بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 15 بهمن 1396      14:44

افسردگی پسا داووس

جوزف استیگلیتز برنده جایزه نوبل اقتصاد، با اشاره به مشکلاتی که جهان امروز با آن دست به گریبان است از بی‌توجهی نخبگان انتقاد و آنان را متهم کرده که عامدانه تنها به چالش‌هایی می‌پردازند که منافع اقتصادی‌شان را تهدید می‌کند.

اقتصاد ایرانی: جوزف استیگلیتز برنده جایزه نوبل اقتصاد، با اشاره به مشکلاتی که جهان امروز با آن دست به گریبان است از بی توجهی نخبگان انتقاد و آنان را متهم کرده که عامدانه تنها به چالش هایی می پردازند که منافع اقتصادی شان را تهدید می کند. او در یادداشتی در پراجت سیندیکت با انتقاد از سکوت حاضران در مجمع جهانی اقتصاد (داووس) در برابر اقدامات غیرمسوولانه، اظهارات نژادپرستانه و سیاست های علم ستیزانه رییس جمهوری امریکا، طرح مالیاتی دونالد ترامپ و کمکش به شرکت های بزرگ و ثروتمندان را دلیل این سکوت می خواند.

به گزارش تعادل، جوزف استیگلیتز می نویسد: در نشست داووس در سوییس حضور داشتم، جایی که به اصطلاح نخبگان جهان از سال ۱۹۹۵ برای گفت وگو درباره مشکلات جهان دور هم جمع می شوند، اما باید بگویم که هیچ گاه تا بدین اندازه سرخورده و دل زده نشدم.

جهان با مشکلات غیرمنتظره یی روبه رو است. نابرابری به ویژه در اقتصادهای پیشرفته در حال افزایش است. انقلاب دیجیتالی با وجود تمام قابلیت هایش، خطرات جدی را برای حریم خصوصی اشخاص، امنیت، مشاغل و دموکراسی ایجاد کرده است، چالش هایی که ترکیبی از افزایش قدرت انحصاری چند غول بزرگ امریکایی و چینی ازجمله فیس بوک و گوگل است. همان طور که می دانیم تغییرات آب و هوایی نیز به یک تهدید وجودی برای تمام اقتصاد جهان تبدیل شده است.

اما دلهره آورتر از این مشکلات، پاسخ به آنهاست. در داووس شرکت کنندگان از اقصا نقاط جهان در بیشتر سخنرانی های شان بر اهمیت ارزش ها تاکید کردند. فعالیت ها و ادعاهای این افراد همگی با هدف بالا بردن حداکثری سود سهامداران است و البته (آن طور که گفته شده) ایجاد آینده یی بهتر برای کارگران. آنها حتی درباره خطراتی که از تغییرات آب و هوایی و نابرابری ناشی می شود هم داد سخن سر دادند ولی در پایان این سخنرانی ها، هرگونه توهم باقی مانده درباره ارزش هایی که عامل برگزاری چنین نشستی بود نیز از میان رفت. خطر اینجاست که دست اندرکاران برگزاری نشست داووس بیش از هر چیز نگران واکنش های پوپولیستی نسبت به جهانی شدن هستند؛ امری که برای آنان به شدت سودمند بوده است.

غیرمنتظره نیست که نخبگان اقتصادی به سختی می توانند این واقعیت را درک کنند که سیستم فعلی در نظر بسیاری از جمعیت بزرگ اروپا و ایالات متحده شکست خورده است و درآمد واقعی بسیاری از خانوارها دچار رکود شده و سهم آنان از درآمدها به شدت کاهش یافته است. در ایالات متحده امید به زندگی برای دومین سال متوالی کاهش یافته است؛ در میان کسانی که تنها تحصیلات دبیرستانی دارند، این کاهش امید به زندگی برای مدت طولانی تری است که ادامه دارد.

کسانی که از ایالات متحده در نشست داووس شرکت کرده بودند به تعصب، تبعیض های جنسیتی یا نژادپرستی دونالد ترامپ رییس جمهوری کشورشان هیچ اشاره یی نکردند، هیچ کس به بیانیه ها و اظهارات جاهلانه، دروغ های کاملا بی رحمانه و اقدامات تحریک آمیز ترامپ که موضع رییس جمهوری امریکا و درنتیجه ایالات متحده امریکا را در جهان به شدت در موقعیت نازلی قرار داده، اشاره نکرد. در این نشست هیچ اشاره یی به نبود یک نظام کارآمد برای شناخت حقیقت نشد.

همچنین هیچ یک از شرکت های بزرگ امریکایی به کاهش بودجه دولت ترامپ در زمینه امور تحقیقاتی و علمی اشاره نکردند، امری که برای تقویت مزیت نسبی اقتصادی ایالات متحده و حمایت از دستاوردها در زمینه افزایش استانداردهای زندگی ضروری است. هیچ کس به این مساله اشاره نکرد که دولت ترامپ ضرورت وجود نهادهای بین المللی (همچون سازمان ملل) را تایید نمی کند و به رسانه های داخلی و سیستم قضایی حمله می کند که در واقع حمله به پایه و اساس دموکراسی در امریکاست.

دست اندرکاران نشست داووس نه تنها این اقدامات را انجام ندادند بلکه از ترامپ و حزب جمهوری خواه خشنود هم بودند که با اجرایی کردن نظام مالیاتی جدید صدها هزار میلیارد دلار به شرکت های بزرگ و افراد ثروتمند سود رساندند؛ شرکت هایی که همگی مانند افرادی چون ترامپ اداره می شوند یا ثروتمندانی که ترامپی دیگر هستند. اینها افرادی هستند که نمی توانند این حقیقت را بپذیرند که همین قانون مالیاتی جدید وقتی به صورت کامل اجرایی شود، درنهایت منجر به افزایش مالیات برای اکثریت طبقه متوسط می شود. طبقه متوسط در 30 سال گذشته به طور مرتب در حال از دست دادن ثروت خود است.

حتی در جهان مادی گرایانه آنها هم، جایی که رشد اقتصادی بالاتر از هر مساله یی دیگر است، نباید از طرح مالیاتی ترامپ استقبال شود چراکه این طرح مالیات ها در صنعت املاک و مستغلات را کاهش می دهد، امری که هیچ کمکی به ایجاد رفاه پایدار در هیچ جا کمک نمی کند اما نابرابری ها را در همه جا بیشتر خواهد کرد.

طرح ترامپ همچنین مالیاتی را بر منابع مالی دانشگاه هایی چون هاروارد و پرینستون تحمیل می کند و هزینه های عمومی را در همان بخش هایی کم خواهد کرد که خروجی اش کمک به افزایش رشد اقتصادی بوده است. دولت ترامپ کاملا واضح تمایل دارد این حقیقت را نادیده بگیرد که در قرن 21 موفقیت نیاز به سرمایه گذاری در بخش آموزش دارد.

به نظر می رسد برای دست اندرکاران نشست داووس و حاضران در این نشست، کاهش مالیات ثروتمندان و شرکت های بزرگ در کنار کاستن از مقررات دست و پا گیر نظارتی، پاسخ تمام مشکلات هر کشوری است. آنها مدعی هستند که کمک دولت به شرکت های بزرگ (نشت اقتصادی) حتما درنهایت موجب بهره مندی اقتصادی طبقات پایین می شود. دست اندرکاران خوش قلب داووس ظاهرا می خواهند باور کنند قرار است از محیط زیست محافظت شود اگر حتی بدون مقررات لازم برای این کار.

با این حال درس هایی که از تاریخ گرفته شده کاملا روشن است. نشت اقتصادی کارآمد نیست و یکی از مهم ترین دلایل اینکه چرا محیط زیست ما در چنین شرایط اسفناکی قرار دارد این است که شرکت های بزرگ به مسوولیت اجتماعی خود به درستی عمل نکرده اند. بدون قوانین نظارتی کارآمد و هزینه های واقعی که مجرمان و آلوده کنندگان محیط زیست باید بپردازند، آنها هیچ دلیلی برای تغییر رفتار خود نخواهند داشت.

مدیران اجرایی داووس در نشست امسال از آمار و ارقام بازگشت رشد اقتصادی و سود قوی هیجان زده بودند. اقتصاددان ها به آنها یادآوری کردند که این رشد اقتصادی باثبات نیست و هرگز هم نبوده است اما در جهانی که حرص همیشه خوب بوده چنین استدلال هایی تاثیر کمی دارد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir