آمريکاى از دست رفته

همیشه می دانستیم که بالاخره روزی حاکمیت امریکا به عنوان بزرگترین کشور خاتمه می یابد. اما اغلب ما تصور می کردیم که سقوط ما، هنگامی که روی دهد، امری غمناک و بزرگ محسوب خواهد شد. در عوض، امروز سقوط ما بیش از این که غمناک باشد یک کُمدی می نماید. به جای آن که تحت فشار کمبودهای امپراتوری امریکا به دلیل گسترش زیاد قرار داشته باشیم، به دلیل روش های کاری خود فلج شده ایم. به جای تکرار افول و سقوط روم، در واقع با تکرار انحلال لهستان قرن 18 میلادی روبرو شده ایم.

قضیه لهستان این است که در قرن های 17 و 18 میلادی، قانونگذاران لهستان بر اساس کسب تمامی آرا تصمیم گیری های خود را انجام می دادند. بنابراین هر یک از اعضای مجلس می توانست با اعلام مخالفت خود جلوی انجام کارها را بگیرد. به این ترتیب بود که امکان مدیریت کشوری بزرگ ممکن نبود و کشورهای همسایه شروع به خوردن اراضی آن کردند. در 1795 لهستان ناپدید شده بود و یک قرن گذشت تا دوباره ظاهر شد.

کارهای سنای امریکا، امروزه یادآور مجلس لهستان است.

هفته گذشته، بعد از نه ماه، بالاخره سنا مارثا جانسون را به عنوان رئیس سازمان خدمات عمومی که مسئول انجام خریدهای دولت است، تائید کرد. این مسئولیت در اصل یک مسئولیت غیرسیاسی است و هیچکس هم توانائی خانم جانسون در رابطه با مدیریت این سازمان را مطرح نساخت. در نهایت هم با 94 رای موافق و 2 رای مخالف او تائید شد. اما سناتور کریستوفر باند، جمهوری خواه از ایالت میسوری، انتصاب او را متوقف ساخته بود تا به دولت فشار وارد کند و مجبور شود تا طرح تاسیس ساختمانی در مرکز ایالت میسوری را تصویب کند.

این دستاور ناهنجار احتمالا به دلیل خط گرفتن از سناتور ریچارد شلبی، جمهوری خواه از ایالت آلاباما، بود. شلبی هم کلیه انتصابات اوباما که حدود 70 انتصاب سطح بالا در دولت است را متوقف ساخته تا ایالت او قرارداد ساخت یک کشتی را اخذ کرده و مرکز مبارزه با تروریسم را نیز در مرکز آن ایالت تاسیس کنند.

چه چیز چنان قدرتی به یک سناتور می دهد؟ بیشتر کارهای سنا باید با موافقت همه سناتورها پیش برود. اگر همه با روش انجام کاری موافقت نداشته باشند، نمی توان آن را انجام داد. این سنت غیرحسنه هم شکل گرفته که تا هنگامی که همه سناتورها همه خواسته های خود را نگیرند، اجازه انجام انتصابات و یا کارهای مهم را نمی دهند.

قبلا، چنین توقف هائی به ندرت روی می داد. طبق مطالعه انجام شده توسط مرکز تحقیقات کنگره این بدان علت بود که سنا بر اساس سنت های تعهد، احترام متقابل، ادب و همراهی مدیریت می شد. اما گذشته ها گذشته! اصولی که قبلا کارآئی داشت امروز کشور را فلج کرده چون یکی از دو حزب عمده کشور به ورطه بی هدفی افتاده و هیچ ضرری از این که کشور غیرقابل مدیریت باشد برای خود تصور نمی کند، هیچ، شاید هم به نوعی از آن بهره هم ببرد.

نوشته: پل کراگمن

منبع: نیویورک تایمز – 9 فوریه 2010