عسگر اولادی: با کمپین تحریم خرید پسته موافقم

ذهن آقایان دولتی کاملا اشتباه و مخدوش است؛ آنها تصور می کنند که پسته انحصارا در اختیار صادرکنندگان است و این صادرکنندگان هستند که باید پسته را به بازار داخل تزریق کنند. حال آنکه پسته صادراتی با آن پسته ای که مصرف داخل می شود از نظر کیفیت تفاوت بسیاری دارد. 
 اینکه آقای استاندار تهران خبر از کشف انبارهای پسته در اطراف تهران می دهد که به گفته وی کحل احتکار بوده، باید ذهن ایشان را اصلاح کرد. چون پسته اصولا برای صادرات نیاز به انبار شدن دارد که بعضا تا یکسال هم انبار آن طول می کشد. 
 من در خارج از ایران انبار ندارم. یک انبار عمومی در بندر آزاد هامبورگ است و من هم از آن استفاده می کنم و محموله های صادراتی ام را در این انبار می ریزم و توزیع می کنم. 
 پس از انتشار خبر ممنوعیت صادرات پسته، بلافاصله آمریکایی ها اعلام کردند که این تصمیم، بهترین توفیق برای ما است و اگر دلار یک میلیارد دلار هم خرج می کردیم چنین تصمیمی که دولت ایران علیه صادرات پسته گرفتند نمی توانستیم بگیریم. 
 اینکه کمپینی در شبکه های اجتماعی مبنی بر تحریم خرید پسته و آجیل به راه افتاده، اتفاقا به نظر من حرکت خوبی است. پسته محصولی است که در داخل به طور متوسط سالانه ۲۰۰ هزار تن تولید می شود در حالی که مصرف داخلی آن در بهترین حالت ۱۵ درصد است. بنابراین اگر در داخل خرید نشود هیچ اثر سوئی بر پسته نخواهد گذاشت. 
 یک گروه از ایرانیان، شامل آقایان امین، برخوردار و آگاه، اوایل انقلاب ساقه درخت پسته را با خود به آمریکا بردند و در دو ایالت کالیفرنیا و ارکانزانس کاشتند و مزارع پسته را به بار آوردند. میزان تولید سال های ابتدایی پسته در ایالات متحده فقط ۳۰ هزار تن در سال بود که این رقم در حال حاضر به ۲۵۰ هزار تن در سال رسیده است. 
 آمریکا در حال حاضر ۷۰ درصد بازار جهانی پسته را در اختیار دارد و ایران ۳۰ درصد. 
 پسته ایران از مسیر برخی کشورها از جمله، عراق، اردن، قبرس و دبی به آمریکا صادر می شود. 
 به تازگی کشور چین کشت پسته را آغاز کرده که پنج سال دیگر به محصول می رسد. 
 ماجرای پیش آمده پسته،هیچ ارتباطی به حاج حبیب الله و من ندارد. برای اینکه معاون اول یک جمله گفت که نشان می دهد هدف او چیست. آنهایی که اهل فن هستند می فهمند، اینکه ایشان گفتند، من پسته را از چنگ رفسنجانی ها درمی آورم. اگر ایشان این بیان را گفته باشد که ان شاءالله نگفته، معلوم است که خط سیاسی در کجا است. ما که پسته ای نیستیم. 
من تنها نیم درصد کل صادرات پسته ایران را در دست دارم. حال که در یک دوره ای، من ۱۰ درصد کل صادرات خشکبار ایران را در اختیار داشتم. 
 در سفری که چندی پیش به چین داشتم، به نخست وزیر چین گفتم شما به مردم چین توصیه کنید که روزی یک دانه پسته بخورند، و اگر نه ماهی یک پسته یا حتی سالی یک پسته بخورند. اگر این میزان پسته در چین مصرف شود، دو برابر محصول داخلی ما پسته فقط در این کشور مصرف می شود که برای ما به اندازه کافی ارزآوری فوق العاده ای دارد. ایشان خندید و گفت چشم. خب البته این کار عملی نمی شود. 
 اگر صادرات پسته متوقف شود من سراغ کاشت و برداشت سیب زمینی و شغلم می روم چون دیگر پسته مصرف داخلی ندارد. این نوع از پسته ای که ما صادر می کنیم مصرف داخلی اش صفر است.در نتیجه اگر صادرات پسته را ممنوع کنند از این چرخه کنار می روم و فعالیت دیگری را شروع می کنم.

"تجارت فردا"