ارزش پول این کشور در بازارهای جهانی خواهد بود. این یعنی با ادامه سیاست های فعلی ترامپ جایگزین شدن یوان به جای دلار در آینده دور از انتظار نخواهد بود.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir