ناگفته هایی از آدم ربایی غرضی

اقتصاد ایرانی: بازگشت محمد غرضی به فضای سیاسی کشور پس از سال ها گوشه نشینی فرصت مورد پرونده ها و ناگفته های گذشته را پیش کشیده است. سه دهه قبل او برای اولین بار و حتی پیش از بحران گروگانگیری کارمندان سفارت امریکا توسط دانشجویان خط امام، اولین گروگانگیری انقلابی را صورت داد. در کتاب زندگینامه سیاسی آیت الله طالقانی در این مورد چنین توضیح داده شده است:« ماجرا از آنجا آغاز شد که شب 23 فرودین، هانی الحسن مسول دفتر سازمان آزادی بخش فلسطین در ایران ضمن تماسی تلفنی با طالقانی اظهار داشت پیامی از سوی یاسرعرفات برای وی آورده است. طالقانی فردای همان روز، دو تن از فرزندانش مجتبی و ابوالحسن را مامور دریافت پیام مزبور کرد. مجتبی از عناصر سازمان اسبق مجاهدین خلق و شاخه انشعابی مارکسیست آن یعنی شاخه پیکار بود. البته گفتنی است که طالقانی از واپسین زندان خود جریان  مارکسیستی منشعب از مجاهدین خلق را تکفیر کرده بود، اما اکنون ظاهرا مجتبی به این علت انتخاب شد که سال ها با رهبران جنبش مقاومت فلسطین حشر و نشر داشت. هدی همسراو نیز فلسطینی بود و در این ماموریت وی را همراهی می کرد. این هیت ساعت نه صبح باهانی الحسن دیدار کرد. در این گفت و گوها هانی الحسن ضمن شکوه از روند ایجاد اختلاف  شکاف بین ملت ایران و فلسطین مه از سوی جریان های درون انقلاب هدایت می شد، می گوید: به طالقانی بگوید که دولت موقت از ما خواسته است تا دفترمان در اهواز را با موافقیت شورای انقلاب و سیداحمد خمینی دایر شده است، تعطیل کنیم و این امری بی سابقه است.

فرزندان طالقانی پس از دریافت پیام و تسریع در ابلاغ آن راه خانه را در پیش می گرفتند اما ناگهان در میانه راه خودرو آنها توسط افرادی که در کمین نشسته بودند توقیف شد. این حرکت را اصغرصباغیان و سیدمحمدغرضی رهبری می کردند. فرزندان طالقانی به گمان آنکه گویا اشتباهی رخ داده است، اقدام به معرفی خود وارائه کارت شناسایی می کنند. اما به نیجه نمی رسند زیرا بازدداشت کنندگان هویت آنها را دقیقا می دانستند. پس از یک رشته کشاکش و زد و خورد میان آنها نهایتا هیت طالقانی تسلیم و بازداشت می شوند و چشم بسته به پادگان لویزان و به سلول انفرادی می روند.

تاخیرچندین ساعته فرزندان طالقانی را نگران می سازد. محمد رضا فرزند دیگر طالقانی برای پیگیری ماجرا راهی می شود. اخبار مربوط به این موضوع بلافاصله به اطلاع خانواده طالقانی می رسد. طالقانی با شنیدن قضیه گمان می برد که ماموران ساواک یا بازماندگان رژیم گذشته برای تحت فشار گذاشتن او فرزندانش را ربوده اند. بنابراین با دکتر یزدی معاون نخست وزیر در امور انقلاب شهربانی وکمیته ها تماس گرفت. اما آنها اظهار بی اطلاعی کردند. مشخصات اتومبیل مجتبی از طریق رادیو و کمیته ها به شهربانی اعلام شد و نیروهای زیادی برای یافتن آنها بسیج شدند.

در این میان محمدرضا، که جهت پیگیری ماجرا به کمینه مرکزی سپاه پاسداران واقع در سلطنت آباد رفته بود، ناگهان اتومبیل برادرش را در محوطه همان مرکز یافت. با تحقیقات مشخص شد،​محمد غرضی به همراه جمعی دیگر برادر او را ربوده اند.

طالقانی از شنیدن این جریان به شدت عصبانی شد و غرضی را به خانه خود احضار کرد. اما غرضی از پذیرش مسولیت این ماجرا سرباز زد و به وسیله سرهنگ رحیمی فرماندهی دژبان مرکز بازدداشت شد.

سرانجام فرزندان طالقانی با دخالت دولت موقت آزاد شدند. طالقانی پس از این جریان با صدر اعلامیه ای دفتر خود را تعطیل کرد و قهر سیاسی کرد. این ماجرا حداقل یک هفته فضای سیاسی کشور را به شدت آشفته ساخت. سرانجام هم با راهپیمایی های گسترده مردم او به مسولیت سابق بازگشت.»

در همین میان، آیت الله مهدوی کنی، رئیس کمیته انقلاب به صورت رسمی اعلام کرد، اقدام غرضی ربطی به کمیته نداشته است و او خودسرانه چنین کرده بود.