ضرورت پرهیزازساده انگاری درهدفمندکردن یارانه ها

اشتباه بزرگ اصلاح قیمت های سال 1991 این بود که در خارج از چارچوب اصلاحات اقتصادی تنظیم و اجرا شد.

خاطرات میخائل گرباچف – ترجمه فریدون دولتشاهی - چاپ دوم – اطلاعات– صفحه586

تصمیم به هدفمند کردن یارانه ها می تواند مهم ترین تصمیم سازنده تاریخ اقتصاد نوین ایران محسوب شود. این تنها در صورتی است که هدفمند کردن به صورت واقعی و به صورت تمام و کمال در قالب مجموعه ای از اقدام ها و اصلاحات اقتصادی به اجراء گذاشته شود.

هیچ تردیدی نیست که قیمت ها مهمترین نشانه به سرمایه گذاران، تولیدکنندگان و مصرف کنندگان و در واقع کلیه فعالان اقتصادی محسوب می شوند. اهمیت قیمت ها ناشی از آن است که ماحصل تمام تصمیم گیری های عرضه و تقاضا به علاوه سایر عوامل اقتصادی موثر از جمله قیمت ارز، حجم بدهی های دولت، سیاست های مالی و پولی، عملکرد بودجه، بهره وری بخش خصوصی، کیفیت تولید محصولات میانی، سیاست های تولیدی، سیاست های نیرو کار، حاکمیت قانون و قانونمداری، و بسیاری عوامل موثر دیگر هستند.

به همین دلیل نگاه ساده انگارانه در چارچوب بحث های مقدماتی اقتصادی مبنی بر این که صرفا با اصلاح یا هدفمند کردن یارانه ها می توانیم به اقتصادی پویا و رفاه نسبی در جامعه برسیم، مستلزم دقت و عنایت بیشتر می باشد. آنچه تجربه تاریخی نشان می دهد آن است که اصلاحات اقتصادی یک مجموعه از تصمیم ها، تعهدات و در نهایت اقدام ها از سوی دولت ها هستند. بسنده کردن به یک بُعد از این اصلاحات، مثلا اصلاح قیمت ها، و نادیده انگاشتن سایر ابعاد اصلاحات اقتصادی مانند خصوصی سازی گسترده و واقعی، ایجاد توازن در بودجه دولت و کاهش حجم مصرف دولت از منابع اقتصادی، کاهش سطح تصدی دولت و تقویت نظام و دستگاه های نظارتی، افزایش بهره وری بخش خصوصی، ایجاد فضای مناسب برای داد و ستد داخلی و بین المللی، فضاسازی برای جذب سرمایه گذاری های خارجی و انجام سرمایه گذاری های خارجی مناسب، اصلاح نرخ تسعیر ارز، کاهش هزینه های تولید ناشی از دخالت دولت در امور سرمایه گذاران بخش خصوصی، و بسیاری از سیاست ها و اقدام های دیگر لازمه دستیابی به اقتصادی توانا، پویا و عدالت محور است که در آن هر فرد به تناسب توان، سلیقه، علاقه و استعداد خود می تواند در رشد اقتصادی جامعه سهیم شود.