مهم‌ترین داستان نفتی ۲۰۱۷
اقتصاد ایرانی: سال ۲۰۱۷ داستان های جذاب بسیاری در صنعت انرژی به همراه داشت، اما جالب ترین داستان را از نظر «پایگاه خبری اویل پرایس» باید ظهور ایالات متحده به عنوان یک صادرکننده جدید نفتی دانست؛ کشوری که در چند دهه اخیر، بزرگ ترین وارد کننده نفت خام جهان بود و حتی در پی انقلاب نفتی شیل، باز هم نیاز به وارد ات نفت خام داشت. اما این کشور در چند سال گذشته به تدریج توانست به خود کفایی نزدیک شود و با تغییر و تحولاتی که در سال ۲۰۱۷ اتفاق افتاد، حتی خود را به عنوان یک صادرکننده نفتی بر سر زبان ها بیندازد.
به گزارش تعادل، شروع اسمی صادرات نفت خام امریکا را باید سال ۲۰۱۵ دانست. در آن سال ممنوعیت صادرات نفت خام این کشور لغو شد و محموله هایی هم صادر شدند؛ اما این میزان بسیار کم و قابل چشم پوشی بود. اما سال ۲۰۱۷ سالی بود که سیلاب صادراتی امریکا شروع شد. در نیمه نخست سال در چند هفته میزان صادرات ایالات متحده به یک میلیون بشکه در روز نیز رسید اما میانگین صادراتی این کشور از ماه ژانویه تا ژوئن حدود ۷۵۰ هزار بشکه در روز بود.
به گزارش اویل پرایس در سه ماهه سوم سال جاری، ماشین صادرات امریکا سرعت گرفت و بد ون شک توفان هاروی جرقه آن بود. ممکن است، عجیب به نظر برسد که یک توفان و بلای طبیعی در تگزاس را عامل رشد صادرات نفتی امریکا بدانیم. با این حال هاروی به پالایشگاه های بسیاری ضربه زد و به این صورت بخش قابل توجهی از نفت تگزاس بلااستفاده باقی ماند که باید به جای دیگری فرستاده می شد .
مازاد تولید نفت خام در امریکا که در نتیجه کمبود ظرفیت پالایشی بود، به وضوح در تخفیف های قیمتی وست تگزاس اینترمدییت خود را نشان داد. این تخفیف ها به دلیل آن بود که باید برای نفت امریکا مشتری پیدا می شد. در نتیجه اختلاف قیمت وست تگزاس اینترمدییت (دبلیوتی آی) با نفت خام برنت به ۷ دلار در هر بشکه هم رسید که بیشترین میزان در چند سال گذشته است. اگر شما یک خرید ار (به عنوان مثال چین) باشید، تخفیف ۷ دلاری در هر بشکه برایتان بسیار رغبت انگیز خواهد بود؛ حتی اگر مجبور شوید هزینه بیشتری برای حمل و نقل بپردازید. به این ترتیب جای تعجب نیست که صادرات نفت ایالات متحده به چین در سال جاری جهش داشته است.
در هفته آخر اکتبر صادرات نفت ایالات متحده به رکورد ۲.۱۳۳ میلیون بشکه در روز رسید؛ با این حال پس از آن اند کی کاهش یافت. در واقع به نظر می رسد که امریکا کار دشواری برای حفظ چنین سطح بالایی از صادرات نفتی دارد. هر قدر که امریکا نفت بیشتری صادر کند، احتمالا میزان تخفیف قیمتی دبلیوتی آی نسبت به برنت هم کمتر خواهد شد و این موضوع به معنای کاهش مزیت رقابتی نفت خام امریکا خواهد بود .
با وجود این ایالات متحده در سه ماهه چهارم به طور میانگین ۱.۵ میلیون بشکه در روز صادرات داشته است. این رقم علاوه بر آنکه در تاریخ امریکا به ندرت دیده شده، باعث شده تا این کشور نقش مهمی در بازار جهانی نفت به دست آورد. در این سطح امریکا نسبت به ۶ عضو از ۱۴ عضو اوپک نفت بیشتری صادر می کند.
با وجود چنین شرایط مساعدی برای ایالات متحده، این کشور حتی ممکن است سال آینده میلادی بتواند نفت بیشتری صادر کند، چرا که هم اکنون چند نیروی مختلف بازار به نفع این کشور عمل می کنند. تخفیف دبلیوتی آی همچنان بسیار زیاد است و قیمت آن در معاملات آتی ماه های پیش رو در هر بشکه ۷ دلار کمتر از برنت است. این وضعیت سطح صادرات را بالا نگه خواهد داشت. پایگاه خبری «آرگوس مد یا»ی لندن هزینه حمل و نقل به وسیله نفتکش های غول پیکر (VLCCs) را در حدود ۳.۷۵ دلار در هر بشکه برآورد کرده است. این رقم به معنای آن است که اختلاف ۷ دلاری نفت خام امریکا و برنت برای ادامه صاد رات این کشور کافی است.
اما این واقعیت را هم نباید نادیده گرفت که خروجی شیل ایالات متحده در حال افزایش است؛ افزایشی که مانند مانعی بر سر راه صاد رات بیش از پیش نفت خام وست تگزاس اینترمدییت است، چرا که برخی خریداران نفت جهان به جای خرید از محموله های متداول (وست تگزاس اینترمدییت) خرید خود را از نفت شیل امریکا انجام خواهند داد. البته بلومبرگ در گزارشی که هفته پیش منتشر کرد، به مشکل پسندی خریداران آسیایی اشاره کرده بود و آنها را بی میل به خرید از محموله های نفت شیل امریکا عنوان کرده بود. دلیل این خریداران، بی ثباتی و یکنواخت نبودن مشخصات شیمیایی نفت شیل امریکاست؛ به نحوی که با پالایش هر محموله، نوع سوخت متفاوتی به دست می آید که معمولا هم مورد خواست پالایشگاه های آسیایی خریدار نفت خام نیستند. آن طور که بلومبرگ تحلیل کرده بود، در صورتی که مشکل بی ثباتی نفت شیل امریکا رفع نشود، خرید اران به سمت منابع نفتی متد اول (از جمله د بلیوتی آی) مایل خواهند شد.
در این سناریو انتظار می رود که هر قدر تولید وست تگزاس اینترمدییت افزایش بیشتری یابد، صادرات آن هم بیشتر خواهد شد (به دلیل مزیت هایش نسبت به نفت شیل و همچنین کمبود نفت خام در بازار). اما در سناریو دوم، مشکل بی ثباتی نفت شیل امریکا حل خواهد شد و مشتریان به خرید این محموله ها ادامه خواهند داد. مساله آنجاست که در هر دو سناریو، پیش بینی می شود که میزان صاد رات نفت خام امریکا در سال آینده افزایش بیشتری یابد، افزایشی که ریشه در بالا رفتن تولید نفت این کشور دارد.
اداره اطلاعات انرژی امریکا پیش بینی می کند که تولید نفت این کشور در سال ۲۰۱۸ به ۹.۹ میلیون بشکه در روز برسد؛ رقمی که بالاترین رکورد تاریخ این کشور خواهد بود. بازیگران و تحلیلگران بازار هم بر این باورند که در سال آینده، تولید نفت امریکا افزایش خواهد یافت. البته تفاوت هایی هم بین انتظارات آنها وجود دارد. اوپک و برخی تحلیلگران افزایش رشد نفت امریکا در سال آینده را یک میلیون بشکه در روز برآورد می کنند. اما آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد که رشد تولید شیل امریکا تنها حدود ۸۷۰ هزار بشکه در روز باشد. حتی در صورتی که تنها برآورد آژانس بین المللی انرژی درست باشد، باز هم میزان تولید سال آینده امریکا به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.
در همین زمان قطع شدن خط لوله فورتیز به طور مستقیم برنت را تحت تاثیر قرار داد؛ هم به طور بنیادین (از طریق کم شدن تولید برنت تا میزان چند هزار بشکه در روز) و هم از نظر شیوه قیمت گذاری آن (قیمت برنت تا حد بسیاری بستگی به میزان نفتی دارد که از دریای شمال راهی بازارها می شود ). اختلال های دیگر بازار مانند اختلال خط لوله نفتی در لیبی بیش از آنکه بر نفت خام وست تگزاس اینترمدییت اثر داشته باشند، بر قیمت برنت اثر می گذارند.
علاوه بر این هر قدر که تخفیف نفت دبلیوتی آی نسبت به برنت مد ت بیشتری پابرجا بماند، امریکا مشتریان بیشتری برای نفت خود پیدا کرده و سهم خود را از بازار افزایش خواهد داد. در این صورت حتی با کمتر شدن تخفیف ها باز هم امریکا می تواند این مشتریان را نگه دارد. پایگاه خبری آرگوس مد یا گزارش میدهد که پالایشگاه های کرهجنوبی، هند و لهستان شروع به خرید نفت خام امریکا کردهاند و این نفت را جایگزین بشکه هایی می کنند که پیش از این از خاورمیانه میآمدند. پالایشگاه های این کشور، نخستین محموله های نفت خام امریکایی خود را دریافت کردهاند و براساس برنامه ریزی ها در چندماه آینده چند محموله دیگر هم برای آنها ارسال خواهد شد.
یکی دیگر از دلایلی که باعث می شود، صادرات نفتی امریکا بتواند روند صعودی خود را حفظ کند، آن است که در سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، پایانه های صادرات نفت جدیدی در این کشور به بهره برداری خواهد رسید. اسکله نفت فراساحلی لوئیزیانا (LOOP) نیز در حال ایجاد تغییراتی در زیرساخت های خود است که امکان پهلوگیری نفتکش های غول پیکر (با ظرفیت ۲۵۰ تا ۳۰۰ هزار تنی) را هم امکان پذیر کند. با اتمام این تغییرات، ظرفیت صادراتی این اسکله افزایش یافته و به طور همزمان هزینه صادرات کاهش خواهد یافت. این فرآیند به سازی قرار است در اوایل سال ۲۰۱۸ به پایان برسد.
صادرات نفت ایالات متحده در سال ۲۰۱۷ افزایش یافت ولی در سال ۲۰۱۸ می تواند افزایش بیشتری را تجربه کند.
