بازگشت به عقل جمعی

انتظار بخش خصوصی و فعالان اقتصادی کشور از دولت آینده در سالی که توسط مقام معظم رهبری به عنوان سال «حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی» نام گذاری شده، این است که دولت با درک حساسیت و مصالح و وضعیتی که ما با آن به خصوص در زمینه تحریم های خارجی مواجه هستیم، باید به طور کامل به نقش اقتصاد و تجارت و تولید توجه بکند به نحوی که فعالان اقتصادی علاوه بر تحریم های خارجی، با تحریم های داخلی نیز مواجه نشوند.

سال هاست که در تمام دنیا، اقتصاد امری تعیین کننده در یک کشور است و همه ما می دانیم که بسیاری از مسائل تعیین کننده سیاسی کشور هم، نه تنها در ایران بلکه در سراسر دنیا، تحت تاثیر جریانات اقتصادی است. بنابراین این موضوع باید در اولویت نخست و در خط اول همه تصمیمات دولت قرار بگیرد. از طرفی دیگر، گمان می کنم مهم ترین مسئله این است که پیش از آن که یک فرد تصمیم به نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری بگیرد، باید به اهمیت نقش اقتصاد آگاه باشد و در جریان انتخابات، در ارائه ایده ها و اعتقادات خود درباره این موضوع، صداقت کامل داشته باشد و اگر مناظره ای صورت می گیرد یا گزارشهایی ارائه می شود، نظرات خود را به طور شفاف و واضح بیان کند. در این صورت اگر آن کاندایدای محترم بتواند موفق بشود، فعالان اقتصادی جامعه بعدها یک منبع برای انتخاب اصلح رییس جمهور خواهند داشت.

نکته دوم این است که بعدها که کاندیدای ریاست جمهوری در مسند قدرت و قوه مجریه می نشیند، باید برای آن چه که قبل از انتخابات گفته شده، پاسخگو باشد و بتواند جواب درستی به فعالان بدهد. در زمینه گردشگری نیز، واقعیت این است که دولتها هر چه از جریان دفاع مقدس دورتر شدیم، بیشتر به این موضوع وارد شده و روی آن کار کرده­اند. حتی اگر مقایسه بکنیم به قبل از دو دولت اخیر، صنعت گردشگری یک وضعیت و جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. اما آن چه که مهم است این است که در مقایسه با دیگر کشورها، آیا اگر بخواهیم نمره ای بدهیم چه نمره ای خواهیم گرفت؛ مخصوصا در برابر کارهای اساسی زیربنایی که کشورهای همسایه انجام دادند. به زبانی دیگر، دو پرسش در این جا مطرح می­شود؛ یک، آیا رو به پیشرفت بوده ایم؟ جواب این است که صددرصد این طور بوده است؛ چه از نظر امکانات معنوی و چه از نظر دیدگاه مسئولان. واقعیت این است که به صنعت گردشگری اهمیت ویژه داده شده است. اما در مرحله دوم، این که چقدر میزان توجه کافی بوده است؟

جواب این است که متاسفانه خیلی بهتر از این می شد کار کرد و هنوز این صنعت با کمال تاسف و علی رغم این که در دنیا در رده سه و چهار قرار دارد، به پویایی کامل نرسیده است. بیش از هزار میلیارد دلار چرخش سرمایه و نزدیک به یک میلیارد گردشگر در سال 2012 برای دیگر کشورهای جهان سود داشته است اما این کار در کشور ما هنوز جا نیفتاده است. همچنین بزرگترین مشکلی که با آن مواجه هستیم، بنگاه های مالی به خصوص بانک ها هستند که متاسفانه برخلاف این که ما اعتقاداتی داریم و عقود اسلامی یک تعامل بی نظیری از نظر تئوری دارد، به آنها توجه نشده است و بسیاری از بانک های ما، به عنوان مراکز ایجاد درآمد از طریق سود و بهره بانکی، کارهای خود را انجام می دهند که با کمال تاسف کار را لنگ می کند و دولت محترم آینده باید این قضیه را جدی بگیرد.