بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 3 ارديبهشت 1397      12:55

چراغ زرد رکود در اقتصاد آمریکا

اقتصاد ایرانی: کریدور بازدهی اوراق با سررسید کوتاه مدت و بلندمدت در حال باریک شدن است. این شرایط ازسوی سرمایه گذاران و اقتصاددانان به مثابه تقویت خطر بروز رکود تعبیر می شود. وال استریتی ها این کریدور را با نام «پهنه ۱۰-۲» می شناسند و به شدت به تفاوت بازدهی اوراق ۱۰ساله و ۲ ساله حساسیت دارند. این حساسیت ناشی از پیامی است که این منحنی به بازارهای مالی منتقل می کند.

به گزارش دنیای اقتصاد، پهنه ۱۰-۲ در هفته گذشته نرخ ۰.۴۲ را لمس کرد که از سال ۲۰۰۷ میلادی (زمان شروع بحران مالی دهه گذشته) تاکنون بی سابقه بوده است. نرخ بازدهی اوراق با سررسید ۲ ساله از رشد نرخ بهره تبعیت می کند؛ اما بازدهی نسخه ۱۰ ساله بیشتر به اطمینان از آتیه اقتصادی وابسته است. با این اوصاف، سیاست پولی انقباضی فدرال رزرو، بازدهی کوتاه مدت ها را تقویت کرده و نداشتن اطمینان کافی به آینده اقتصاد ایالات متحده نتوانسته بازدهی بلندمدت ها را به همین نسبت رشد دهد. نتیجه این شرایط، تنگ تر شدن کریدور بازدهی است. این وضعیت، با گزارش ماهانه شعبه نیویورک فدرال رزرو که «احتمال وقوع رکود» را اندازه گیری می کند نیز همخوانی دارد. ثبت احتمال رکود دو رقمی چراغ سبز اقتصاد را با رنگ زرد تعویض کرده و تداوم آن نشانگر افزایش خطر بروز این بحران است. دنیای اقتصاد پیش از این در گزارش «اقتصاد آمریکا در نقطه چرخش» کاهش پهنه ۱۰-۲ به زیر یک درصد و ثبت اولین نوبت احتمال رکود دو رقمی پس از سال ۲۰۰۹ را منجر به خطی شدن منحنی بازدهی پیش بینی کرده بود.

آمریکا به لبه تیغ رکود نزدیک تر می شود

شعبه فدرال رزرو نیویورک هر ماه احتمال وقوع رکود را با محاسبه شاخص های مختلفی در یک گزارش پیش بینی و منتشر می کند. در واقع، احتمال وقوع رکود برای ۱۲ ماه آینده محاسبه می شود. بررسی رکودهای مالی در آمریکا و احتمال منتشرشده از سوی این بانک، از صحت و صدق گزارش بانک نیویورکی حکایت دارد. طبق گزارش های این بانک، احتمال رکود در سال ۲۰۰۰ میلادی پس از ورود به اعداد دو رقمی تا ۴۰ درصد نیز رسید و به حد قابل توجهی رکود بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۲ را پیش بینی کرد. فدرال رزرو نیویورک در ماه ژوئن سال ۲۰۰۶ احتمال رکود را دو رقمی پیش بینی کرده بود و پس از آن این احتمال تا سال ۲۰۰۷ به حدود ۴۰ درصد رسید. گزارش بانک نیویورک این بار نیز رکود بزرگ سال های ۲۰۰۹-۲۰۰۷ را به درستی پیش بینی کرده بود. گزارش های ماهانه شعبه نیویورک فدرال رزرو از سال ۱۹۵۹ میلادی هر ماه منتشر شده است که پیش نیاز تجربی این گزارش را نیز تضمین می کند، اما آنچه در شرایط کنونی توجه برانگیز شده، عبور احتمال رکود از مرز تک رقمی است. احتمال بروز رکود پس از سال بحرانی ۲۰۰۹ میلادی همواره تک رقمی ثبت شده بود تا اینکه در آخرین گزارش های بانک نیویورکی ۲رقمی شدن احتمال از ماه اکتبر سال گذشته میلادی کلید خورد. در گزارش ابتدای ماه اکتبر، احتمال ۱۰.۳۳ درصدی به ثبت رسید تا هشدار ابتدایی به مزرعه اقتصادی آمریکا مخابره شود؛ اما این پایان کار نبود و چهارمین عدد ۲رقمی پیش بینی رکود در آخرین روز ماه قبل میلادی به ثبت رسید. نتیجه تداوم گزارش احتمالات ۲ رقمی وضعیت غیرنرمال اقتصاد ایالات متحده را گوشزد می کند. در واقع، ترجمه این گزارش به زبان ساده، افزایش احتمال آغاز یک دوره رکود دیگر از بهار سال ۲۰۱۹ میلادی است.

معیار پیش بینی رکود چیست؟

احتمال بروز رکود اقتصادی در نسخه نیویورکی ها با معادله ای با یک شاخص اصلی ارزیابی می شود. این پارامتر، از تفاوت بازدهی اوراق قرضه بلند مدت ۱۰ ساله و بازدهی اوراق قرضه کوتاه مدت ۳ ماهه به دست می آید. البته شاخص های پیچیده دیگری نیز در این معادله استفاده می شوند که همگی به وضعیت شاخص های کلی اقتصادی مربوط هستند. تمرکز فدرال رزرو نیویورک بیشتر بر اوراق خزانه داری است؛ چراکه داده های مربوط به خزانه داری با دقت و صحت بیشتری نسبت به سایر اوراق قرضه ارائه می شوند. حال اینکه چه مواقعی احتمال وقوع رکود افزایش می یابد، پرسشی است که با واکاوی منحنی بازدهی اوراق قرضه قابل پاسخ است. البته به طور کلی می توان قرابت بیشتر نرخ بازدهی این ۲ نوع اوراق را در معادله نیویورکی ها عامل افزایشی برای احتمال رکود دانست. به این ترتیب که کاهش تفاوت بازدهی اوراق بلندمدت ۱۰ ساله نسبت به بازدهی اوراق را کوتاه مدت ۳ ماهه، منجر به افزایش احتمال بروز رکود اقتصادی خواهد شد. در واقع افزایش تقاضا برای اوراق بلند مدت قیمت آنها را افزایش می دهد و بالطبع بازدهی آنها را پایین خواهد آورد. از طرفی کاهش تقاضای خرید اوراق کوتاه مدت به معنای افزایش بازدهی این اوراق است. در شرایطی که کاهش بازدهی بلندمدت با افزایش بازدهی اوراق کوتاه مدت همراه شود، به معنای چشم انداز رکودی یا غیرتورمی خواهد بود. ابزار مناسب مقایسه بازدهی اوراق قرضه، منحنی بازدهی است که توجه به روند آن، چشم انداز رکودی-تورمی کلی را تا حدودی ارائه می دهد. البته عرضه و تقاضا در بازار اوراق آمریکا به دلیل انسجام آن خودتنظیم محسوب می شود. یعنی رشد تقاضایی که منجر به کاهش بازدهی شده به سرعت با جایگزین شدن اوراق دیگر یا چرخش سرمایه گذاران تعدیل خواهد شد.

شیب منحنی بازدهی روبه صفر؟

منحنی بازدهی اوراق قرضه، نموداری است که نرخ بازده اوراق با کیفیت اعتباری یکسان را با سررسید های کوتاه مدت (چندماهه)، میان مدت (چندساله) و بلند مدت (بیش از ۵ ساله) نمایش می دهد. منحنی بـازدهی به عنوان الگویی برای ترسیم و ارائه وضعیت اوراق منتشر شده ازسوی دولت (خزانه داری) استفاده می شود. این منحنی بیشتر برای ارزیابی شرایط اوراق قرضه در ایالات متحده آمریکا به کار گرفته می شود. رایج ترین منحنی بـازدهی در آمریکا، اوراق قرضه خزانه داری را با سررسید ۳ماهه، ۲ساله، ۵ساله و ۳۰ ساله مقایسه می کند. این منحنی به عنوان معیاری برای سایر انواع اوراق قرضه در بازار، مانند نرخ های وام مسکن یا نرخ بهره های بانکی و همچنین پیش بینی تغییرات در خروجی بازار و روند آتی اقتصادی نیز استفاده می شود. منحنی بازدهی به طور کلی دارای سه حالت رایج شامل منحنی نرمال، خطی و معکوس است. سرمایه گذاران و سیاست گذاران آمریکا همواره به شیب منحنی بازدهی توجه خاصی دارند؛ چراکه به یافتن ایده و سرنخی از تغییرات نرخ بهره های بانکی در آینده و فعالیت اقتصادی کمک می کند.

در شرایط معمول اقتصادی، بازدهی اوراق با سررسید طولانی، بیشتر از بازدهی این اوراق در نسخه های کوتاه مدت است. تحت این شرایط منحنی بازدهی نرمال خواهد بود. منحنی بازدهی نرمال اوراق قرضه با تاریخ سررسید طولانی به خاطر ریسک مربوط به زمانشان، بازدهی بالاتری در مقایسه با اوراق کوتاه مدت دارند. در واقع منحنی نرمال نشانگر انتظار عمومی از رشد اقتصادی کشور است. زمانی که چشم انداز کلی، از رشد اقتصادی حکایت داشته باشد، بالطبع احتمال افزایش تورم بیش از کاهش آن تصور می شود. در صورتی که کشور در شرایط خاص اقتصادی نباشد، بانک های مرکزی با افزایش نرخ بهره از صعود بیش از حد تورم جلوگیری خواهند کرد. با این تفاسیر عرضه و تقاضا برای اوراق بلند مدت و کوتاه مدت به گونه ای تعریف می شوند که ضمن حفظ زمینه رشد اقتصادی، بازدهی اوراق بلندمدت بیشتر از اوراق کوتاه مدت باقی بماند. چنانچه تنظیم تفاوت نرخ بازدهی این اوراق به درستی انجام نشود، منحنی نرمال به یکی از دو حالت دیگر منتقل خواهد شد. زمانی که بازدهی اوراق بلندمدت کاهش یابد یا اینکه بازدهی اوراق کوتاه مدت بیش از حد افزایش یابد، منحنی بازدهی به سمت خطی شدن پیش خواهد رفت. در واقع، آمریکا در حال حاضر با این مشکل مواجه شده است. در شرایط نرمال تفاضل بازدهی اوراق بلندمدت و کوتاه مدت باید بین ۲ تا ۳ درصد باشد، اما کم شدن این تفاضل علامتی است به معنای روند خطی شدن منحنی بازدهی. زمانی که تفاوت قابل ملاحظه ای در بازدهی اوراق با سررسید های متفاوت وجود نداشته باشد، اقتصاد به لبه پرتگاه رکود نزدیک شده است. خطی شدن منحنی بازدهی، احتمال چرخش اقتصادی را بالا می برد. این چرخش می تواند به رونق یا رکود منتهی شود. در شرایطی که منحنی با سیاست های مناسب به حالت نرمال بازگردد، رونق اتفاق خواهد افتاد؛ اما به عکس، زمانی که منحنی معکوس شود، دوره رکود اقتصادی آغاز می شود. چنانچه بازدهی اوراق کوتاه مدت به دلیل افزایش تقاضا برای اوراق بلندمدت نرخ بیشتری داشته باشد، منحنی معکوس تولید می شود. در واقع یک منحنی معکوس نشان می دهد رشد اقتصادی با اخلال مواجه است. فقدان نشانه ای از رشد اقتصادی در منحنی بازدهی به معنای وقوع زودرس یک دوره رکود ماندگار است. افزایش بازدهی اوراق با سررسید ۲ ساله همزمان با کاهش بازدهی نسخه بلند مدت ۱۰ ساله این اوراق، تفاضل نرخ بازدهی آنها را تا ۴۲/ ۰ درصد پایین آورد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir