قدرت بی‌کران سه ستاره

اقتصاد ایرانی: این کمپانی کره ای ۷.۳ میلیارد دلار سود خالص داشته و بنا به گزارش رویترز این مقدار تقریبا دو برابر سود سامسونگ در سه ماهه سوم ۲۰۱۱ است. بیشترین عامل سوددهی این غول دنیای تکنولوژی، گوشی های هوشمند سری گلکسی و تلویزیون های پیشرفته آن هستند در واقع نزدیک به دو سوم کل سود سامسونگ در سه ماهه سوم امسال مربوط به بخش موبایل بوده است. با این حال، اکثر تحلیگران معتقدند که سامسونگ چهارمین رکوردزنی پیاپی در سوددهی را در سه ماهه چهارم تجربه نخواهد کرد و با نزدیک شدن به تعطیات پایان سال وارد نبردی سنگین با آیفون ۵ اپل خواهد شد که احتمالا بخش بزرگی از بازار را از سامسونگ خواهد ربود. عامل دیگری که می تواند مانع رکوردزنی دوباره سامسونگ در ربع پایانی سال شود، دستمزدهایی است که باید به خاطر عملکرد خوب، به برخی کارکنان خود بپردازد. این کمپانی انتظار دارد که امسال مجموعا ۲۸ تریلیون وون (معادل با ۲۵ میلیون دلار) سود خالص داشته باشد. اما این معدن طلای کره ای از کجا سربرآورد؟

سه ستاره خوشبختی

سامسونگ به زبان کره ای به معنای «سه ستاره» است. در فرهنگ کره ای، سه به معنای زیادی و فراوانی  قدرت است. ستاره هم به مظهر بی مرگی و ابدیت به شمار می رود. گروه صنعتی سامسونگ در واقع مجموعه ای از چند شرکت است که جملگی در شهرک صنعتی سامسونگ در سئول مستقر هستند. از جمله این شرکت ها می توان به سامسونگ الکتریک اشاره کرد که بزرگ ترین شرکت در حوزه فناوری اطلاعات است. کمپانی صنایع سنگین سامسونگ (Samsung Heavy Industries) دومین شرکت در حوزه کشتی سازی است، زیرمجموعه های این غول صنعتی که در زمینه ساخت و ساز و پروژه های عمرانی کار می کنند در مقام 35 ام جهانی، شرکت بیمه سامسونگ در رده 14 جهانی، و شرکت تبلیغاتی زیرمجموعه سامسونگ در رده 19 جهانی قرار دارند.

سامسونگ یک پنجم کل صادرات کره جنوبی را به خود اختصاص می دهد و میزان دارایی های آن ها از کل تولید ناخالص ملی بسیاری از کشورهای جهان بیشتر است. این ویژگی ها، این کمپانی را به سی و پنجمین قدرت اقتصادی جهان بدل کرده است. سامسونگ بر اساس این قدرت اقتصادی، نقش عمده ای در اقتصاد، سیاست، فرهنگ و فضای رسانه ای کشورش بازی می کند.

از نودل تا همه چیز

در سال 1938، لی بیونگ چول که در خانواده ای زمین دار بزرگ شده بود، تجارت خانه ای به نام سامسونگ سانگ هو تاسیس کرد. زمینه کار این تجارت خانه که در آن زمان 40 کارگر داشت، خرید خواروبار و تولید نودل بود. لی از این تجارت پول کلانی به جیب زد به طوری که در سال 1947 راهی سئول شد. با این حال، جنگ میان دو کره ـ در سال های بعد از جنگ جهانی دوم ـ چنان ضربه ای به کسب وکار لی زد که او مجبور به مهاجرت به شهر بوسان شد. در آنجا، او به تصفیه نیشکر پرداخت. تا این که در سال 1954، کارخانه پشم بافی چِیل موجیک را راه اندازی کرد که بزرگ ترین کارخانه در نوع خودش در کره جنوبی بود. به سرعت بر دامنه فعالیت های سامسونگ افزوده شد اما تاکید لی روی صنعتی شدن کره و مشارکت در فعالیت های صنعتی بود. لی دارای ذهنیت مشخصی درباره استراتژی های توسعه بود.

در سال 1948، هونگ ـ جای (بنیانگذار گروه صنعتی هیوسونگ) به لی پیوست و به این ترتیب بنگاه تجاری سامسونگ پایه گذاری شد. با این حال، این دو شریک بعد از مدتی به خاطر اختلاف دیدگاه درباره مدیریت این بنگاه تجاری از هم جدا شدند. در سال های پایانی دهه 1960، سامسونگ وارد صنعت الکترونیک شد. اولین تولید سامسونگ در این حوزه، تلویزیون سیاه و سفید بود.

در سال 1980، سامسونگ با خرید شرکت هان گوک جیوجا تانگ سیم وارد صنعت تولید سخت افزارهای مخابراتی شد. سامسونگ در این زمینه، کارش را با تولید تابلوی برق شروع کرد اما کارش را با تولید تلفن و دستگاه فکس ارتقا داد. همین بخش ها بعدها پایه ای شد برای تولید موبایل. سامسونگ تا امروز بیش از 800 میلیون دستگاه تلفن همراه تولید کرده است.

بعد از مرگ لی در سال 1987، گروه سامسونگ به چهار گروه تجاری تقسیم شد: گروه صنعتی سامسونگ، گروه تجاری شین سیگای (فروشگاه های زنجیره ای)، گروه صنعتی سی.جی. (فعال در تولید مواد غذایی، مواد شیمیایی، سرگرمی)، و گروه صنعتی هانسول(فعال در تولید وسایل فکس و پرینتر). 

از همه چیز تا چیزهای مشخص

در دهه 80، سامسونگ سرمایه گذاری کلانی در بخش تحقیق و توسعه خود کرد. همین سرمایه گذاری جایگاه سامسونگ را صنعت الکترونیک در مقیاس جهانی تغییر داد و آن بدل به یکی از پیشروها در این زمینه بدل کرد. در همین دهه، سامسونگ شروع کرد به تاسیس شعبات خود در کشورهای دیگر. در 1982، یک کارخانه مونتاژ در پرتغال راه اندازی کرد. در سال 1984 کارخانه ای در نیویورک، در 1985 در توکیو، 1987 شرکتی در انگلستان و در سال 1996، کارخانه ای در شهر آوستین در ایالت تگزاس تاسیس کرد. کارخانه آخری بزرگ ترین سرمایه گذاری خارجی در ایالت تگزاس و یکی از بزرگ ترین سرمایه گذاری های خارجی در ایالات متحده محسوب می شود.

در دهه 1990، سامسونگ دیگر یک کمپانی در اشل جهانی شده بود. شرکت های تابعه آن در زمینه ساخت وساز پروژه ساخت برج های پتروناس در مالزی، تایپه 101 در تایوان، و برج خلیفه در امارات را از آنِ خود کردند. با این حال، در سال 1993، لی کان هی ـ مدیر سامسونگ شرکت های تابعه این کمپانی را فروخت، سامسونگ را کوچک کرد و فعالیت های آن را در سه بخش عمده محدود کرد: صنایع الکترونیک، صنایع مهندسی، و صنایع شیمیایی.

به واسطه همین سیاست، سامسونگ در سال 1992 بدل به بزرگ ترین تولید کننده چیپ های حافظه در جهان شد. یکی دیگر از تولیدات مهم سامسونگ در این سال ها، مونیتور بوده است. در سال 2006، سامسونگ با همکاری سونی اولین نمونه های s-lcd را تولید کردند. این محصول پایه ای شد برای تولید انبوه LCD. سال گذشته، سامسونگ با خرید سهم سونی، به این شراکت خاتمه داد.

یکی از بحران هایی که سامسونگ توانست به خوبی از آن عبور کند، بحران مالی کشورهای جنوب شرق آسیا در سال 1997 بود. در این بحران، سامسونگ کارنامه بهتری نسبت به دیگر کمپانی های کره ای به جا گذاشت. با این حال، مجبور شد کمپانی سامسونگ موتور را به رنوی فرانسه بفروشد.

در سال های اخیر، سامسونگ جایگاه برتر خود را به حوزه های مشخصی محدود کرده است. یکی از این حوزه ها، تولید تلفن همراه است. در سه ماهه اول سال 2012، سامسونگ جایگاه «بزرگ ترین تولید کننده تلفن همراه» را به دست آورد و نوکیا را کنار زد. نوکیا از سال 1998 تا 2012 این مقام را برای خود داشت.  

0