جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۳۰۰ میلیون شغل جدید نیاز دارد

اقتصاد ایرانی: به گزارش ایرنا به نقل از روزنامه انگلیسی زبان الشرق الاوسط چاپ لندن، «جیم یونگ کیم» بعداز ظهر دیروز در همایش «نقش دولت ها در ساخت سرمایه انسانی» اعلام کرد: سرمایه گذاری روی نیروی انسانی اهمیت حیاتی دارد و تعیین کننده آینده کشورهاست.
وی همچنین هشدار داد: تا سال ۲۰۵۰ میلادی ۱۵۰ میلیون نفر از جمعیت نیروی کار جهان کم و ۴۵۰ میلیون نفر به این جمعیت اضافه می شود و یعنی اینکه تا سال ۲۰۵۰ جهان به ایجاد ۳۰۰ میلیون شغل جدید نیازمند است.
وی افزود: چالش ما تنها محدود به تعداد شغل مورد نیاز جهان نیست، بلکه کیفیت زندگی بشر پس از آمدن اینترنت به زندگی هشت میلیارد انسان را نیز شامل می شود.
کیم ادامه داد: مقایسه، میان دستمزد افراد نیست بلکه میان چیزی است که می تواند از طریق اینترنت در دسترس افراد قرار گیرد و موجب افزایش خواسته ها شود، زیرا فرهنگ و طبیعت کار به طور کلی تغییر خواهد کرد.
رئیس بانک جهانی همچنین کشورهایی را مثال زد که تلاش می کنند با استفاده از فناوری، استاندارد زندگی را افزایش دهند، مانند روآندا که از پهبادها برای ارایه خدمات پزشکی استفاده می کند.
این مقام بین المللی تصریح کرد: این پیشرفت در به خدمت گرفتن فناوری، چالش آفرین نیز هست.
به گفته کیم، اتفاقات زیادی در بخش فناوری افتاده است و سوالات زیادی در این زمینه وجود دارد که آیا کشورهای کمتر توسعه یافته جهان که درآمد کمتری دارند می توانند در این رقابت نقشی داشته باشند؟
رئیس بانک جهانی با اشاره به اهمیت سرمایه گذاری دولت ها در آموزش و پرورش بیان کرد: ۲۵۰ میلیون کودک در سراسر جهان بیسواد هستند و معادل همین تعداد نیز از مدرسه بازمانده اند.
به گفته این مقام جهانی، برای آماده سازی دانش آموزان، ما باید اطمینان پیدا کنیم که آنها فرصت یادگیری حل مساله، خلاق بودن و تفکر قیاسی را پیدا می کنند و همچنین این شانس به آنها داده می شود که در آینده از این مهارت ها برای مشارکت در اقتصاد استفاده کنند.
کیم همچنین گفت: ۳۰ درصد جمعیت کشورهای اندونزی، هند و پاکستان و ۱۸ درصد جمعیت خاورمیانه و شمال آفریقا با مشکل سوء تغذیه مواجهند.
وی از دولت ها خواست، برنامه ها و خط مشی هایی را در پیش بگیرند که متضمن ایجاد فرصت های برابر برای شهروندان و حاوی سرمایه گذاری های اساسی باشد.
این مقام بین المللی یادآور شد، اغلب کشورهای موفق جهان، آنهایی هستند که روی جمعیت سرمایه گذاری و این سرمایه گذاری ها را از سطوح سنی بسیار پایین جمعیت شروع کرده اند.