بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 30 بهمن 1396      14:0

بمب ساعتی فقر در اروپا

از زمان بحران مالی ۲۰۰۸ به بعد، در بسیاری از کشورهای اروپایی فقر به‌ویژه در میان جوانان به مشکلی فزاینده تبدیل شده است.

اقتصاد ایرانی: از زمان بحران مالی ۲۰۰۸ به بعد، در بسیاری از کشورهای اروپایی فقر به ویژه در میان جوانان به مشکلی فزاینده تبدیل شده است و حالا بسیاری از رهبران کشورهای بحران زده همچون ایتالیا به بدترین شیوه ممکن قصد پرداختن به این مساله را دارند: از طریق طرح وعده هایی درباره راه حل های سریع که نه تنها عملی نیستند، بلکه بودجه دولتی را نیز به خطر می اندازند.

به گزارش تعادل به نقل از پراجکت سیندیکت، فقرا عموما در جهان پیشرفته در تعیین نتایج انتخابات تصمیم گیرنده نیستند، با این حال در کمپین های انتخاباتی کنونی در ایتالیا توجه ویژه یی به آنها می شود. سیلویو برلوسکنی نخست وزیر پیشین ایتالیا و رهبر حزب فورتسا وعده «درآمد مطابق شان» و بپه گریلو کمدین و رهبر در سایه جنبش پنج ستاره وعده مشابه «درآمد شهروندی» را مطرح کرده اند. هر دوی این پیشنهادها پرداخت های سخاوتمندانه ماهانه به قشر محروم را شامل می شوند و این در حالی است که هنوز هیچ تعریف مشخصی برای «محروم» ارائه نشده است. با این حال، می توان از این مساله استقبال کرد که این دو نفر دست کم به مشکل فزاینده فقر همه گیر در سراسر اروپا اشاره کردند.

فقر نشان دهنده نوع شدیدی از قطبی شدن دستمزدهاست، اما با نابرابری یکی نیست. حتی در جامعه یی با بیشترین سطح نابرابری، آنهایی که ثروتی کمتر از بقیه دارند لزوما از امکانات برای زندگی خوب و مناسب محروم نیستند؛ اما آنهایی که در فقر زندگی می کنند با چنین مشکلی مواجه هستند و از طرد شدن از جامعه و حتی بی خانمانی رنج می برند. فقرا حتی در اقتصادهای پیشرفته هم عموما به نظام های مالی دسترسی ندارند و برای پرداخت هزینه مواد غذایی و امکانات با مشکل مواجهند و دچار مرگ زودرس می شوند. قطعا زندگی همه فقرا هم تا این اندازه بد نیست، اما زندگی خیلی از آنها اینچنین است و در ایتالیا تاثیرگذاری آنها در نتایج انتخابات انکارناپذیر است. نزدیک به ۵ میلیون ایتالیایی یا نزدیک به ۸ درصد جمعیت این کشور برای دسترسی به خدمات و کالاهای اساسی با مشکل مواجه هستند و تنها در عرض یک دهه این جمعیت حدودا سه برابر و در بخش جنوبی کشور متمرکز شده اند. در عین حال، ۶ درصد دیگر از ایتالیایی ها در فقر نسبی زندگی می کنند که به این معناست که درآمد آنها برای زندگی در حد متوسط استاندارد کشور کافی نیست.

مساله در سطح قاره یی نیز به همین اندازه نگران کننده است. در سال ۲۰۱۶ در اتحادیه اروپا ۱۱۷.۵ میلیون نفر که حدود یک چهارم جمعیت منطقه محسوب می شوند، در خطر سقوط به ورطه فقر یا طرد شدن از جامعه بودند. از سال ۲۰۰۸ تاکنون کشورهای ایتالیا، اسپانیا و یونان نزدیک به ۶ میلیون به این آمار افزوده اند در حالی که در فرانسه و در آلمان نسبت افرادی که از فقر رنج می برند ثابت و حدود ۲۰ درصد باقی مانده است. در دوران پس از بحران مالی ۲۰۰۸ بطور کلی احتمال سقوط در ورطه فقر افزایش یافت، اما در پی حذف مزایای اجتماعی غیربازنشستگی و تمایل بازارهای کار اروپایی به حفظ شرایط کاری موجود، این مساله به ویژه در میان جوانان بیشتر مشاهده می شد. در سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۵ شمار اروپایی های ۱۸ تا ۲۹ ساله که در خطر سقوط در ورطه فقر بودند از ۱۹ به ۲۴ درصد افزایش و همین آمار در میان افراد ۶۵ ساله و مسن تر از ۱۹ به ۱۴ درصد کاهش یافت. نسبت جوانانی که در کل اروپا از محرومیت رنج می برند اکنون ۱۲ درصد کل جمعیت منطقه (دو برابر نسبت افراد مسن) است. کریستین لاگارد رییس صندوق بین المللی پول در نشست مجمع جهانی اقتصاد در داووس با اشاره به این مساله گفت: «اروپایی های جوان رویاهای خود را متوقف کرده اند

اگرچه رشد اقتصادی کنونی تا اندازه یی می تواند روند فزاینده فقر در میان جوانان را متوقف کند، اما عوامل ساختاری تشدیدکننده این مشکل هنوز پابرجا هستند. مهارت های کارگران در پی بیکاری بلندمدت رو به زوال می رود یا حتی در پی تغییر سریع فناوری، به کلی ناپدید می شود. برای بسیاری از افراد فقیر پیوستن مجدد به نیروهای کار تقریبا غیرممکن است و حتی اگر این طور نباشد، مجبور خواهند بود به مشاغل متزلزل کم درآمد روی آورند. به گزارش سازمان توسعه و همکاری اقتصادی، ۱۴ درصد از جمعیت در سن کار در اسپانیا و یونان در سال های اخیر به کار گرفته شده اند، اما همچنان از فقر رنج می برند.

در جوامع نابرابر امکان باز توزیع منابع مالی از طریق قوانین مالیاتی، انتقال های پولی و سقف درآمد وجود دارد. اما از بین بردن فقر نیازمند اقداماتی بیشتر از تجدیدنظر در آشفتگی اقتصادی است. فقرا باید توان یابی شوند و به جامعه یی بپیوندند که آنها را به حاشیه رانده بود. مساله ثبات سیاسی یا عدالت اقتصادی نیست، بلکه مساله شأن انسانی است. کشورهای ثروتمند اروپایی باید با نگاهی به جلو، اصلاحاتی را در دستور کار خود قرار دهند و به واقعیات کنونی رسیدگی کنند. افراد مسن دیگر آسیب پذیرترین قشر در مشکلات اقتصادی جوامع اروپایی نیستند، اما هنوز هم بیشترین سهم را دریافت می کنند. دولت ها باید مزایای بازنشستگی را به نفع فقرا، بیکاران و جوانان کاهش دهند. این سه دسته که در بیشتر موارد همپوشانی دارند، به شدت به کمک مالی، آموزش مهارت و سیاست گذاری های حمایتی از خانواده ها نیاز دارند.

در حالی که برلوسکنی که در پی اتهام فساد از نخست وزیری منع شده و گریلو بر مشکل فقر متمرکز شده اند، اما راه حل های پیشنهادی آنها چیزی بیش از تسکینی کوتاه مدت نیستند. یک طرح حقوق پایه ممکن است تا اندازه یی مشکل مالی فقرا را به طور موقت حل کند، اما عوامل ساختاری فقر را از بین نمی برد. بدتر اینکه پیشنهادات آنها افراد بیکار را به سمت کاریابی یا آموختن مهارت سوق نمی دهد و به همین دلیل می تواند فقرا را به باری همیشگی بر دوش دولت تبدیل کند. اما به هر حال همان طوری که برلوسکنی و گریلو آشکار کردند، رهبران اروپایی دیگر نمی توانند مشکل فقر را نادیده بگیرند و باید راه حل هایی حقیقی برای این مشکل بیابند.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir