رونق تولید در گروه حمایت دولت
اقتصاد ایرانی: ابراهیم رزاقی اقتصاددان، پژوهشگر و مدرس دانشگاه در گفتاری برای اقتصاد ایرانی بررسی کوتاهی از وضعیت سیاست های اقتصادی دولت انجام داده است:
در سال های پس از دفاع مقدس سیاست های صندوق بین المللی پول و سیاست های تعدیل اقتصادی بر عملکرد ایران حاکم است و روسای جمهور پیشین نیز این سیاست ها را در این مدت اجرا کردند، حدود هزار و ۳۰۰ میلیارد دلار نیز از درآمد نفت و سایر مواد خام را صرف این سیاست ها کردند، از طرفی دیگر طبق ضوابط سازمان ملل متحد با هر ۱۰ هزار دلار یک شغل پایدار بوجود می آید یعنی در این مدت چند سال باید ۱۳۰ میلیون شغل درایران ایجاد می شد که فقط ۱۴ میلیون شغل ایجاد شده البته بسیاری از این مشاغل دلالی است، همچنین آمار رسمی بیکاری عدد ۳ میلیون را نشان می دهد اما آمار مقایسه ای در دوره های مختلف بیانگر این است که پیش تر ۵۰ درصد ایرانیان کار می کردند اما اکنون حدود ۳۰ درصد مشغول به کار هستند در کنار این میزان بیکاری، ۳۰ میلیون فقیرند و حدود ۴۰-۳۵ هزار روستا را خالی از جمعیت شدند اما تاریخ نشان می دهد هیچ کدام از مسئولین اقدام موثری برای این موضوع نشان ندادند و برای جلوگیری از نابودی روستاها تلاشی نکردند.
این در حالی است که با از بین رفتن روستاها، شهرهای مصرفی پدید می آید و این نه تنها به ضرر دولت است بلکه صنایع مختلف کشور را به نابودی می رساند. قوانین در تمام دنیا نشان می دهد که دولت ها چگونه از بخش های تولیدی خود دفاع می کنند بطور مثال زمانیکه فولاد چین درصدد از بین بردن صنایع فولاد آمریکا بر آمد، دولت آمریکا با بالابردن تعرفه اجازه ورود به کشورش را نداد، همچنین هیچ کشوری در دنیا نیست که با درآمد نفتی اقتصادش را اداره کند، تولید و بخصوص تولید کالاهایی با ارزش افزوده در تمامی کشورها محوریت دارد، همچنین امنیت غذایی حتی برای کشوری مثل آمریکا نیز مهم است به همین دلیل یارانه های زیادی را به کار کشاورزان اختصاص می دهند تا ضمن حمایت از آنان قیمت کالای نهایی را کنترل و پایین بیاورد. اما در ایران مسئولین به میزان کافی به سرنوشت تولیدکنندگان داخلی توجه نمی کنند. کشاورزان از روستاها خارج شدند و شهرهای مصرفی ایجاد کردند و به دنبال شهر مصرفی کم کم اداره شهر، تأمین نیاز مردم و بسیاری مشکلات دیگر به وجود می آید که در نهایت تورم، گرانی، افزایش بیکاری و سایر معضلات اجتماعی گریبان گیر مردم جامعه می شود.
زمانیکه ما از طریق دلار ارزان بجای یارانه تولید داخل به تولیدکنندگان خارجی اختصاص می دهیم به این وضع می رسیم که کالای بی کیفیت خارجی از تولید داخل ما ارزان تر می شود و دست آخر صنایع کشور را فلج می کنیم. تحریم هایی که امروز با آنها روبرو هستیم که باعث شده در مقابل فروش نفت به جای پول کالا بگیریم یکی از دغدغه های مهم کشور به شمار می آید چرا مسئولین ما به جای درونی کردن اقتصاد با کسانیکه ما را تحریم کردند و با آنهایی که نگاه لیبرالی به اقتصاد را به ما آموختند و پذیرفتیم استقلال سیاسی داشته باشیم اما آثار منفی مذاکرات تا به امروز تأثیر بیشتری داشته است، اگر درآمد کشور و مردم گام به گام کمتر شود و سپس تحریم های جدی تری بر علیه ایران لحاظ کنند، بطور مثال اگر مواد غذایی به اران صادر نکنند، با وجود اینکه۴۰ درصد مواد غذایی ایران از خارج تأمین می شود و یا در تأمین قطعات ماشین خللی ایجاد شود، شایط ویژه ای به وجود می آورد.
در کنار این موضوع، دولت باید در سال جدید با پرداختن به تولید داخل و رونق سرمایه ایرانی قدم بزرگی در جهش رشد اقتصادی بر دارد، تا ضمن عمل به آرمان های امام خمینی ره با اجرای اقتصاد مقاومتی دوران سختی را سپری کرده و توسعه ایران اسلامی بپردازیم.
