تنور رقابت های انتخاباتی اتاق داغ شد
اقتصاد ایرانی: فعالان بخش خصوصی خود را برای برگزاری اصلی ترین انتخابات صنفی شان آماده می کنند. طی هفته های گذشته نیز گروه های مختلف بخش خصوصی برای حضور در این انتخابات اعلام آمادگی کرده اند. در همین حال امروز گروه «ائتلاف برای فردا» هم با انتشار اولین بیانیه خود وارد کارزار انتخابات شد. پیش از این گروه های دیگر نیز طی بیانیه هایی برای حضور در انتخابات اتاق تهران، دیدگاه های خود را به فعالان بخش خصوصی اعلام کرده بودند.
به گزارش خبرآنلاین، در همین حال «ائتلاف برای فردا» در بیانیه شماره یک خود به موضوعات مختلف پیرامون اصلی ترین نهاد بخش خصوصی ایران پرداخته است. در مقدمه این بیانیه با عنوان «اتاق بازرگانی؛ دیروز، امروز، فردا» آمده است: سابقه تأسیس اتاق های بازرگانی در جهان به بیش از ۴۰۰ سال پیش برمی گردد. هدف از ایجاد اتاق ها بر این پایه استوار بوده است که فعالان اقتصادی، تشکلی مستقل از دولت برای همفکری و همکاری داشته باشند و از آن طریق بتوانند مجتمعاً گفتمانی برای بیان مشکلات و ارائه نظرات و راه حل برای آنها با دولت را به وجود آورند. سابقه اتاق های بازرگانی و گستردگی آنها در جهان از شهرها و استان ها گرفته تا سطح ملی این نهاد را به نهادی فراگیر و بالادستی نسبت به سایر تشکل ها بدل نموده است و بدین ترتیب سایر تشکلها و انجمن های کارفرمایی را زیر چتر خود قرارداده است. با وقوع انقلاب های صنعتی در غرب و اهمیت یافتن روز افزون تولیدات صنعتی در مقایسه با تولیدات دست ساز و پیشه وری، بخش صنعت ماهیت مستقل خود را از بازرگانی شناسایی نمود و به تدریج اتاق های صنعت در کنار اتاق های بازرگانی به وجود آمدند. در جریان تکامل نهادهای بخش خصوصی و احساس نیاز فعالان اقتصادی به یکپارچگی برای تقویت اثرگذاری و گفتمان خود با دولت، اتاقهای بازرگانی و اتاقهای صنایع در اکثر کشورها با هم ادغام شدند و تحت نام اتاق های بازرگانی و صنایع دورۀ جدیدی از فعالیت را آغاز نمودند. البته در برخی کشورها به تناسب اهمیت بخش هایی دیگر از اقتصاد در تولید ناخالص داخلی آن کشور فعالیت اتاق هایشان و بالتبع نام اتاق، گسترش بیشتری یافت و عناوینی چون معدن، کشاورزی، ماهیگیری، تعاون، صنایع دستی و مانند اینها به آن اضافه شد. به هر روی جریان تحول و تکامل اتاقها بدین ترتیب ادامه یافت و اتاقها، هم به گسترش چتر خود بر بخشهای مختلف و هم به توسعه وظایف و مأموریت هایشان پرداختند.»
در ادامه این بیانیه قید شده است:« اتاق های امروز سازمان های بالادستی و فراگیر بخش خصوصی هستند که مأموریت های خود را بهبود محیط کسب و کار ملی از طریق ایجاد گفتمان با حاکمیت، توسعه کسب و کار اعضاء از طریق گسترش روابط داخلی و بین المللی (شبکه سازی) و تسهیل نقش آفرینی فعالان اقتصادی در معادلات داخلی و خارجی و همینطور رابطه آنها با جامعه پیرامون خود، قرار داده اند. سابقه تشکیل اولین نهاد قابل انطباق با اتاق بازرگانی، در ایران به ۱۳۰ سال پیش (۱۸۸۴ میلادی مقارن با ۱۲۶۳ شمسی) برمی گردد. در آن سال حاج محمد حسن امین الضرب به اتفاق تنی چند از تجار معتبر و صاحب نام وقت "مجلس وکلای تجار" را پایه گذاشتند. اولین بار در سال ۱۳۰۵ شمسی نام اتاق در ایران مورد استفاده قرار گرفت و "اتاق تجارت" در مهرماه آن سال بر اساس "قانون اتاقهای تجارت" زیر نظر وزارت بازرگانی تشکیل شد. در دهه ۱۳۲۰ "قانون تشکیل اتاق بازرگانی" در مجلس به تصویب رسید و نام "اتاق بازرگانی" از آن زمان مورد استفاده قرار گرفت. تا سال ۱۳۴۱ فقط اتاق بازرگانی در کشور وجود داشت و در این سال با فشار برخی صاحبان صنایع "اتاق صنایع و معادن" نیز در کشور بوجود آمد. در سال ۱۳۸۴ با ادغام "اتاق بازرگانی" و "اتاق صنایع و معادن"، "اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران"، برای نخستین بار پا به عرصه وجود نهاد. در سال ۱۳۹۰ نیز بر اساس قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار، واژه کشاورزی به نام اتاق اضافه شد و نام اتاق به "اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران" تغییر یافت.»
این گروه تاریخچه اتاق ایران را به سه دوره تقسیم کرده است. در بند اول مرور تاریخچه اتاق ایران آمده است:«دورۀ حفظ و تثبیت (۱۳۶۸-۱۳۵۷) در این دوره عواملی مانند نو پا بودن انقلاب، جریانات افراطی چپ گرا و سوسیالیستی، مهاجرت سرمایه داران و صاحبان صنایع، احساسات ضد سرمایه داری و جنگ تحمیلی باعث شده بود که اتاق در معرض انواع هجمه ها و آسیب ها قرار داشته باشد. هیأت رئیسه وقت اتاق که عموماً از منصوبین حضرت امام (ره) بودند با اتکای به حکم ایشان و رایزنی با مسئولین و مقامات ارشد کشور تلاش نمودند که اتاق را از این تلاطمات مصون نگه دارند و این نهاد را برای بخش خصوصی حفط کنند و در انجام این مهم موفق شدند.»
دوره بعدی با عنوان دروران سکون نامگذاری شده که شامل سال های ۱۳۶۸ تا ۱۲۸۲ می شود. در این بخش نیز آمده است:« پس از پایان جنگ تحمیلی و آغاز دوران سازندگی در کشور انتظار می رفت که اتاق همراه با مقتضیات این دوره و در راستای سازماندهی مجدد بخش خصوصی کوچک و کم توان کشور، تجدید ساختار نماید و نقش پیشگامی بخش خصوصی برای توسعه این بخش و جبران مافات را به عهده گیرد. اما به دلیل عدم تغییر پارادایم حاکم بر اتاق و عدم استقبال از نسل دوم مدیران بخش خصوصی پس از انقلاب برای پیوستن به هیأت نمایندگان و هیأت رئیسه اتاق و رهبری بخش خصوصی، در این دوران گذار اتاقها نتوانستند نقش خود را آنچنان که انتظار می رفت ایفا نمایند و سکون و رکودی نسبی بر اتاقها حاکم شد.»
دوران نوسازی مربوط به سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۴ نیز چنین مورد اشاره قرار گرفته است :«در این دوره مطالبات انباشته فعالان اقتصادی تحصیلکرده و نوگرا و تلاش جمعی ایشان موجب گردید که نسل دوم مدیران بخش خصوصی بتوانند به اتاق راه یابند. استقلال و هویت یابی اتاق تهران و اتاقهای شهرستان، افزایش اعضای اتاقها و رشد تشکیل تشکلها و اتاقهای مشترک، ارتقاء سطح گفتمان اتاقها با دولت و سایر قوا، افزایش تولید فکر و اندیشه اقتصادی در اتاق از دستاوردهای این دوره می باشند. البته در این دوره در ساختار و فرایندهای اتاق تحول لازم بوجود نیامد و متناسب جایگاه و مأموریتهای جدید آن نگردید.»
اما کلیدی ترین بخش بیانیه «ائتلاف برای فردا» به بررسی آینده اتاق و دیدگاه های این گروه مروبط است. برهمین اساس در این بخش با عنوان اتاق برای فردا چنین اشاره شده است: «سپری شدن سه دوره اتاق پس از انقلاب و همزمان شدن شروع دوره جدید آن با رویکرد عملگرایانه دولت کنونی در عبور از تحریم ها و بدست گرفتن ابتکار عمل در منطقه و فراهم شدن زمینه بازیابی نقش و جایگاه بخش خصوصی در کشور، افق جدیدی را پیش روی اتاق ها نمایان ساخته است. از این روی با تحلیل نقادانه و ایجابی از گذشته اتاق و شناخت روزآمد محیط کلان کسب و کار باید چشم اندازی جدید برای اتاق ترسیم نمود و برآن اساس دوره جدید اتاق را آگاهانه و فعالانه آفرید.»
تصویر یا چشم انداز اتاق فردا از نظر این گروه در ۱۲ بند قید شده است: «یک: آینده نگر باشد و برای بهره گیری از فرصت های فردا، در بخش خصوصی جنب و جوش ایجاد کند. دو: اعضایش را مهم ترین سرمایه خود بداند و با استفاده از همه ابزارها از قبیل آموزش، اطلاع رسانی، شبکه سازی تجاری و ارائه مشاوره موجب رشد و توسعه مستمر ایشان شود. سه: به جهانی شدن اقتصاد ایران اهتمام بورزد و پیوندهای بین المللی اعضای خود را از طریق تعامل مداوم با اتاق های سایر کشورها، تقویت کند. چهار: از تقویت شرکت های ایرانی با بهره وری بالا و تبدیل آنها به بازیگرانی با قدرت رقابت در سطح جهان حمایت موثر کند. پنج: کانون اندیشه و بازتاب دهنده صدا ی قاطبه بخش خصوصی باشد و برای حل مشکلات محیط کسب و کار راه کارهای خلاقانه ارائه کند. شش: پیشگام مطالبه سلامت اداری در کشور باشد و برای تحقق آن با جدیت تلاش کند. هفت: کارآفرینان جوان را به عنوان رهبران فردای اقتصاد کشور به رسمیت بشناسد و برای پرورش و مهارتمندی آنها برنامه داشته باشد. هشت: زمینه ساز توسعه حوزه های نوین کسب و کار و فعالیت های اقتصادی در کشور باشد. نه: با همکاری نخبگان اقتصادی بخش خصوصی و بهره گیری از برجسته ترین کارشناسان اقتصاد و مدیریت، بالاترین مرجع مشورتی مورد اعتماد سه قوه در تصمیم سازی اقتصادی کشور باشد. ده: با احترام به همه گرایش های سیاسی، استقلال خود را از جریانات سیاسی حفظ کند. یازده: پیگیر امنیت سرمایه گذاری و زمینه ساز رقابت در اقتصاد کشور باشد. دوازده: به مسئولیت های اجتماعی خود آگاه و پایبند باشد و به ترویج این مهم در میان اعضای خود بپردازد.»
در پایان این بیانیه نیز آمده است: «ما با این چشم انداز به فردای مطلوب بخش خصوصی و اقتصاد کشور می نگریم و معتقدیم که تحول در اتاق و توسعه در اقتصاد در گرو ائتلاف برای فرداست. پس همه اعضای اتاق و فعالان اقتصادی را دعوت می کنیم تا برای ساختن فردایی بهتر برای بخش خصوصی و اتاقی که سکاندار حرکت به سوی چنین فردایی باشد، عزم خود را جزم کنند و همراه و همصدا در مسیر فردا گام بردارند.»
پیش از این گروه های دیگر انتخاباتی نیز برای حضور در انتخابات اتاق تهران اعلام آمادگی کرده بودند. ۱۸ اسفند ماه سال جاری انتخابات اتاق تهران و اتاق های سراسر کشور برکزار می شود.
