توتال را به کنفرانس نفتی ایران در لندن دعوت نکنید

رضا زندی

 کافیست منافع آنها در ایران را بشناسیم و شیرها را سفت کنیم. بخشی از این هزینه را می توان در همین دوره تحریم با فرانسه تسویه کرد بخشی را هم باید گذاشت برای بعد از رفع تحریم . شرکت نفتی توتال، قبل از تشدید تحریم ها، بزرگترین منافع را در ایران داشت.  حالا «کریستوف دوماژری» مدیرعامل توتال، در تلاش است تا برای بعد از تحریم ها موقعیت بخرد. «بازگشت ایران به جامعه بین المللی خبر خوبی خواهد بود.» این را «دوماژری» هفته گذشته در کنفرانس ابوظبی گفته است. اگر «آقای فابیوس» یک روی سکه فرانسه را در ژنو روی میز مذاکرات گذاشت ایران می تواند «دوماژری» را پشت همان سکه بچسباند و روی میز مذاکرات نفتی بگذارد. 

1. رابطه نفتی با تهران چنان برای توتال مهم است که حتی در دوره تحریم، بزرگترین دسته گل را برای انتخاب رستم قاسمی به وزارت نفت بفرستند. بعد هم که بیژن زنگنه وزیر نفت شد نخستین هیات را به وزارت نفت فرستاد تا جاده را برای دوره بعد از تحریم ها هموار کند. "فصل" ها برای توتال بی معناست. آنها می خواهند از پروژه های بزرگترین دارنده ذخایر نفت و گاز جهان سهم ببرند. حالا اگر رابطه با ایران برای وزیر خارجه فرانسه اولویت ندارد توتال نیز نباید برای وزیر نفت ایران اولویت داشته باشد.
2. توتال اولین شرکت نفتی خارجی بود که بعد از انقلاب، در ایران پروژه بزرگ اجرا کرد. بخش A  وE میدان نفتی سیری را توسعه داد. وقتی تحریم سناتور داماتو علیه سرمایه گذاری در نفت ایران امضاء شد اولین فاز پارس جنوبی را توتال با همراهی پتروناس مالزی و گازپروم روسیه توسعه داد تا نان آن را سال ها بخورد. پس توسعه میادین نفتی درود و بلال هم به نام توتال خورد. دوره خوشحالی توتال در ایران با تشدید تحریم ها تمام شد. این شرکت اما، هنوز به بعد از تحریم ها امیدوار است.
3. جواد ظریف، رو در روی «رولان فابیوس» و پنج وزیر خارجه دیگر نشست تا شرایط کشور را عادی کند. افکار عمومی ایران تشخیص داده است که آقای «فابیوس» در روند مذاکرات در حال توافق ایران کارشکنی کرده است. بیژن زنگنه بهترین ابزار را برای پاسخگویی به انتظار افکار عمومی در اختیار دارد. «کم محلی» به توتال ابتدایی ترین کاری است که وزارت نفت می تواند در این شرایط انجام دهد. اگر رفتار فرانسه به سرعت اصلاح شد که هیچ. اگر کارشکنی ها ادامه یافت اما، می توان از آب شدن رابطه با غرب سود جست و  با نزدیک شدن به شرکت های دیگر نفتی پاسخ مناسب تری به توتال داد. هر چند برای پیشبرد پروژه های نفت، به رقابت همه شرکت های نفتی بزرگ دنیا نیاز داریم.
4. توتال شاید توان تغییر سیاست های کلان فرانسه را نداشته باشد اما قدرت تاثیرگذاری بر آن را دارد. دوماژری می تواند این پیام را در اختیار فابیوس قرار دهد که منافع شرکت اش در آینده ایران به خطر افتاده است. از دست دادن منابع عظیم نفت و گاز ایران به نفع توتال نیست. حضور این شرکت بین المللی هم در ایران برای انجام پرو ژه های کلان مفید است. توتال فرصت دارد تا برای تغییر رویکرد سیاست خارجی فرانسه در مذاکرات پیش روی ژنو  تلاش کند. این درست که در شرایط فعلی تحریم امکان سرمایه گذاری غربی ها در نفت ایران وجود ندارد. اما همه می دانند که تحریم ها ابدی نیستند.
5. حتی اگر فابیوس مهره آمریکا شده و نقش «پلیس بد» مذاکرات را پذیرفته باشد باید هزینه اش را بپردازد. توتال بهترین و تاثیرگذارترین هزینه را روی دست «فابیوس» و دولت «اورلاند» خواهد گذاشت. آقای زنگنه سری به شبکه اجتماعی تان بزنید. مردم از  فرانسه عصبانی اند.
6. یک راه عملی برای چشاندن طعم دست پخت وزیر خارجه فرانسه در ژنو این است: وقتی کنفرانس معرفی نسل جدید قراردادهای نفتی را در چند ماه آینده در لندن برگزار می کنید از همه شرکت های نفتی بزرگ اروپایی، آمریکایی و آسیایی دعوت کنید اما برای توتال دعوت نامه نفرستید.

منبع: هفته آسمان