حاصل هفت ماهه از سال جهاد اقتصادى:هيچ!

                  
 دکتربيژن عبدى: سال جهاد اقتصادی یک گام برای پیشرفت اقتصادى کشوردر چارچوب سندچشم انداز 20 ساله است . مقام معظم رهبری بسياربر اجراوتحقق اهداف اين سال تاکيددارند و بارها در نشست های خود اهمیت این موضوع را بازگو کرده اند.ايشان بارها گفته اندکه براى تحقق جهاد اقتصادی باید بدنبال یک راهکار اجرایی قوی و جدی باشیم ، مسئولان و دولتمردان هم برای این کار جهادی برنامه داشته باشندو دستگاه هانيز وظايف خاص خود را شناسايى وروى آن برنامه ريزى کنند.امااکنون که بيش از هفت ماه از اين سال مى گذرد سوال اين است که تا چه حد به اهداف سال جهاد اقتصادى نزديک شده ايم؟

پاسخ به اين پرسش نياز به ارزيابى وارزيابى نياز به آمار و ارقام دارد. اما متاسفانه در اين 7 ماه گذشته اصولا آماری ارائه نشده تا بتوان با توجه به آن قضاوت کرد که دولت براى تحقق جهاد اقتصادى چه کرده‌ است. اما آنچه از نشانه ها پيداست اينکه حتى هنوز وفاق عمومى در بين مسوولان در رابطه با جهاد اقتصادى ايجاد نشده و خود مسوولان تصور درستى  ندارند که با مطرح شدن جهاد اقتصادى اصولاچه بايد بکنند.صريح بگويم 7 ماه گذشته وهمين!

البته مقصر اين ماجرافقط دولت نيست.دراين مدت هفت ماهه نديديم لايحه و یا حرکت خاص و ويژه‌اى براى تحقق جهاد اقتصادى درمجلس تصويب شود.فقط يک کميسيون ويژه تشکيل شد که آن هم جلساتش تشکيل نمى شودوخروجى قابل ذکرى نداشته است.يادمان هست که اتفاقا امسال لايحه بودجه 90 برخلاف همه اين سالها درزمانى تصويب شد که نامگذارى سال مشخص شده بوداما دريغ از گنجانيدن يک تبصره يااشاره کوچک دراين لايحه درباره جهاد اقتصادى! تخصيص بودجه وپيش بينى سازوکار عملياتى است که حرکت به سوى يک هدف رانهادينه مى کند.آيا مجلس نمى توانست سازوکار حرکت به سوى جهاد اقتصادى را در بودجه دولت بگنجاند وبعددرباره تحقق آن گزارش بخواهد؟!

ما برنامه‌ريزى کرده ايم که نرخ رشدمان 8 درصد باشد. رهبرى در سياست‌هاى چشم‌انداز 20 ساله اعلام کرد،مجلس تصويب و دولت هم قبول کرد. اما وقتى به خروجى‌ها نگاه مى‌کنيم مى‌بينيم چنین رشدی نه تنها وجود نداردکه تازه متاسفانه اعلام نرخ رشد اقتصادى جزو آمار و ارقام محرمانه‌اى شده که کسى به آن دسترسى ندارد.

صريح بگويم ،غرق شدن دولت در مسائل روزمره مانع اجرا شدن اهداف چشم انداز 20 ساله و همچنین اهدافى مانند جهاد اقتصادی شده است.يعنى مسايل دم دست اينقدرداريم که اصلا نمى رسيم فکر کنيم مثلا هر آنچه که در برنامه‌هاى 5 ساله‌مان داشته‌ايم تقليدى بوده است. مثلا رشد و توسعه براساس سرمايه‌گذارى در بخش صنعت صورت مى‌گيرد و يک چنين الگويى از کشورهای غربی گرفته شده است در حالی که باید ببینیم اقتصاد ما کشاورزى است يا صنعتى تا بعددرک کنيم که بايد در کدام جهت رشد کنيم.

از سوى ديگربرخى ساختارهاى کلان ما ضدجهاد اقتصادى وبرنامه ريزى بلند مدت مهندسى شده است.مثلاعمر دولت و مجلس ماعلاوه براينکه کوتاه است، همزمان با يکديگرآغاز نمى شود.. بنابر اين هرکس که رئيس‌جمهور يا رئيس مجلس مى‌شودطبيعتا تلاش مى‌کند بعد از 4 سال گزارش قابل لمسى از فعاليت‌هاى خودداشته و به مردم ارائه دهد. فرض ما اين است که همه مخلصانه تلاش مى‌کنند و مى‌دوند، اما خروجى فعاليت‌هايشان مورد انتظار نيست. نگرانى رهبر ى هم همين است. اين است که اين عمر محدود وغير هماهنگ دولت ها ومجلس هارابه ورطه روزمرگى وگزارش دهى به جاى خروجى دهى مى اندازد.

لذا مسائل روزمره و گرفتارى‌ها فرصت نمى‌دهد که  دولت ها ومجلس هابنشينند و روى مسايلى چون جهاد اقتصادى يا چشم انداز 20 ساله کار و سرمايه‌گذارى کند، چرا که اين يک کار ميان‌مدت است و به عمر سياسى آنها جواب نمى دهد ولذا روى آن گزارش هم نمى توان داد. پس همه نسبت به اجراى آن بى علاقه وانگيزه هستند وشايد حق هم داشته باشند.

لذاهر دولتی که بخواهد در اصلاح نظام اقتصادى موجود برپايه جهاداقتصادى وسند چشم انداز گام بردارد باید مکانیزمی دردست داشته باشدتا مجبور شود به دور دستها فکرکندوسيستم ازاو گزارش فورى نخواهد.بلکه گزارش ،کارى باشد که مثل کاشتن درخت گردوست .10 سال بعد اما براى سالهاى سال پربار وپرسود ميوه مى دهد. اگر براى شروع کار نگرش درخت گردويى بر سيستم فعلى سياسى کشور حاکم شود کاربسيار بسيار بزرگى انجام داده ايم چون دولت ها ومجلس هارابه اين واداشته ايم که روى آينده برنامه ريزى وسرمايه گذارى کرده ومطمئن باشند ساختارسياسى وافکارعمومى اين کارراهمان گزارش کارارزشمند محسوب کرده وبراى آن ارج وقرب واعتبار قائل خواهدشد.

 ودر غير اين صورت خروجى ما از سال جهاد اقتصادى همين است که مى بينيد:چيزى نزديک به هيچ...