اقتصاد ایران به کشاورزی حفاظتی نیاز دارد

اقتصاد ایرانی: بخش کشاورزی ایران در همه زیربخش ها از مزیت های منطقه ای و جهانی برای تامین امنیت غذایی برخوردار است و باتوجه به مزیت های تنوع اقلیمی می توانیم به راحتی به حداقل های خودکفایی هم برسیم.

به گزارش رادیو اقتصاد، دکتر فریدون گل افرا اقتصاددان کشاورزی گفت: وجود ۱۱ اقلیم از ۱۴ اقلیم آب و هوایی دنیا و ذخایر ارزشمند و راهبردی گونه های جانوری و گیاهی و همچنین عرصه های متنوع آبی در شمال، جنوب و داخل سرزمین نشان می دهد که به راحتی می توانیم ظرفیت تولیدات محصولات کشاورزی را تا ۲۰۰ میلیون تن به عنوان مواداولیه گسترش دهیم که صنایع پایین دستی و نوین آن از جمله صنایع تبدیلی و تکمیلی و همچنین تولید محصولات ارگانیک به شدت قابل گسترش است.

وی افزود: باید نرخ اشتغال بخش کشاورزی به ۱۰ درصد برسد و در کشورهای پیشرفته به ۴ درصد می رسد اما خدمات اقتصاد کشاورزی بخش زیادی از اشتغال را در این کشورها ایجاد کرده است.

گل افرا گفت: امروزه احتیاج داریم که نهاده ارزشمند دانش و علم را در فعالیت های کشاورزی تزریق کنیم و با همین آبی که محدود هم هست می توانیم با افزایش بهره وری به سطح بالای توسعه اقتصاد کشاورزی برسیم اما باید رویکرد دولت و مسئولان و همچنین دانشگاه ها تلاش برای استمرار کشاورزی حفاظتی باشد و منابع آب و خاک ارزش تولید ثروت خود را حفظ کند و حاصلخیز بماند.

وی افزود:باید دانشی که وارد کشور می شود یا در دانشگاه ها تولید می کنیم از طریق فعالیت های ترویجی در اختیار آحاد کشاورزان قرار گیرد تا در تقویت تولید ثروت موثر باشد و ایران باید به راهبر اقتصاد کشاورزی دانش بنیان و علمی در منطقه تبدیل شود و این استعداد را دارد و در برخی از آنها مزیت های ما مطلق است و کسی نمی تواند در این عرصه ها با ما رقابت کند.

این متخصص علوم کشاورزی گفت:باید پیمانکاری مکانیزاسیون در این اراضی کشاورزی تقویت و تردد ماشین آلات در مزارع ساماندهی شود.

گل افرا افزود: همچنین نیاز داریم میزان تولید محصولات کشاورزی به ازای هر مترمکعب آب را افزایش دهیم که تا دو سه برابر قابل افزایش است.

وی گفت: ساماندهی علمی تولید، اقتصادی کردن شبکه توزیع، گسترش محصولات ارگانیک و همچنین مدیریت بازارهای صادراتی به ویژه در خلیج فارس باید در اولویت برنامه ششم قرار گیرد و روستاهای خود را به مجتمع های اقتصادی علمی کشاورزی تبدیل کنیم.

بنابراین گزارش پیشرفت اقتصاد روستایی باعث می شود پایداری و دوام رشد تولید در کشور افزایش یابد. ۲۳ میلیون نفر در مناطق روستایی زندگی می کنند و با برنامه ریزی ناحیه ای و طرح های توسعه منطقه ای می توان ظرفیت جذب جمعیت در روستاها را تا بیش از ۵۰ میلیون نفر هم افزایش داد که تاثیر قابل توجهی در توسعه واقعی اقتصاد و مبتنی بر تولید ثروت ، بازار اشتغال و رشد اقتصادی بدون تورم خواهد داشت.

بررسی الگوهای توسعه در کشورهای ترکیه، چین، هند و کره جنوبی نشان می دهد، توسعه اقتصاد روستایی، همگرایی خوبی با افزایش نرخ رشد اقتصاد ملی دارد و در چین ۸۰ درصد جمعیت در مناطق روستایی زندگی می کنند و ۲۰ درصد غذای جهان را تولید می کنند.

ایران که یک درصد جمعیت جهان را دارد باید یک درصد غذای جهان را هم تولید کند که با تحقق این هدف می توانیم به اشتغال 100 درصد در مناطق روستایی برسیم.

بهزراعی، آموزش و ترویج، افزایش بهره وری منابع آب به ویژه توسعه طرح های آبیاری تحت فشار باید مورد توجه قرار گیرد و اگر مدیریت منابع آب بهینه سازی نشود و به فکر صرفه جویی جدی در این عرصه نباشیم نمی توان از همه ظرفیت های اقتصاد روستایی و کشاورزی به طور علمی استفاده کرد.

باید آبیاری سنتی حذف شود و با روش های نوین تلاش کنیم، تولیدات کشاورزی افزایش یابد که به کاهش تورم و رونق اقتصاد ملی منجر خواهد شد.

توسعه اقتصاد روستایی، آسیب پذیری و ضربه پذیری اقتصاد ملی را کاهش می دهد و به تحقق اهداف برنامه های توسعه هم کمک خواهد کرد، باید حمایت جدی از این بخش در دستور کار قرار گیرد.

توسعه روستایی به معنی احیای تمامیت اقتصادی و فرصت های ایجاد ارزش افزوده در جغرافیای روستاهاست که با مدیریت منابع آب و خاک آغاز می شود و در سطوح بالاتر شامل خدمات بازرگانی، صنایع روستایی، صنایع دستی، صنایع تبدیلی و تکمیلی و اقتصاد دانش محور ویژه این مناطق هم برنامه ریزی می شود.

تغییر شیوه تولید از سنتی به سمت مدرنیزه شدن، ارتقای علم و تکنولوژی جدید در جهت افزایش تولید، مکانیزه کردن بخش کشاورزی ارتقای کیفیت مدیریت روستا، سرمایه گذاری مطلوب در بخش های مختلف روستایی از مؤلفه های تأثیرگذار در رفع معضل مهاجرت روستایی و ارتقای رشد و توسعه در روستاها به شمار می رود.