بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 8 آذر 1396      14:20

چرخش قدرت اقتصادی از غرب به شرق

بانک کردیت سوییس در گزارش خود موسوم به «چشم‌انداز سرمایه‌گذاری در ۲۰۱۸» پیش‌بینی کرده رشد تولید ناخالص داخلی جهان در سال آینده میلادی به ۳.۸درصد افزایش پیدا کند.

اقتصاد ایرانی: بانک کردیت سوییس در گزارش خود موسوم به «چشم انداز سرمایه گذاری در ۲۰۱۸» پیش بینی کرده رشد تولید ناخالص داخلی جهان در سال آینده میلادی به ۳.۸ درصد افزایش پیدا کند. براساس اعلام این بانک، حتی اگر سیاست پولی جهان با اقتصاد جهانی هم کمتر تطابق داشته باشد، باز هم شاهد رشد اقتصادی پایدار خواهیم بود. میشل اسپنس برنده جایزه نوبل اقتصاد نیز با پیش بینی ادامه تغییر الگوی قدرت و نفوذ اقتصادی از غرب به شرق، آینده اقتصاد جهان در ماه ها و حتی سال های آینده را پرچالش اما پایدار ارزیابی کرده است.

به گزارش رویترز، کردیت بانک سوییس تصریح کرده هزینه سرمایه یی شرکت ها به عنوان کلید رشد اقتصادی در سال آینده میلادی افزایش خواهد یافت؛ این شاخص در سال های اخیر کاهش پیدا کرده بود. همچنین این نهاد بانکی اعلام کرده، سرمایه گذاران باید در سال ۲۰۱۸ میلادی نسبت به بازگشت سرمایه در دارایی های ریسک دار امیدوار باشند؛ ضمن اینکه برآورد از نرخ تورم جهانی در سال آینده میلادی سطح مطلوب ۲.۷ درصد است.

این بانک سوییسی در برآورد خود اعلام کرده، انتظار می رود رشد اقتصاد جهانی در ماه های آینده با حمایت بازارهای نوظهور و پیشرفته با قدرت پیش برود و این تداوم رشد اقتصادی حاکی از ریسک بسیار پایین برای وقوع رکود اقتصاد است. کردیت بانک سوییس پیش بینی کرده سهم خاورمیانه از بازارهای نوظهور بین ۷ تا ۸ درصد در سال ۲۰۱۸ خواهد بود و برآورد خود از رشد اقتصادی امریکا، اروپا و چین را در سال آینده میلادی به ترتیب ۲.۵ درصد، بیش از ۲ درصد و ۶.۵ درصد اعلام کرده است.

راه درازی در پیش است

میشل اسپنس برنده جایزه نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۰ میلادی نیز سه شنبه در مطلبی با عنوان «اقتصاد جهان در ۲۰۱۸» در پراجکت سیندیکت می نویسد: اقتصاد جهان در ماه ها و سال های پیش رو با چالش های جدی روبه رو خواهد شد. این چالش ها به دلیل حجم گسترده یی از بدهی هاست که بازارها را ناآرام کرده و بنابراین آسیب پذیری نظام اقتصادی را در برابر شوک های بی ثبات کننده افزایش می دهد. با این حال چشم انداز کلی رشد اقتصادی جهان نسبتا تداوم خواهد داشت. در این مطلب آمده است: «اقتصاددان هایی مثل من همواره با سیلی از سوالات درباره شرکت ها، موسسات و نهادهای سرمایه گذاری روبه رو می شوند، اینکه کدام شرکت برای سرمایه گذاری مناسب است یا نیست، کدام شغل بهتر است و چه انتخابی می تواند بیشترین سود را به دنبال داشته باشد. اما در بیشتر موارد پاسخ روشنی وجود ندارد. حتی با وجود اطلاعات کافی تنها می توان حدس و گمان های منطقی داشت. سال ۲۰۱۷ در کشورهای توسعه یافته احتمالا یادآور تضاد شدیدی است. اقتصاد های بسیاری در کنار گسست های سیاسی، جوامع چندپاره و آشوب های داخلی و بین المللی شاهد رشد شتابنده بودند که البته در بلندمدت بعید است که عملکرد های اقتصادی بتواند همچنان از تنش های سیاسی و اجتماعی مصون بمانند. با این حال حداقل در کوتاه مدت به نظر می رسد که بازارها و اقتصادهای خسته از بی نظمی های سیاسی تلاش داشته اند تا این تنش ها را نادیده بگیرند. در این میان تنها یک استثنا وجود داشت: بریتانیا، کشوری که حالا با فرآیند آشفته و چندپاره برگزیت روبه روست. در جاهای دیگر در اروپا آنگلا مرکل صدراعظم آلمان گرچه ضعیف تر از گذشته اما همچنان برای تشکیل دولت ائتلافی مبارزه می کند. هیچ یک از اینها برای اروپا که به فرانسه و آلمان نیاز دارند تا اتحادیه اروپا را شکل دهند، خوب نیست. اما یکی از شوک هایی که بیشترین توجه ها را به خود جلب کرد، تشدید تدابیر مالی در اروپا بود. در آسیا شی جین پینگ رییس جمهوری چین، انتظار می رود که قدرتمندتر از همیشه سکان مدیریت اقتصادی کشورش را برعهده بگیرد. هند نیز به نظر می رسد که رشد پایداری را تجربه کرده و در اجرای اصلاحات اقتصادی نقطه عطفی را پشت سر بگذارد. زمانی که این قدرت های اقتصادی رشد داشته باشند باقی اقتصادهای منطقه نیز حرکت روبه رشدی خواهند داشت.

در سال های آینده اقتصادهای توسعه یافته و در حال توسعه مجبورند که به سختی تلاش کنند تا به سوی الگوهای رشد فراگیرتر حرکت کنند. من در اینجا پیش بینی می کنم که دولت ها ممکن است در کسب و کارها نقش کمتری داشته باشند، اتحادیه های کارگری و سازمان های غیرمردمی و مرد م نهاد بیش از گذشته نقش های اقتصادی به عهده بگیرند، به ویژه در جاهایی که آسیب های ناشی از تشتت سیاسی جدی تر بوده و تشکیلات سنتی سیاسی به طور جدی آسیب دیده است (به عنوان مثال ایالات متحده امریکا) دلایلی وجود دارد که باعث خوش بینی محتاطانه ما نسبت به آینده می شود ازجمله اینکه هنوز طیف گسترده یی از سیاستمداران در اقصا نقاط جهان وجود دارند که به اقتصاد باز جهانی عمیقا معتقدند. البته یک استثنای قابل توجه وجود دارد؛ ایالات متحده. گرچه هنوز مشخص نیست که دولت دونالد ترامپ به راستی قصد دارد تا از همکاری های جهانی عقب نشینی کرده و در راستای شعار «اول امریکا» حرکت کند یا اینکه سخنانش تنها موضع گیری هایی تند و تیز برای گرفتن امتیازهای بیشتر از طرف های مقابل است.

اما آنچه تا امروز مشخص شده، این است که دیگر نمی توان ایالات متحده را حامی اصلی و معمار نظام جهانی در حال تکوین وابستگی متقابل منصفانه به شمار آورد. این شرایط را در زمینه کنترل تغییرات آب و هوایی نیز شاهد هستیم. ایالات متحده حالا تنها کشوری است که به توافق آب و هوایی پاریس متعهد نیست، توافقی که ترامپ پس از روی کار آمدن امریکا را از آن خارج کرد. حتی در داخل ایالات متحده شهرها، ایالت ها و کسب وکارها و سازمان های مدنی هستند که اعلام کرده اند با یا بدون دولت فدرال، به تعهدات امریکا (پیش از ترامپ) در این توافق عمل خواهند کرد. با این حال هنوز به دلیل وابستگی انسان امروز به سوخت های فسیلی، جهان راه درازی در زمینه مبارزه با تغییرات آب و هوایی در پیش دارد... باتوجه به آنچه گفته شد اقتصاد جهان روزهای پرچالش اما نسبتا پایداری را در پیش دارد. قدرت و نفوذ اقتصادی به حرکت خود از غرب به سوی شرق ادامه خواهد داد بدون اینکه کشورهای توسعه یافته شاهد تغییر ناگهانی در الگوی شغل، درآمد یا شرایط سیاسی خود باشند.

* منتشر شده در روزنامه تعادل


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir