خطاب به روزنامه کیهان

هوالعلیم

مدیر مسئول محترم روزنامه کیهان

جناب آقای حسین شریعتمداری

پس از انعکاس اظهارات رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی در مورد استادان این دانشگاه لازم دانستم موارد زیر را معروض دارم. از جناب عالی که فردی منتسب به اصول گرایی هستید و از محل بیت المال برای مدیریت روزنامه کیهان هزینه می کنید و همواره برای دفاع از اهداف متعالی ولایت تلاش کرده اید، انتظار می رود نسبت به انتشار این مطالب اقدام فرمائید تا در روزی که همه ما به خاطر اعمالمان مورد بازخواست قرار خواهیم گرفت دِین دانشگاهیان بر ذِمّه شما نباشد و به عنوان یک رسانه اصول گرا به وظیفه قانونی و شرعی خود عمل کرده باشید:

قصد نداشتم بعد از رفتن ایشان از مصدر دانشگاه سخنی در اعتراض و نقد ایشان بیان کنم. چرا که سوءتفاهم های احتمالی را ممکن می ساخت. مواردی از این قبیل که حالا که ایشان رفته است و در رأس دانشگاه قرار ندارد جرأت پیدا کردیم حرف بزنیم و یا اینکه خود را برای روسای فعلی بروز دهیم. خدا شاهد است که بلندترین نقدها را در زمان ریاست آقای شریعتی به ایشان عرضه داشته ام و هزینه آن را بارها پرداخته ام. دوستان و آنهایی که مرا می شناسند می دانند که تا چه اندازه در این گفته صداقت دارم. لکن سخنانی که چندین بار از ایشان نقل شده است احتیاط را بر من حرام کرد و از حفاظ مراقبت از خود خارج شدم تا در برابر این مطالب ناروا وظیفه خود را ادا نمایم. مطالب زیر از جانب کسی مطرح می شود که خود همواره مدافع اصول گرایی و پیروی از خط ولایت بوده است. موضع گیری های پیشین من این را نشان می دهد. به نظرم اگر اصول گرایی سیاست زده نباشد و تمسک به ولایت را فقط در تعابیر سیاسی و برای اهداف قدرت طلبانه تفسیر نکند همین واکنش را نیز اصول گرا می داند و اگر چنین تصور کنیم هر که ما را نقد کند در موضع دشمن قرار دارد، با کجای اصول گرایی سازگار است؟ اگر برای رسیدن به هدف، هر وسیله ای را توجیه کنیم چگونه می توانیم خود را اصول گرا بدانیم؟

مطالبی که از قول جناب آقای صدرالدین شریعتی بر زبان جاری شده است نه در شأن ایشان به عنوان شخصی در کسوت روحانی است و نه در شأن دانشگاه علامه طباطبایی به عنوان بزرگترین دانشگاه علوم انسانی در خاورمیانه است. ما از کسی که خدمات ارزنده ای به دانشگاه انجام داده است و مشکلات اجرایی دانشگاه را در فراز و فرودهای فراوان مدیریت کرده است انتظار نداشتیم این گونه به دور از معیارهای اخلاقی و عقلی سخنانی در مورد همکاران خود بیان کند که تصویری مخدوش نه فقط از تعداد اندکی از مدرسان بلکه از کل دانشگاه در افکار عمومی شکل دهد. این در حالی است که اکثر موارد یاد شده اولاً اغراق آمیز مطرح شده اند و ثانیاً در هیچ دادگاه صالحه ای به اثبات نرسیده اند.

مردم به خوبی می دانند که در هر جمعی امکان خطاهای اجتماعی و عدول از معیارهای اخلاقی وجود دارد و این امر اختصاص به هیچ قشر خاصی ندارد، لکن به جرأت می توان ادعا کرد میزان این گونه خطاها در میان دانشگاهیان به نسبت امکان آن از دیگر اقشار بسیار کمتر است. سازمان دانشگاه با سازمانهای دیگر متفاوت است؛ اساتید دانشگاه کارکنان دانشگاه هستند لکن دانشجویان و سایر کارکنان این نوع سازمان نسبت متفاوتی با آنها دارند و با توجه به اشتیاق و اقبالی که نسبت به آنها وجود دارد احتمال عدول از مسیر صلاح همواره ممکن است، با این وجود به دلیل فرهیختگی و اخلاقی بودن دانشگاهیان به ندرت چنین خطاهایی سر می زند. این در حالی است که در میان بسیاری اقشار دیگر علیرغم نبودن چنین فضایی میزان خطاهای اجتماعی و اخلاقی کم نیست. بر این اساس ارائه تصویری مستهجن از دانشگاه و بیان سخنانی نظیر اینکه «خدا می داند چه صحنه هایی دارم که اگر بگویم استخوان ها می ترکد»، واقعاً بی انصافی نسبت به دانشگاه است. تجربه زیسته ما نشان از آن دارد که دانشگاهیان ضمن مراقبت از خود و اعتلای مناسبات خود با اطرافیان نسبت به هرگونه خطایی در جمع همکاران خود با حساسیت بالا برخورد می کنند.

ایشان چند بار گفته اند که قصد ندارند آبروی کسی را ببرند لکن با ذکر جزئیات و مشخصات افراد، به گونه ای در مورد آنها سخن گفته اند که هر کسی که در دانشگاه باشد به خوبی می تواند آنها را شناسایی کند و یا حتی بدتر از آن علاوه بر شخص مظنون، دیگران را نیز در این کار شریک بداند. این چه نوع اسلامی است که در نهایت منجر به چنین رفتاری می شود؟! این چه نوع اصول گرایی است که تشییع فاحشه از آن بیرون می آید و از جانب نشریه ای اصول گرا نیز منتشر می شود؟! آیا قدرت آن قدر مهم است که آبروی مؤمنین و نهاد دانشگاه را باید برای آن هزینه کرد؟ نگویید که مسأله فقط مربوط به چند نفر است. به نظر شما کسی که سطور منتشره را که تحت مدیر مسئولی شما منتشر شده است بخواند چه تصوری از کلیت دانشگاه در ذهن او شکل می گیرد؟ شما یک روزنامه نگار هستید و به خوبی می توانید درک کنید که پیام های ارسالی از سوی شما به منزله نقاطی هستند که در ذهن مخاطب تصویری را به وجود می آورند. لازم نیست تمامیت تصویر ارسال شود همینکه نقاط در مواضع به خصوصی ارسال شدند تصویر مورد نظر شکل خواهد گرفت. اگر نظام قضایی ما قدری پیشرفته تر از این بود، این امکان وجود داشت که به خاطر هتک حرمت به دانشگاه مورد بازخواست قرار گیرید. لکن خوشبختانه یا متأسفانه به دلیل نقص قوانین چنین امکانی فراهم نیست ولی دادگاه الهی که منتظر تدوین و تصویب چنین قوانینی نیست پس بیایید و از کار خود استغفار کنید و از دانشگاه اعاده حیثیت کنید.

مطالب دیگری نیز در مورد نقد اصول گرایی ایشان وجود دارد که به خود اجازه نمی دهم در این فضا که مورد سو استفاده قرار می گیرد بیان کنم. لکن در مجال و مقال دیگری آنها را بازگو خواهم کرد تا بدانید چه بر سر دانشگاه علامه طباطبایی آمده است.

علی انتظاری

مدیر گروه جامعه شناسی

دانشگاه علامه طباطبایی