اهالى سياست يک سال به مرخصى بروند
اساسا سیستم اقتصادی کشور رکود و کسادی را انتخاب کرده است تا تورم را کنترل کند. این در حالی است که اگر ما به سمت جریان انقباضی نرویم و رونق در اقتصاد ایجاد نکنیم آمار بیکاری روز به روز بیشتر می شود.
به نظر می رسد در شرایط کنونی نگرش به اقتصاد باید با تغییر سیاست انقباضی همراه باشد البته یک تغییر با مدیریت حساب شده که تمام انچه تا امروز در سیاست های پولی به عنوان توفیق حاصل شده از دست نرود.
ما الزاماتی همانند کفایت سرمایه ،سپرده قانونی ،روش اعطای تسهیلات و ... را داریم که تا اندازه ای برای سیستم تولید اشکال ایجاد کرده است. چرا نباید در چارچوب این مولفه ها تشکیک ایجاد کرد؟چرا نباید این ها را تغییر داد؟ چرا بحث خرید دین که سال ها از مطرح کردن ایده ان می گذرد را نباید به سرانجام رساندو بر تردید ها غلبه کرد؟ به نظر می رسد امکان حل و فصل تمام این مشکلات وجود دارد اما همتی برای آن نیست.
مشکل اساسی دیگری که این روزها بسیار به چشم می خورد مربوط به بنگاههای کوچک تولیدی است. عموما بنگاههای بزرگ تولیدی مشکلات خود را با دستگاههای بزرگ همچون وزارت اقتصاد و بانک مرکزی حل می کنند اما واحدهای کوچک که تعدادشان هم بسیار است باید دادشان به آسمان رود چراکه تنها مرجع برای پاسخگویی به آنها شعبه بانک است که متاسفانه رییس شعبه نیز اختیارات محدودی برای حل و فصل مشکلات دارد. این روزها تمام بدهکاران بانکی با یک نگاه مورد بازخواست هستند در حالی که تمام بدهکاران از یک جنس نیستند.برکسی پوشیده نیست که نظام بانکی نیز به عنوان یک بنگاه اقتصادی همه تلاش خود را برای حل مشکلات تولید کرده است اما از دیگر سو متاسفانه گرفتار قوه امریه است که از رسالت واقعی خود باز می ماند. امروز اگر قوه قهریه زورش بر تولید گران بدهکار می چربد باید بداند ما هم پیمانکارانی در بخش خصوصی داریم که از دولت طلب دارند. به عنوان مثال بخش بزرگی از پیمانکاران ما از وزارت نیرو طلب دارند.
مشکل اینجاست که در کشور ما همواره سیاست بر اقتصاد غلبه دارد. پیشنهاد من این است که اهالی باشگاه سیاست، مملکت را رها کنند و یک سال به مرخصی روند . من قول می دهیم وقتی مملکت را به سامان رساندیم دوباره تحویلشان دهیم چرا که اقتصاد باید روش و منش خود اداره شود،بدیهی است که اقتصاد با سیاست متفاوت است و تا زمانی که زور سیاست به اقتصاد غالب شود ما همواره مشکل خواهیم داشت.
